เสน่หาใต้แสงดาว

เย็นชา

เช้าวันรุ่งขึ้น ธีร์เดินออกมาจากห้องน้ำโดยนุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียวพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆ เขาเหลือบเห็นนิดางัวเงียก้าวลงจากเตียง และเดินไปนั่งเล่นกับลูกไก่ เขาเพียงเดินผ่านเธอไปเลือกเสื้อผ้าที่ตู้ ไม่มีการหยอกล้อเหมือนเช่นทุกวัน

สัมผัสอุ่นแนบกับแผ่นหลังที่หมาดน้ำเมื่อนิดาเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง จมูกกับปากเล็กๆ กดฝังอยู่กับผิวของเขา ร่างกายของเขามีปฏิกิริยากับทุกสัมผัสของเธออยู่แล้ว แต่อารมณ์ที่ยังกรุ่นๆ บวกกับเวลามีจำกัดเพราะต้องรีบไปตามนัด เขาจึงเพียงแค่ลูบแขนเธอเบาๆ

“นิช่วยเลือกเสื้อผ้าให้นะคะ” เธอบอกแล้วขยับจากด้านหลังมุดรอดใต้วงแขนเขามายืนด้านหน้า จากนั้นก็เริ่มเลือกเสื้อในตู้เสื้อผ้า ธีร์ต้องทำใจให้เข้มแข็งอย่างมากที่จะไม่สอดแขนกอดร่างเล็กหอมกรุ่นด้านหน้า

“สีชมพูนะคะ นิอยากให้พี่ธีร์ใส่เสื้อสีชมพู วันนี้นิก็จะใส่สีชมพูลายกุหลาบ” เธอว่าพลางหยิบเสื้อออกมายื่นให้เขา ธีร์อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองชุดที่เธอเตรียมไว้ใส่ว่าจะโป๊อีกไหม เป็นเดรสสายเดี่ยวเข้ารูปช่วงบนแล้วต่อด้วยกระโปรงพองๆ ความยาวน่าจะประมาณหัวเข่า สวยหวานจับใจ แต่ไม่ทิ้งความเซ็กซี่ตามสไตล์นิดา

ธีร์รับเสื้อมา ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งอย่างหนักใจ แล้วเอากลับไปแขวนตามเดิม “เอาไว้ไปงานกับนิแล้วพี่ค่อยใส่สีนี้นะครับ” แล้วเขาก็หยิบเสื้อสีฟ้าออกมา

“ถ้างั้นนิขอเลือกเน็กไทนะคะ เส้นนี้ค่ะ” เธอหยิบเน็กไทออกมาให้เขา ธีร์รับเน็กไทมาถือเงียบๆ

“นี่กางเกงค่ะ” เธอบอกพร้อมกับหยิบกางเกงผ้าสีเข้มออกมา เขายื่นมือมารับ แล้วนิดาก็สังเกตเห็นว่ามือขวาเขามีรอยข่วนที่บวมแดงขึ้นมา

“ลูกข่วนเหรอคะ”

“ครับ” เขาตอบสั้นๆ

“พี่ธีร์แต่งตัวแล้วไปนั่งรอนิที่โซฟาหน้าทีวีนะคะ เดี๋ยวนิไปหาอุปกรณ์มาทำแผลให้”

แล้วเธอก็เดินไปค้นอะไรก๊อกแก๊กในกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะกลับมาพร้อมชุดอุปกรณ์ทำแผลเล็กๆ เมื่อเขาหย่อนตัวนั่งบนโซฟา เธอก็นั่งลงกับพื้นแล้วจับมือเขามา ดวงตาคมกล้ามองการปรนนิบัติของเธอ เขาเห็นตากับจมูกเธอเริ่มแดง จึงต้องรีบเบี่ยงหน้าไปทางอื่นก่อนที่ตัวเองจะใจอ่อนไปเสียก่อน

พอล้างแผล ใส่ยา และปิดปลาสเตอร์ให้ก็เป็นอันเสร็จสิ้น

“วันนี้ช่วงบ่ายนิไปงานข้างนอกกับพี่ดาวนะคะ นัดเจอกันข้างนอก” เธอบอกเขาเบาๆ พร้อมกับเล่นกับลูกไก่ที่เดินเข้ามาคลอเคลีย

ธีร์นิ่งไปชั่วครู่เพื่อทบทวนตารางงานของรีสอร์ต

“ดูแลพวกสมาคมผู้รับเหมาก่อสร้าง...งั้นหรือ” สีหน้าเขาเข้มขึ้น เพราะลูกค้ากลุ่มนี้เป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่ ยิ่งมาอยู่รวมกันยิ่งคะนอง นิดาไม่น่าจะรอดจากการถูกคุกคาม ทั้งวาจาและแววตา ที่แย่กว่านั้นก็คือการพยายามติดต่อสานสัมพันธ์หลังจากงานนี้จบลง

“ค่ะ” เธอพยักหน้า หากเป็นสถานการณ์ปกติเขาจะต้องบ่นยาวตามประสาคนขี้หวง

เขาทั้งหวงทั้งหึงนั่นแหละ แต่ก็สงวนท่าที เดี๋ยวเข้าไปในรถค่อยไลน์ไปกำชับดาวให้ดูแลน้องให้ดีๆ

“อืม ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ” จบคำเขาก็ลุกขึ้น นิดามองตามเงียบๆ

เขายังไม่เดินออกจากบ้าน แต่เดินเข้าไปในครัว นิดาจึงลุกขึ้น เธอแหงนหน้าให้น้ำตาที่เอ่อคลอไหลย้อนกลับ แล้วเดินไปหยิบเน็กไทที่เขายังไม่ได้ผูก ครู่หนึ่งเขาก็กลับมาพร้อมถ้วยเครื่องดื่ม

“ช็อกโกแลตร้อน” เขาก้มวางถ้วยลงบนโต๊ะหน้าโซฟา พอยืดตัวขึ้นมานิดาก็คล้องเน็กไทรอบคอเขา

“นิผูกไม่เป็น พี่ธีร์ผูกให้นิดูหน่อยสิคะ” เธอสะกดเสียงสะอื้นไว้ พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

ธีร์ก้มลงมองหน้าเธอ อยากจะก้มลงไปจูบ แต่ความขุ่นเคืองที่ถูกจุดขึ้นมาจากเมื่อวานยังไม่สงบลง เขายังไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ เกรงว่าความดื้อรั้นของเธอจะทำให้ไปกันใหญ่ เขากำลังให้บทเรียนแก่เธอ

“เก่งทุกเรื่องไม่ใช่เหรอ ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำ” พูดเพียงสั้นๆ แล้วดึงเน็กไทโยนลงไปที่โซฟา จากนั้นจึงเดินไปที่ประตูบ้าน

นิดาสัมผัสได้ว่าปฏิกิริยาของเขาเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เย็นชา ห่างเหิน และทำร้ายจิตใจ ธีร์หันกลับมามองเธอหลังจากใส่รองเท้าเสร็จ เธอยกมือบ๊ายบายเขา แววตาของเธอดูเศร้าขณะที่ริมฝีปากอิ่มยิ้มน้อยๆ ส่งให้เขา

นิดาหันกลับไปนั่งดื่มช็อกโกแลตร้อนที่เขาชงให้ พลางเปิดยูทูบดูวิธีผูกเน็กไททั้งน้ำตา เธอไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิด หรือเขาอาจจะเบื่อที่ต้องมาคอยดูแลเธอ จนทำให้ชีวิตขาดอิสระ ไม่ว่าจะอะไรก็แล้วแต่ เย็นนี้เธอคงต้องคุยกับเขา เธอไม่อยากปล่อยให้มันข้ามไปอีกหนึ่งคืน มันบีบหัวใจเธอมากเกินไป

เมื่อช็อกโกแลตหมดแก้วเธอก็อาบน้ำ และเดินออกมาจากห้องน้ำ วางแหวนดอกหญ้าที่เขาถอดทิ้งไว้ในห้องน้ำลงบนโต๊ะหน้าทีวี มันไม่ได้สดเหมือนวันแรก แต่การเหี่ยวแห้งก็ทำให้เชือกดอกหญ้าเหนียวขึ้น มันคงดูไม่เหมาะสมกับการใส่แหวนปัญญาอ่อนไปธุระสำคัญ ช่างมันเถอะ ตอนเช้าเธอนัดกับเมฆาไว้จะเข้าไปที่โรงเรือนเมล่อน จากนั้นคงต้องกลับมาอาบน้ำอีกครั้งเพราะอากาศที่นั่นร้อนมาก แล้วค่อยไปหาดาวตามที่นัดหมายในช่วงบ่าย

....................