เสน่หาใต้แสงดาว

หนูจะขาดใจ

รสเสน่หาบดบังสติของนิดาไปสิ้น ภาพเด็กสาวดื้อรั้นถูกแทนที่ด้วยเด็กสาวร่านร้อนในเวลาเพียงไม่นาน

ขืนใจ? สมยอม?

มันไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั้น นิดายังสับสนกับตัวเอง เธอชอบเขา แต่แบบนี้มันมากเกินไป

ระหว่างที่ความผิดชอบชั่วดีกำลังหาทางนำตัวเองออกไปจากความป่วนปั่น ร่างกายของสาวน้อยกลับต่อต้านจิตใต้สำนึก เธอเริ่มหยัดอกอวบรับมือหนาที่บีบขยำผ่านเนื้อผ้าลูกไม้ ทั้งยังอำนวยความสะดวกให้เขาปลดสายบราลงทั้งสองข้าง ด้วยการยกแขนออกจากสายเส้นเล็กที่เขารูดลงมาจากไหล่

ธีร์โอบอุ้มเคล้นคลึงก้อนเนื้อนุ่มสลับกับบีบขยี้ยอดอกหยอกเย้า ขณะที่สะโพกแกร่งก็เบียดเข้าหากายสาวใต้กางเกงวอร์ม ยักย้ายส่ายไปส่ายมาบดบี้ไม่หยุด

นิดารับรู้ความต้องการของเขาจากความแข็งขึงที่เบียดอัดกับกลางกายสาว ความซาบซ่านหมุนวนในความรู้สึก ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเองอีกต่อไป จังหวะที่เขาผละริมฝีปากออก นิดาก็รีบสูดอากาศหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะรู้สึกวาบหวิวใจสั่นเหมือนขาดอากาศอีกครั้งเมื่อริมฝีปากกระจับจรดลงบนเนินอก ลิ้นสากปาดวน สลับขบเม้มยอดอก จงใจตีตราประทับบนทรวงเด็กสาว ลิ้นร้อนทรงอานุภาพจนตัวเธอกระตุก เสียงครางเล็ดรอดออกมาทั้งที่พยายามสะกดเอาไว้แล้ว นิดาอยากจะหนีจากสัมผัสที่แสนทรมานนั้น แต่ร่างกายกลับตอบสนอง เผลอร้องเรียกเขาโดยไม่รู้ตัวเมื่อเขาดูดยอดอกสีชมพูของเธอแรงๆ

“อึก ครูขา”

เขาตะกรุมตะกรามอย่างคนพเนจรเพิ่งเจออาหารโอชะ อกเธอเต็มปากเต็มคำ หวานจับจิต เขาดูดดึงหนักหน่วง ยิ่งรุนแรงก็ยิ่งซาบซ่านไปด้วยกัน สองมือตะโบมโลมลูบ นิดาสอดสองมือเข้าไปในเรือนผมรองทรงสั้น กดศีรษะที่ฟอนฟัดอกอวบประทังความซ่านหวิว

“ครู...”

ธีร์ไม่นำพาต่อเสียงอุทธรณ์ มือข้างหนึ่งไล้ลงไปตามสีข้าง แทรกสอดลงไปใต้ยางยืดที่เอวกางเกงวอร์ม เขาถึงกับหลุดเสียงครางเพียงแค่ได้สัมผัสเนื้อสาวที่โหนกนูนผ่านกางเกงชั้นในเนื้อบางเรียบลื่น เขาลูบไล้เบาๆ และบดคลึง

“ครูขา ปล่อยหนูค่ะ” หญิงสาวปรือตาเว้าวอน ปากอิ่มบวมแดงจากจุมพิตแรกของเขา

“ขออีกนิด” ธีร์เงยหน้าจากอกอวบ

“ขอ...ร้อง...เถอะค่ะ”

“ทรมานใช่ไหม”

“ค่ะ”

“เดี๋ยวครูช่วยนะ”

“ยัง...ไงคะ”

“หายใจเข้าออกสบายๆ ผ่อนคลายนะ ร่างกายของเธอมันพร้อมเหลือเกิน” ธีร์กระซิบกล่อมขณะที่นิ้วแกร่งลูบไล้สำรวจเนินสาว

“ครูขา...” นิดารู้สึกหูอื้อ ไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร ได้แต่ส่งเสียงครางด้วยความทรมาน

“อวบ อูม สู้มือครูมาก” ปฏิกิริยาที่ตอบสนองโดยอัติโนมัตกำลังพาให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป

“อย่า...ค่ะ” เสียงแผ่วเบาล่องลอยเสียจนเธอเองก็ยังไม่ได้ยิน

“นิดารู้ไหม ร่างกายนิดาพร้อมแล้ว” เขาย้ำด้วยถ้อยคำที่บาดลึกในอารมณ์ มือแกร่งลูบวน ตอกย้ำว่ากายสาวของเธอเจริญเติบโตพรักพร้อมที่จะต้อนรับกายหนุ่มตามที่ธรรมชาติออกแบบมาแล้ว

เขาเพียงแค่ส่งเสียงพร่าแผ่วออกมา แต่มันดังก้องในหัวของเธอ อยากต่อต้าน อยากวิ่งหนี แต่ขาของเธอกลับแยกออกตามการจับจูงของฝ่ามือหนา

“ดีมาก เด็กน้อย” เขาเอ่ยชมออกมา

ธีร์คลึงเคล้นเนินเนื้อเด็กสาว เธอหยัดสู้มือเขามากขึ้น มันเป็นไปตามสัญชาตญาณ แม้ปากเธอจะปฏิเสธ แต่ร่างกายของเธอใฝ่เรียนรู้ ถูกความปรารถนาครอบงำ เขาบดคลึงหนักหน่วง ขณะที่ร่างกายของเขาเองก็คับแน่นทรมานไม่แพ้กัน ความกระสันซ่านอยากปลดปล่อยถูกส่งผ่านปลายนิ้วที่ค่อยๆ คืบคลานผ่านขอบซับใน

“นิดาจ๋า เธอยั่วเก่งจังเลย”

“เปล่าค่ะ”

“แฉะแบบนี้ไม่ยั่วเหรอหืม”

ธีร์ถึงกับซู้ดปากเมื่อปลายนิ้วแตะต้องกับความเปียกลื่นที่เอ่อล้นตรงกึ่งกลางกายสาว นิดาขนลุกชันและอายแสนอายกับสัมผัสแนบชิดที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ สองแขนขยับมาเกาะบ่าเขาแน่นเมื่อความทรมานบีบรัดในท้องน้อยมากขึ้นๆ

“ครูขา มะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ”

เสียงครวญครางเหมือนวอนขอส่งให้ชายหนุ่มฮึกเหิมในอารัมภบทรักที่เขาเป็นคนควบคุม นิ้วแกร่งค่อยๆ กดลงในกลีบเนื้ออวบนุ่มที่ปิดสนิท

“จะ...เจ็บ” นิดาเบียดขาเข้าหากัน มันเป็นสัมผัสที่มากเกินไป “อย่าเอาเข้าไป หนูเจ็บ”

“หายใจค่ะ ผ่อนคลาย” ธีร์กลับมาดูดดึงยอดอกสีชมพูชูชันตรงหน้า เขาจำเป็นต้องล่อลวงให้เธอเคลิบเคลิ้ม พร้อมกันนั้นก็ลูบไล้เนินสาวจนกระทั่งขาเธอไร้เรี่ยวแรงและแยกออกอีกครั้ง

เขาส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปทีละน้อยๆ น้ำหล่อลื่นที่รินเอ่อช่วยบรรเทาความเจ็บลงได้บ้าง ธีร์สอดนิ้วลึกขึ้น ขณะที่นิ้วหัวแม่มือบีบบี้เคล้นคลึงเกสรสาวเพิ่มความกระสัน

“ครูขา”

นิดาใจเต้นแรง ซ่านหวิวไปทั้งตัว ธีร์เพิ่มความทรมานให้กับเธอด้วยการสอดนิ้วเข้าออกในความบอบบางอ่อนนุ่ม

“ดีใช่ไหม...เสียวใช่ไหม” เขาจำต้องปล่อยปากจากอาหารชั้นดี ส่งเสียงกระเส่าเข้าไปในความรู้สึกเธอ ดวงตาจับจ้องใบหน้าเด็กสาวที่แหงนเงยปรือตาอย่างคนหลงอยู่ในห้วงเสน่หา

สองแขนเล็กโอบลำคอเขาแน่นเป็นหลักยึด เสียงครางของนิดาเล็ดลอดออกมาเป็นระลอก

“อื้อออออ หนูเป็นอะไรไม่รู้” นิดากดหน้าลงบนไหล่หนาด้วยความทรมาน

“มันเป็นยังไง” เขาก้มลงถามข้างใบหูเธอ และตวัดลิ้นเข้าไปในร่องหู

เธอกัดปาก ตาปรือปรอย กระแทกเนินสาวเข้าหามือหนาที่กำลังสร้างความทรมาน ก่อนจะเปล่งเสียงผ่านเสียงหอบ

“คะ..ครู”

“ตอบสิ” เขาลวงด้วยการกระทำเพื่อเร่งรัดคำตอบ

“ออก-ไป”

“จุ๊ๆ ดาวยั่วดวงน้อยๆ ของครู”

“หนูจะขาดใจ ช่วยหนูด้วย อื้อ” เดี๋ยวไล่ เดี๋ยวร้องขอ โดยไม่รู้ตัว

“ครูจะช่วยหนูนะ”