เสน่หาใต้แสงดาว

ดาวมหาวิทยาลัย

“เคย แล้วมีอะไร กูไม่เข้าใจ” ด้วยความที่ยังไม่มีใครเล่าให้แจงฟัง เธอจึงงุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เมื่อครู่พวกเขายังคุยกันอย่างออกรส แต่จู่ๆ ภัทรก็หงุดหงิดและเดินออกจากโต๊ะไปซะอย่างนั้น

“โน่น หันไปมองสิ สวยเซ็กซ์เอ็กซ์แตกนั่นน่ะแฟนไอ้ภัทรมัน มันโคตรรรรรรรหวง” พีทเน้นคำว่าโคตรเป็นพิเศษ

แจงหันไปมองตาม

“งงละสิไอ้แจง ไอ้ภัทรกลายเป็นเสือสิ้นลายแล้วมึง” นิคพูดด้วยความขบขัน

“เออ สวยจริง” แจงยอมรับ

“โถๆๆๆ ไม่ต้องทำหน้าเจื่อน มึงก็สวย แค่มึงไม่เอ็กซ์เท่านั้นเอง” นิคพูดแล้วหลุบตามองหน้าอกแจง

“ไอ้ลามก นี่เพื่อนนะ” แจงชี้หน้านิค

“ล้อเล่นๆ” นิคบอกแล้วจับนิ้วชี้ของแจงที่ยื่นออกมา

“แจง เมื่อไรมึงจะยอมคบกับพี่เคนวะ กูสงสารพี่เขานะเว้ย ตามมึงแจเหมือนแมลงวันตอมขี้ขนาดนั้น”

“เวรกรรมอะไรของอีแจงวะเนี่ยที่ต้องมามีเพื่อนแบบพวกมึง กูอยากเป็นดอกไม้ พวกมึงเปรียบกูกับดอกไม้ได้ไหม” แจงมาใคร่ครวญดูแล้ว พวกมันไม่เคยเชิดชูความสวยความงามของเธอเลย ไอ้พวกตาบอด “คนที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ จบปะ” แจงตอบ แล้วเปลี่ยนหัวข้อ “เย็นนี้กลับกันเลยหรือไปไหนต่อ”

“ไม่ละ วันแรกว่าจะเรียบร้อยหน่อย” พีทบอก

“ฮึ” แจงแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นดื่ม

“กูก็ด้วย ส่วนไอ้ภัทรคงไปกับน้องคนนั้น”

“สงสัยภัทรจะจริงจังกับน้องเขาเนอะ กับคนอื่นไม่เห็นเอาใจออกนอกหน้าแบบนี้เลย” แจงคาดเดา

“เห็นมันว่างั้นนะ พูดแล้วเซ็ง ปะๆ ไปนั่งโต๊ะใต้คณะดีกว่า” พีทบอก แล้วก็พากันเดินไปซื้อขนมที่ร้านสะดวกซื้อใกล้กับโรงอาหาร ก่อนจะเดินไปยังโต๊ะประจำใต้คณะ

********

รถเก๋งสีดำสนิทจอดหน้าคอนโดฯ ย่านสุขุมวิทเกือบสี่ทุ่ม หลังจากเลิกเรียนภัทรก็พานิดาไปกินอาหารที่ห้างสรรพสินค้า จากนั้นก็ดูหนังเรื่องที่ภัทรเคยสัญญาไว้ว่าจะพานิดาไปดู

“นิ ไม่ประกวดได้ไหม” ภัทรรั้งนิดาไว้ขณะที่หญิงสาวทำท่าจะลงจากรถ เขารู้สึกไม่สบายใจเลยที่นิดาตอบรับการประกวดดาวมหาวิทยาลัย

“อีกแล้ว ยังไม่จบอีก”

วันนี้ทั้งวันหลังจากรู้ว่าแฟนสาวตอบรับคำเชิญจากรุ่นพี่ ภัทรก็ว้าวุ่นใจ ไม่เป็นอันเรียน เลิกเรียนปุ๊บก็รีบไปรอหญิงสาวที่หน้าห้องเรียนของเธอทันที

“พี่หวง ไม่อยากให้ใครมองนิ แค่นี้พี่ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว พี่รักของพี่มาตั้งนาน” ภัทรทำหน้าอ้อนพร้อมกับคว้ามือนิดามาจับแล้วแทรกนิ้วเข้าไปในร่องนิ้วของเธอ

นิดาจับมือเขาเขย่า “พี่ภัทรคะ พี่ภัทรฟังนินะ”

“...”

“ไม่ว่าใครจะมองนิยังไง มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ นิไม่ใจอ่อนซะอย่าง”

“เฮ้อ พี่กลัวน่ะ ปีที่แล้วแจงเป็นดาว พี่ก็ต้องคอยกันท่าให้มัน พี่รู้เลยว่านิจะต้องเจอกับอะไรบ้าง” เมื่อคิดถึงตอนที่มีหนุ่มๆ มารุมจีบเพื่อนสนิท แล้วพวกเขาทั้งสามคนต้องคอยปกป้องเพื่อนสาวก็ทำให้ภัทรถึงกับถอนหายใจ กับนิดาเขาคงเป็นห่วงน่าดู ยิ่งต้องออกไปทำกิจกรรมบ่อยๆ เขายิ่งห่วงยิ่งหวง

“พี่ภัทร แค่นี้ก็รู้จนทั่วมหา’ลัยแล้วนะคะว่านิเป็นแฟนพี่ภัทร คงไม่มีใครสนใจแล้วละค่ะ”

ก็แหงละสิ แฟนเขาสวยดึงดูดขนาดนี้ เขาก็ต้องแสดงตัวนั่นละถูกแล้ว แต่เขาก็พยายามให้อิสระแก่เธอ ไม่แสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของจนเธออึดอัด ยกเว้นตอนไปกลับมหาวิทยาลัยที่เขายื่นคำขาดกับเธอไว้เลยว่าเขาจะต้องทำหน้าที่ไปรับไปส่ง เพราะไม่อยากให้ผู้ชายหน้าไหนฉวยโอกาสมาตีสนิทกับเธอ

“ไม่สำเร็จอีกตามเคย ก็ได้ครับ พี่ตามใจนิ” พูดจบเขาก็ยื่นหน้าไปจูบหน้าผากเธอ “พรุ่งนี้เช้าเจอกันครับ”

นิดาก้าวลงจากรถ แล้วโบกมือบ๊ายบาย ก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโดฯ หรู ซึ่งคอนโดฯ แห่งนี้เป็นหนึ่งในธุรกิจของบิดาเธอที่เพิ่งสร้างเสร็จก่อนที่นิดาจะจบมัธยมปลายได้ไม่นาน บิดาของเธอยกห้องชั้นบนสุดของคอนโดฯ ให้เธอ ซึ่งครอบคลุมพื้นที่ทั้งชั้น เพราะลูกสาวร่ำร่ำอยากจะออกมาใช้ชีวิตส่วนตัวตามประสาวัยรุ่นบ้าง

*********

ไม่มีอะไรเหนือความคาดหมาย ในที่สุดตำแหน่งดาวมหา’ลัยก็เป็นของนิดา และในทางปฏิบัติ แจงในฐานะดาวมหา’ลัยคนเก่าจะต้องขึ้นมาเชิญมงกุฎและสายสะพายให้อาจารย์มอบให้กับดาวมหา’ลัยคนใหม่

ความสวยของทั้งสองคนนั้นแทบจะกินกันไม่ลง ที่แตกต่างไปสักหน่อยก็คือรูปร่าง แจงดูคล้ายนางแบบ ขณะที่นิดาเล็กบาง แต่ก็มีน้ำมีนวล

“ยินดีด้วยนะ น้องนิสวยมาก” แจงเอ่ยชม “ภัทรตามหึงจนไม่เป็นอันเรียนแน่” เธอแอบกระซิบก่อนที่จะผละออกมา นิดาถึงกับหน้าแดง

“ขอบคุณค่ะพี่แจง นิสู้พี่ไม่ได้หรอกค่ะ พี่เนี่ยไอดอลนิเลยนะคะ” นิดาชมตอบ

นักศึกษาด้านล่างต่างปรบมือและส่งเสียงเชียร์ขณะที่นิดาเดินโชว์ตัวอีกครั้ง

หลังจากการประกวดจบลงก็เป็นช่วงเวลาของคอนเสิร์ต คนที่ออกสเต็ปมากกว่าใครก็ไม่พ้นนิคหนุ่มเมืองจันท์ที่วาดลวดลายไปกระแซะหญิงไปแบบไม่ให้เสียชื่อ ส่วนพีทก็รักษามาตรฐานความเจ้าชู้ไว้ได้คงเส้นคงวา คว้าสาวนอกคณะขึ้นรถส่วนตัวและหายไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนสองสาวของกลุ่มยืนเต้นกรุบๆ กริบๆ คีปลุคดูดีเข้าไว้

“แจง น้ำ กูกลับก่อนนะ จะห้าทุ่มแล้ว ต้องไปส่งนิ” ภัทรเดินเข้ามาจับไหล่แจง แล้วเอ่ยกับทั้งสองสาว

“เออๆ มึงไปเถอะ เดี๋ยวพวกกูไปต่อกับนิค” น้ำบอก พรุ่งนี้เป็นวันหยุด ไหนๆ วันนี้เครื่องก็ติดแล้ว ขอไปต่อข้างนอกเลยแล้วกัน

“ไปที่ไหนกัน” ภัทรถาม

“ที่เดิม” น้ำตอบ เพียงเท่านั้นภัทรก็รู้ว่าหมายถึงที่ไหน เพราะเคยไปด้วยกันเป็นประจำ

“ถามอย่างกับจะไปด้วย ไปๆ น้องเขาคอยอยู่” แจงพูดพร้อมกับยกแขนผลักเพื่อน เมื่อเห็นนิดายืนคอยภัทรอยู่ไกลๆ ท่ามกลางหนุ่มๆ ที่เข้ามาชวนคุย “ไปช้าหมาคาบไปแดกไม่รู้ด้วยนะ”

สองสาวพากันหัวเราะ ขณะที่ภัทรรีบหันหลังกลับ แล้วเดินฝ่าฝูงชนไปจับแขนนิดาด้วยความฉุนเฉียวและพาไปขึ้นรถ