“โกหกขาวมึงรู้จักไหม” คชาถามเขา สีหน้าว้าวุ่นใจ “มึงอยู่กับกูมานาน กี่ครั้งแล้วที่นิโดนแกล้ง แล้วกูคาดคั้นยังไงนิก็ไม่บอก โกหกให้เราสบายใจ นิแคร์คนที่ตัวเองรัก มากกว่าเป็นห่วงตัวเองเสียอีก” คชาทิ้งช่วงแล้วถอนหายใจ
ธีร์ฟังโดยที่ไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้ ที่เพื่อนพูดมาคือความจริงที่เขามองข้าม
“ไอ้ธีร์ เอาจริงๆ นะ มึงเริ่มคบกับนิกี่วันกัน มึงรักน้องกูมานาน กูรู้ แล้วกูก็เชียร์มึงฉิบหาย แต่พวกมึงเพิ่งจะเริ่มคบกัน มึงต้องค่อยๆ ศึกษา ค่อยๆ เรียนรู้ นิมันอยู่คนเดียว เคยชินกับการคิดเองทำเอง มันพยายามไม่พึ่งพาใคร ฉะนั้นมึงอย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า หาวิธีพูด หาวิธีตะล่อมเอา”
“กูใจร้อนเองมึง” ธีร์ยอมรับเสียงเศร้า
“แม่ง สารพัดเลยที่มึงทำร้ายจิตใจน้องกูในช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมง มึงอายุเท่าไร แล้วนิอายุเท่าไร มึงเป็นห่าอะไรไอ้ธีร์ แล้วสภาพจิตใจของนิตอนนั้นมันปกติหรือยัง มึงจะไปเอาอะไรกับมันมากมายฮะ” ยิ่ง
