Billionaire's Personal Maid

KABANATA 12

Pinanood ko na lumayo ang sasakyan ni Navi sa bahay namin ngayon, pasado ala sais ng gabi ng makauwi kami galing sa Mariveles at dalawang araw na lang ay may pasok na sa eskwelahan, may kailangan pa akong tapusin na nalampasan ko na gawain sa school.

Pag lingon ko sa gate ay malutong na sampal ang natanggap ko kay Mama at ang sama ng tingin nito sa akin ngayon.

"Ikaw bata ka, sumosobra ka na. Hindi na sabi ko huwag na huwag kang uuwi kila Mama?" galit na asik ni Mama sa akin ngayon, pinag bawalan nila ako umuwi sa lola ko dahil may away sila ng lola, labas naman ako sa gulo nila ng kamag anak namin. Dahil mabait sila Tita sa akin at hindi ako dinadamay sa galit at giriian nilang mag kapatid.

"Hindi ka nag paalam na aalis ka, umuwi ka na may sugat at luhaan tapos tatakas ka sa min at saka ko pa nalaman na umuwi ka, sa mga kapitbahay pa sa probinsya!" sigaw ni Mama at kinaladkad ako papasok sa bahay namin.

"Mama naman, hindi naman nila ako trinatrato ng hindi maganda at saka wala naman na kay Tita yon, maayos nila ako tinanggap at umuwi sila sa bahay ni lola ng nalaman na umuwi ako." Umupo ako sa sofa at kumuha ng alak si Mama at sapo ang ulo nito.

"Kourtney mag isip ka nga! Kaya ka tinatrato ng ganon ni Amelie dahil anak ka ng tatay mo, at parang hindi mo alam ang dahilan bakit hindi ako nauwi kila Mama!"

Lumakad ito papalapit sa akin at inipit ang pisngi ko sa kamay niya. "Bakit Ma, hindi naman ako ang may problema sa kanila kaya hindi naman talaga ako kailangan na madamay sa giriian nyo, at kung ano man ang nakaraan nyong tatlo ay hindi ako damay doon-"

Malakas na sampal ulit ang natanggap ko, galit na galit si Mama ng lingunin ko ito. Hawak ko ang pisngi ko at nag babadya ang luha ko. Totoo naman kasi, dapat na mapapangasawa ni Papa ay si Tita Amelie, nabuntis lang si Mama noon kaya siya ang pinakasalan ni Papa. Natatakot si Mama sa multo ng kahapon kaya simula ng nabuntis siya ay lumayo sila at napadpad sa Maynila.

Matagal na kaisntahan ni Tita Amelie si Papa, at si Mama ay may gusto kay Papa noon, hindi ko lang alam ang sumunod na nang yare dahil sa kaibigan pa ni Tita Amelie nalaman iyon, si Tita ay wala na sa kanya ang nakaraan, at pinoprotektahan nya pa si Mama at ako sa kahihiyan na ginawa nya noong kabataan nya.

"You don't know anything Kourtney, huwag ka mag salita na para bang pinapanigan mo si Amelie!" sigaw ni Mama at tinalikuran ako, pumunta sa kwarto nya at naiwan ako sa salas. Napaupo ako sa sofa at nakatanaw sa labas, papasok ang sasakyan ni Papa.

Kaya nag iisa lang ako at hindi nasundan, dahil siguro hindi talaga mahal ni Papa si Mama at hindi ito masaya sa buhay nya ngayon, kasi kahit saan aspekto ay napipilitan si Papa ngayon. Bihira na kausapin si Mama at ako, uuwi matapos imanage ang maliit na grocery namin at kapag nasa bahay ay tutok sa computer nya at nag iinom.

Habang si Mama ay busy sa mga kaibigan nya, maagang aalis at gabing uuwi. Lasing din at pusturang pustura. Parang solo ko na pinapapalaki ang sarili ko.

Nilampasan ako ni Papa at dumiretsyo sa study room nya, tumayo ako at pumunta sa kusina para mag timpla ng kape, dahil alam ko ay gabi na naman matutulog si Papa at tutok sa study room nya.

Binuksan ko ang phone ko habang inaantay ang kape sa espresso machine. I just read Navi's update, napangiti at niyakap ang phone. He just said that he already missed me and thinking about me now.

I call him and he answered it quickly, sumandal ako sa counter at nakangiti ngayon. "Hey handsome, let me guess. You are smiling now." Kumuha ako ng mug at sinalinan ito, binuksan ang ref para kumuha ng fresh milk doon.

"How did you know?" he asked and I pour the milk, tumawa ng marahan at binaba ang gatas sa counter. "Because I call you now, and I miss you too." I bite my lips after saying that. His giggles are freaking hot, I hope nakikita ko sya ngayon. I always dream of sleeping beside him at si Navi ang makita ko sa pag gising ko.

"I want to come over tomorrow, but Mama need me tomorrow. But don't worry, I owe you some diner date, let's schedule it."

Nawala ang ngiti ko, naalala ko na baka grounded ako, dahil galit si Mama at baka kalbuhin nya na ako kapag lumabas na naman ako, ayoko rin na mag paalam na lalabas ako, kasi alam ko na mag aaway lang kami.

"I am grounded baby, siguro kapag may pasok na ulit. Saka tayo makakalabas ulit." Pinatay ko ang machine at hinalo ang gatas sa mug. Dalawang mug ang dala ko, para mamaya sa kwarto ko ay hindi ko na kailangan pang lumabas. May baon na rin akong pagkain at snacks.

"Alright, maybe next time," Navi said at naalala ko ang kape, ihahatid ko ito sa study room ni Papa. Nag paalam na ako kay Navi at binaba ang tawag. Binulsa ang phone at dala ang kape sa tray. Lumakad papunta sa study room, tahimik ang buong bahay. Wala kaming kasambahay dahil isang beses lang may nag lilinis sa buong bahay.

Kumatok ako at inantay ang sagot ni Papa. When he said come in, binuksan ko ito at ngumiti sa kanya ng mag salubong ang mga mata namin. He is holding some picture at binaba ito ng makita ako.

"Pa, I am sorry. Umalis ako ng walang paalam." Binaba ko ang kape sa table nito at ngumiti kay Papa. He looked at me at pinaupo ako sa sofa.

"How is she?" Natulala ako ng saglit at hindi maintindihan yung tanong ni Papa. Si lola ba ang sinasabi nya o sino?

"Nevermind-"

"They are all good, tinanggap ako ng maaayos at nakita nila si Navi. Masaya sila lalo na si Lola. Kasi umuwi ako at umuwi din si Tita Amelie," paliwanag ko at kita ko ang pag kinang ng mata ni Papa ng banggitin ko si Tita Amelie.

"Sabi nila, sana andoon kayo ni Mama. Kaso galit si Mama na umuwi ako sa probinsya," I said at sumandal sa sofa. Papa took a sip on the coffee that I prepare for him.

"It's not a problem to me Kourtney, si Mama mo lang naman ang may ayaw na umuwi tayo." Binaba ni Papa ang mug at lumungkot ang muka nito. Gusto ko sanang pag usapan ang nakaraan nila, kaso alam ko na wala akong karapatan na mag tanong, lalo na kung ako pala ang dahilan bakit siya natali kay Mama.

"I am sorry Papa." Pinahid ko ang luha ko at ngumiti, tinignan ako nito at nag tataka sa sinabi ko. It looks like he don't know why I keep saying sorry.

"Kourtney... If there is something else tell me." Hinawakan ni Papa ang kamay ko at ngumiti sa akin, he looked concern now. Ngayon pa lang ay ramdam ko na mahirap ang desisyon na ginawa ni Papa, para sa akin at sa kaligayahan nya.

"No, I am fine. I just feel that I am obligated to say sorry to you since I think that you are not okay, I didn't know what you've been thru all this time," saad ko at parang nakuha nya na ang sinasabi ko. Umiling ito at lumapit sa akin, tumabi ito ngayon sa akin.

"Anak, if you are saying sorry because of what you know. Just don't, wala kang kinalaman sa kung ano man ang nakaraan. Maybe you are also a victim here, and I know that you never see me and your mother on a good term since you're a kid. But always remember this," Papa stop talking at lumingon sa pinto.

Lumapit ito sa akin at binulong iyon. "Mahal ka ni Papa, at ikaw ang nag silbing lakas ko noong wala akong pag asa at nilamon ako ng kalungkutan." He pat my head and smile.

"Thank you, for saving me on some way. If you don't know then let me say this."

"Ikaw ang insipirasyon ko, umuuwi ako sa bahay at sinisikap kang bigyan ng magandang buhay dahil mahal ka ni Papa, I always support you anak, kahit na minsan ay hindi ko napapakita at napaparamdam sa iyo. Huwag na huwag mong iisipin na hindi kita mahal, okay?" Marahan akong tumango at niyakap si Papa.

Alam ko na kinokontrol siya ni Mama, at kahit papaano ay masarap sa pakiramdaman na malaman at marinig ito galing kay Papa.

"Pa, hindi naman masama na piliin mo ang ikakasaya mo, hindi pa huli ang lahat hanggang nabubuhay ka." Humiwalay ako ng yakap at ngumiti si Papa sa akin.

"Choosing what makes me happy means the downfall of this family, at ayoko na maranasan mo ito Kourtney." Lumayo si Papa at kumuha ng alak, sinalinan ang baso nya.

"But I understand it, I am aware of it and you deserve the happiness Pa, kahit saglit lang." Humigpit ang hawak ko sa letter na nasa bulsa ko ngayon. Bago kami umuwi ay may pinaabot si Tita sa akin, nakiusap na ibigay ito kay Papa.

Tatlong mag kakapatid sila Mama. Bunso si Mama at panganay si Tito. Walang asawa si Tita Amelie, sabi nila ay si Papa ang first love nito at nang mawala si Papa ay labis na nasaktan si Tita Amelie, at hindi na nag pakita pa si Mama sa probinsya.

Tita Amelie always treat me like I am her own daughter. Mas minahal nya ako kesa sa tunay ko na ina.

"Papa, I have something for you." Nilabas ko ang letter at inabot ito, he look at it at natulala sa hawak ko. I see those tears that run down to his cheeks. Tinanggap nya ito at nanginginig ang kamay nya. Niyakap ang sulat at tumalikod sa akin ngayon.

Alam ko na parang pinupush ko na masira ang pamilya namin, but Papa sacrifice his all. Sa loob ng halos dalawang dekada ay pinili nyang lumayo at mag focus sa pamilya namin, pero matanda na ako. I am fully aware of the happenings on my surroundings. Walang masaya sa kanila, maybe because my father never show affection or love to my mom.

Alam ko na hindi ako dapat na makialam sa nakaraan nila, pero hindi ko maatim na ganito kamiserable si Papa.

"Balik na ako sa kwarto ko Pa, call me if you need me. Good night," saad ko bago tumayo sa kinauupuan ko. Lumakad papunta sa pinto when Papa called me. Lumingon ako at bumungad ang luhaang muka ni Papa sa akin ngayon.

"Thank you so much, Kourtney. You don't know how happy I am now." Pinahid nito ang luha nya at ngumiti, that is my very first time to see him smile like that. Sa tagal ng panahon na magkasama kami sa iisang bahay ay hindi ko pa nakitang ngumiti si Papa ng ganong kasaya.

"No, thank you Papa. For sacrificing your happiness, para sa akin." Hinawakan ko ang doorknob ng study room at lumabas doon. Dahan dahang sinarado ang pinto at lumakad papunta sa kwarto ko, but my mom was sitting at the bar counter at ang sama ng tingin sa akin ngayon. It looks like she heard what I said and she know what I did.

"Stop interfering with my issues Kourtney, kapag hindi ako natuwa sa ginagawa mo ako mismo ang mag papahirap sa buhay mo." Nilampasan ako ni Mama matapos hiklatin ang bote ng wine at sinara ng pabalya ang pinto ng kwarto nila ni Papa.

Umiwas ako ng tingin at humigpit ang hawak sa tray ng pagkain ko at kape. Nag kibit balikat at lumakad papunta sa kwarto ko, pagkapasok ko ay nilapag ko sa side table ang tray, nag tipa ng text message kay Tita Amelie, para sabihin na naibigay ko na ang sulat nya.

It's a mission success for me.