เสน่หาใต้แสงดาว

แสบมากนะ

วันนี้มีเวลาไม่มาก หกหนุ่มสาวจึงเลือกไปชมบรรยากาศที่เขายายเที่ยงที่เดียว จักรยานห้าคันถูกเช่ามาขี่เล่นอย่างสบายอารมณ์ แจงใส่กระโปรงสั้นจึงต้องเป็นคนซ้อน โดยมีสามหนุ่มคอยผลัดเปลี่ยนเป็นคนขี่ให้เธอซ้อน

“เฮ้ย ตรงนี้วิวสวย มาถ่ายรูปกัน” พีทตะโกนเรียกแล้วผายมือไปด้านหลังที่เห็นกังหันขนาดใหญ่ในองศาที่สวยงาม

“โอเค้” นิคตะโกนมาจากจักรยานอีกคัน

“ได้เพื่อน” ภัทรที่มีแจงซ้อนอยู่ข้างหลังตะโกนร่วมด้วย แล้วหันไปถามนิดา “เหนื่อยไหมนิ”

“ไหวอยู่” นิดาตอบทั้งที่เธอเหนื่อยจนหน้าแดง

“พี่ไม่น่าใส่กระโปรงมาเลย ไม่งั้นน้องนิจะได้มาซ้อนภัทร ดูซิ เหงื่อท่วมเลย” แจงบอกอย่างรู้สึกผิดมาจากรถจักรยานคันข้างๆ

“พี่แจงอย่าคิดมาก ถึงพี่แจงจะใส่กางเกง นิก็จะเช่าจักรยานมาขี่เองนั่นแหละ นิชอบ” นิดาส่งยิ้มไปให้พี่สาวร่วมคณะที่เธอรัก

เมื่อทุกคนขี่จักรยานมาถึงจุดที่พีทยืนรออยู่ รูปเดี่ยว รูปคู่ รูปกลุ่ม และรูปในอิริยาบถต่างๆ ก็ถูกถ่ายทอดลงไปในไอจีสตอรี่

ภัทรเดินมาจับมือนิ “พี่ขอคลิปคู่หวานๆ ซึ้งๆ ตอนพระอาทิตย์จะตกดินหน่อยได้ไหมคะ” พูดจบเขาก็ช้อนนิดาขึ้นมาอุ้ม

นิคที่ถือกล้องมือถือเตรียมถ่ายวิดีโอกดถ่ายทันที ภัทรอุ้มนิดาแล้วพาหมุนรอบตัว นิดาต้องรีบเอื้อมแขนกอดคอเขาไว้กันตก

“สวยมาก” พีทเอ่ยชมเมื่อภัทรวางนิดาลงบนพื้น “วิวดี แอ็กชั่นเลิศ”

“เราขอมั่งได้ไหม” แจงพูดขึ้นมาแล้วเดินมาหาภัทร “อุ้มเราไหวเปล่าเพื่อน”

“โธ่ สบายมาก” ภัทรพูดแล้วก็ช้อนเพื่อนสาวขึ้นมา “เอาหวานขนาดไหนจ๊ะ”

“เอาเท่าที่ไหว” แจงตอบ “น้ำ เอามือถือเราถ่ายให้หน่อย”

เมื่อน้ำส่งสัญญาณมือโอเค ภัทรก็เริ่มหมุน แจงกอดเขาแน่นเพราะภัทรหมุนตัวแรงขึ้นเรื่อยๆ และในที่สุดขาก็พันกันเองจนล้มลงไปกับพื้น เขาคร่อมทับอยู่บนตัวแจง แต่ด้วยความที่ยังเวียนหัว จึงทิ้งตัวซบลงบนซอกคอของแจง นิดาหันหน้าหนีทันที

“เฮ้ยๆ ไอ้เหี้ยภัทร แม่งสภาพเหมือนเพิ่งเอากันเสร็จ” นิคโวยวายขึ้นมา

ภัทรประคองตัวออกจากแจง แล้วทิ้งตัวนอนหงายบนพื้น หายใจหอบ

“ขอโทษทีแจง” ภัทรยื่นมือไปจับแขนแจง “แรงไปหน่อย”

“ยังๆ” นิคเดินมาจับมือภัทรออกจากแขนแจง “ไอ้ภัทร มึงดูหน้านิด้วย มันมากเกินไปก็ไม่สนุกนะโว้ย เดี๋ยวน้องเข้าใจผิด” นิคเตือนสติ

“นิจ๋า” ภัทรรีบผงกหัวขึ้นมาร้องเรียกนิดา “พี่เวียนหัว แจงตัวหนักกว่านิเยอะเลย ต้องเหวี่ยงแรงๆ แล้วมันหยุดไม่ได้ มาหาพี่หน่อย พี่ลุกไม่ไหว” เขาอ้อนเต็มที่

“ว่าเราอ้วนใช่ปะ” แจงโพล่งขึ้นมาอย่างคนกลัวอ้วน

“ไม่อ้วนๆ” ภัทรตอบให้จบๆ แล้วร้องเรียกนิดาต่อ “นิขา มาหาพี่มา”

“หวานอะไรเบอร์นี้” แจงทำหน้าเอียน

นิดาเดินไปหาภัทรและดึงให้เขาขึ้นมานั่ง จากนั้นทุกคนก็มานั่งด้วยกัน

“เฮ้ย กูว่าเราเปลี่ยนแผนที่จะไปร้านนั่งชิลเป็นไปซื้อเหล้ากับกับแกล้มไปกินที่รีสอร์ตดีไหมวะ จะได้ลากยาวไปเลยไง ง่วงตรงไหนก็นอนตรงนั้น” น้ำเสนอขึ้น

“ก็ดีนะ เรามาตั้งหลายวัน ร้านพวกนั้นไปเมื่อไรก็ได้” แจงสนับสนุน “คนอื่นว่าไงล่ะ”

“กูก็ว่าดี” นิคเออออ “รีสอร์ตบรรยากาศโคตรดีเลย นั่งทั้งคืนก็ไม่เบื่อ”

“งั้นเดี๋ยวเราไปช็อปปิ้งที่ซูเปอร์มาร์เก็ตกันไหม แถวนั้นมีตลาดด้วย มีของแกล้มเยอะ นิพาไป” นิดาขันอาสา ถึงแม้เธอจะไม่ได้อยู่ที่นี่เป็นหลัก แต่ก็จัดว่าเป็นบ้านของเธอ เธอจึงพอรู้จักแหล่งชุมชนบ้าง

“ดีเลยค่ะ นิมาร่วมวงกับพี่ด้วยนะคะ” ภัทรอ้อนนิดาอีก “ไม่ได้เจอกันนาน พี่คิดถึง”

“มาสินิ” แจงร่วมเอ่ยชวน

“เอาไว้วันหลังดีกว่านะคะ อย่างที่บอกไปในรถ พรุ่งนี้นิมีงานแต่เช้ามืด” นิดาเกรงใจพวกเขาเหมือนกัน อุตส่าห์มาหาถึงที่ แต่เธอไม่สามารถมาร่วมวงสังสรรค์ได้

“จ้ะ คืนพรุ่งนี้เราไปนั่งชิลกันนะคะ” ภัทรจับมือนิดา หญิงสาวมองมือเขาก่อนจะเสดึงออกมาทำทีเป็นเช็ดเหงื่อตัวเอง

“ค่ะ เราไปกันดีกว่า จะได้มีเวลาเลือกซื้อของนานๆ เดี๋ยวตลาดจะวายด้วย” เธอบอกแล้วลุกเดินไปที่จักรยานและเอาขาตั้งขึ้นเตรียมขี่

“แจงมาซ้อนเรานี่ ให้หนุ่มๆ พักบ้าง” น้ำเรียกแจงให้มาซ้อนท้ายจักรยานของตน

“ได้เลย” แจงเดินยิ้มมาหาน้ำ “ไหวใช่ปะ”

“โธ่ ระดับน้ำแล้วมีหรือจะไม่ไหว”

*********

นิดานอนอ่านประวัติถ้ำซึ่งอยู่ถัดจากน้ำตกที่เคยพาคณะสัมมนาไปบนไอแพด เธอรู้ประวัติของมันมาก่อนแล้ว แต่ก็ต้องการทบทวนคร่าวๆ เพราะพรุ่งนี้เธออาสาเป็นคนบรรยายให้ลูกเสือ-เนตรนารีที่มาทัศนศึกษาฟัง นิดาชอบการทำงานภาคสนาม ชอบพบปะพูดคุย เธอช่วยแบ่งเบางานของดาวและธีร์ได้เยอะมาก และอีกเหตุผลหนึ่งที่เธออาสาดาวก็คือ...เธองอนเขา

เสียงก๊อกแก๊กหน้าประตูดังขึ้นเบาๆ เธอรู้ว่าเป็นเขา คงอารมณ์เสียน่าดูที่กลับไปบ้านของตัวเองแล้วไม่เจอเธอรออยู่ เพราะเธอรับปากกับเขาไว้ว่าคืนนี้จะไปอยู่กับเขา แต่เธอก็ไม่ไป

“แสบมากนะเรา” เปิดประตูเข้ามาได้เขาก็ต่อว่าทันที