I smile when Navi hold my hand while walking, papasok kami sa apartment ko at kakauwi lang namin galing sa Batanes.
Mabuti at kinabukasan ay hindi na malakas ang ulan. Bumili kami ng ilang kailangan ko para bukas, aalis na ako at pilit naming di pinag uusapan ang pag alis ko bukas.
Sobrang nakakalungkot sa tuwing naalala ko na kailangan ko umalis at bumalik sa responsibilidad ko sa buhay. Ang realidad ko ay kailangan ko mag trabaho para sa pamilya ko.
Katotohanan na hindi ako mayaman, na kailangan ko tulungan ang pamilya ko. At hindi sasapat ang pag ttrabaho ko sa pinas. Na sa isang iglap ay bumali ako sa kung saan akong lugar nakaayon.
Sana kung hindi ako mahirap at hindi nag kasakit si Papa, hindi ko kailangan na mag habol ng ganito, sana kung may pera kami at walang problema, hindi
