ตอนที่ 15 องค์หญิงเตรียมใจรับบรรณาการจากข้าได้แล้ว 2
ฝูซินตัวแข็งทื่อ พยายามดึงมือออกแต่ไม่เป็นผล จื่อเว่ยหัวเราะในลำคอด้วยความเอ็นดู เมื่อเห็นว่านางยิ่งหลับตาแน่นและตัวสั่นราวกับลูกนก
เขาเลิกกลั่นแกล้งนาง ดวงตาคมกริบอัดแน่ไปด้วยอารมณ์อันลึกซึ้ง มือสากผละจากมือเล็ก เลื่อนไปบนเรือนกายของนาง มองสำรวจด้วยความกระหยิ่มในใจ
“กลัวแล้วรึ”
จื่อเว่ยกระซิบ ยิ่งเห็นฝูซินพลิกกายนอนคว่ำเพื่อปกปิดสัดส่วนจากสายตาของเขา รอยยิ้มก็ยิ่งปรากฏชัดเจนขึ้น ริมฝีปากได้รูปจุมพิตแผ่นหลังนวลเนียนเบาๆ จนนางสะท้านกายเยือกด้วยความตกใจ
ปลายจมูกโด่งซุกลงบนกลุ่มผมเปียกชื้น ทาบทับกายหนาบนแผ่นหลังบอบบาง แนบชิดสัดส่วนความเป็นชายตรงสะโพกนางอย่างย่ามใจ
ฝูซินสะดุ้ง รับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนที่แนบนาบ ทว่ายิ่งถูกกดทับก็ยิ่งขยับไม่ได้ ครั้นพยายามดันมือเพื่อพลิกกาย กลับเป็นการเปิดโอกาสให้เขากอบกุมทรวงงามจากทางด้านหลัง เคล้น
