เสน่หาใต้แสงดาว

โนบราได้ยังไง

“ครับ”

“มาบ่อยไหมคะ” คำถามแบบเดิมๆ แต่ความรู้สึกเริ่มไม่เหมือนเดิม ถามออกไปแล้วก็นึกเสียใจ เธอไม่น่าถามเขาเลย ยอมรับตรงๆ ว่าเธอกลัวคำตอบ

“นานๆ ที” เขาตอบแล้วมองหน้าเธอ วางแก้วเครื่องดื่มลง และรับแก้วของเธอไปวางข้างๆ

นิดาหันไปมองหน้าเขา ยิ้มบางๆ แต้มริมฝีปาก “แล้ววันอื่นไปไหนกันล่ะคะ” ในเมื่อเริ่มแล้ว เธอก็ต้องเดินหน้าถามต่อ แม้จะทำให้ใจบาดเจ็บก็ตาม

“ไม่ได้ไปไหน อยู่ที่บ้าน” เขาเลื่อนแขนที่อยู่บนพนักมาวางบนบ่าเธอ

“ถ้าเราอยู่กับคนพิเศษ ไม่จำเป็นต้องไปไหนเราก็มีความสุขแล้ว จริงไหมคะ”

“ครับ พี่ชอบแบบนั้น ตื่นขึ้นมาเจอหน้ากัน หลับไปด้วยกัน ระหว่างวันก็ทำอะไรด้วยกันเพลินๆ แล้วอีกหน่อยก็มีลูกตัวเล็กๆ วิ่งล้อมหน้าล้อมหลัง เรียกพ่อเรียกแม่ ชีวิตนี้พี่ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีกแล้ว”

นิดารู้สึกหูอื้อไปหมด มันเป็นคำตอบที่เธอกลัวจริงๆ ด้วย ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนน้ำตามันไหลอยู่ข้างใน หากส่องกระจกคงจะเห็นว่าจมูกของเธอเริ่มแดงแล้ว การสูญเสียที่แท้จริงมันเป็นแบบนี้เอง เธอไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับอีกคนเวลาสงสัยว่าเขาไปมีผู้หญิงอื่น หรือว่ามันเป็นเพราะเธอไม่เคยรักเขาเลย แต่ในขณะเดียวกันธีร์กำลังคุกคามเข้ามาในหัวใจจนเธอเสียหลักไปแล้วใช่ไหม

คำสัญญาในบทรักที่เธอให้เขาคือของจริง แต่สำหรับเขา เธอไม่แน่ใจ

เธอไม่อยากคาดหวังอะไรทั้งนั้น รู้สึกสับสนในความสัมพันธ์

“อบอุ่นดีนะคะ ดีใจแทนผู้หญิงคนนั้นจัง” นิดากลืนน้ำลายแรงๆ เพื่อข่มก้อนสะอื้นลงคอและยิ้มฝืนๆ

“พี่หลงรักเธอมานาน รักมาก รักขนาดตามเธอไปทุกที่ เธอไม่รู้ว่ามีพี่เป็นเงา” เขาเล่าไปเรื่อยๆ ซึ่งมันบีบหัวใจคนฟังสิ้นดี

“มั่นคงดีค่ะ คงไม่มีอะไรไปพรากพี่ธีร์กับผู้หญิงคนนั้นได้” นิดารู้สึกละอายใจขึ้นมาทันทีที่เธอทำเรื่องบ้าๆ ลงไปในไอจีเขาด้วยอารมณ์ชั่ววูบ

“ความจริงเธอมีแฟนแล้วละ” เขาพูดพลางถอนหายใจ

“แต่พี่ก็ยังรักเธอ?” นิดารู้สึกเหมือนขาดอากาศหายใจ สมเพชตัวเองที่กลายเป็นของเล่นของเขาด้วยความสมัครใจ

“ใช่ ยังรักมาก” เขายอมรับ

“น่าอิจฉาเธอนะคะ” เธอต้องพยายามฝืนให้ตัวเองเข้มแข็ง ตัวเธอเองก็ยังคาราคาซัง แล้วจะไปเรียกร้องอะไรจากเขาได้ จู่ๆ เขาก็ช้อนตัวหญิงสาวขึ้นมาวางบนหน้าขาของเขาทำให้นิดาต้องโอบคอเขาไว้โดยปริยาย

“ตัวเธอเป็นของคนหนึ่ง แต่ใจเธอยังเป็นของอีกคน...นิดา นิเลิกกับเขาได้ไหม ได้ไหมครับ”

เขาโอบกอดนิดา ซุกหน้าแนบกับอกของเธอ นิดาถึงกับปล่อยเสียงสะอื้น ทำนบน้ำตาพังทลาย แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ โล่งใจ ที่ผู้หญิงคนนั้นคือเธอ แต่เขาเอาผู้หญิงอีกคนไปไว้ที่ไหน มันเป็นสิ่งที่นิดาพยายามไม่นึกถึง แต่ก็ผุดขึ้นมาทุกครั้งเวลาที่เธอนึกถึงเขา เธอกอดตอบเขาแน่นดุจเดียวกัน ธีร์อ่านเธอออกตั้งแต่แรก คำพูดที่ผ่านๆ มาเหมือนเธอมองเขาเป็นคนเจ้าชู้ เธอยังไม่มั่นใจในตัวเขา ส่วนตัวเธอก็ยังมีภาพซ้อนของอีกคนคอยรบกวน ในความสัมพันธ์ยังมีเส้นบางๆ ขวางไว้ ซึ่งเขาจะทำลายมันไปให้ได้

เธอใช้สองมือประคองหน้าเขาขึ้นมา น้ำตาเธอหยดลงบนหน้าเขา เธอใช้ท้องนิ้วโป้งปาดออกเบาๆ แล้วจรดริมฝีปากลงจุมพิตริมฝีปากเขา เป็นจุมพิตที่ยาวนาน ถ่ายทอดความรู้สึกถึงกันและกันอย่างดูดดื่ม ธีร์ลูบแผ่นหลังเปลือยอย่างไม่รู้ทิศ พอไล้ถึงสีข้างก็สัมผัสเข้ากับหน้าอกกลมนุ่มที่ไร้บราเซียร์ เขานวดคลึงเบาๆ

“ต้องโดนตีแล้วรู้ไหม โนบราได้ยังไง” เขาถอนริมฝีปากออกมากล่าวโทษเธอ

“นิก็แต่งตัวสไตล์นี้อยู่แล้ว เซฟอย่างดี ไม่เคยหลุด”

“แบบนี้ผู้ชายที่ไหนเห็นก็เกิดอารมณ์ ต้องมีวิ่งเข้าห้องน้ำอยู่แล้ว”

“พี่ธีร์ก็เป็นใช่ไหมคะ”

“ใช่” เขาจะไม่โกหกเธอ เขาเป็นผู้ชาย เขาถึงรู้ไงว่าผู้ชายเวลาเห็นผู้หญิงสวยๆ หุ่นดีๆ แต่งตัวล่อตาล่อใจแล้วร่างกายมันตอบสนองแค่ไหน

นิดาค้อนเขา และขยับลงไปนั่งที่เดิม

“มันเป็นแค่เรื่องทางกายภาพ ถ้าพี่ไม่รู้สึกอะไร พี่ก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว” เขาเหนี่ยวตัวเธอมาซบแผ่นอก จับแขนเธอมาโอบกอดเอวเขาไว้

เนิ่นนานผ่านไปที่ทั้งสองนั่งอยู่ในท่านั้นขณะมีเสียงดนตรีขับกล่อม

“ยังไม่ได้ให้คำตอบพี่เลย” เขาทวงคำตอบแนบศีรษะเธอ

“นิขอเวลา” นิดาต้องการเวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนไปหมด

เขาถอนหายใจยาว “รอทั้งชีวิตพี่ก็รอได้ พี่จะไม่กดดัน”

นิดากอดเขาแน่นขึ้นอย่างขอบคุณ

“เทอมหน้าเรียนหนักสินะ” เขาเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้หญิงสาวได้ผ่อนคลาย

“ค่ะ เต็มวันทั้งห้าวัน ส่วนเทอมสองต้องฝึกงาน”

“พี่เซ็นใบประเมินให้ มาอยู่กับพี่” เขาไม่ได้พูดเล่น

“ขอบคุณนะคะ แต่นิอยากลองทำอย่างอื่นบ้าง” หญิงสาวปฏิเสธแบบที่คิดว่าสุภาพที่สุด

“จะเอาประสบการณ์อะไรล่ะ เดี๋ยวพี่สอนให้ หรืออยากได้ใบประเมินจากที่ไหน พี่หาให้ได้ทั้งนั้น ขอแค่กลับมาอยู่กับพี่”

“นิก็บอกไม่ถูก แต่นิว่ารีสอร์ตมันลงตัวแล้ว นิเห็นมันมาตั้งแต่ป๊ากับม้าทำ แล้วก็พี่คชา นิอยากทำอะไรใหม่ๆ”

“ไม่มีคำว่าดีที่สุด ทุกอย่างสามารถดีกว่าเดิม รีสอร์ตก็เช่นกัน ต้องมีการพัฒนาอยู่ตลอด” ธีร์เกลี้ยกล่อมให้นิดาคิดตาม