อาญาจอมมาร

ตอนที่ 8. คำสั่งจอมมาร/4

“เธอต้องเลิกคบกับยายไอรีน แล้วรีบไสหัวไปให้พ้นจากบ้านฉัน” เขาเอ่ยปากไล่ ข่มความโมโหไว้สุดฤทธิ์

“คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้ฉันเลิกคบกับยายไอรีน”

โรสิตาไม่ยอมรับคำสั่งบ้าๆ นั้น เธอไม่ได้ทำผิดอะไรทำไมต้องยอมทำตามที่เขาสั่งด้วย เอริกไม่มีเหตุผลเขามาทำตามใจชอบไม่ได้

“ฉันเป็นพี่ชายของไอรีน ฉันมีสิทธิ์ปกป้องดูแลน้องสาวของฉัน จากพวกลักเพศอย่างเธอ”

เหตุผลของเขา ช่างทุเรศสิ้นดี เขาเอาสมองซีกไหนคิดว่าเธอกับไอรีนเป็นพวกลักเพศ โรสิตาไม่อยากเชื่อว่าคนตัวโต ร่ำเรียนมาสูง มีตำแหน่งถึงผู้บริหารบริษัทยักษ์ใหญ่จะชอบใช้อำนาจในทางที่ผิด เมื่อเขามาว่าเธอ เธอก็ขอตอกกลับให้เจ็บแสบไม่แพ้กัน

“อ๋อ... นึกออกแล้ว คุณมันเป็นพวกอีแอบ แอ๊บแมนสิท่า เลยกลัวถูกพวกเดียวกันจับได้ เห็นใครก็ระแวงไปหมด”

คำพูดนั้นเหมือนน้ำมันราดบนกองเพลิง เอริกโกรธจนตัวสั่น เขากระชากแขนหญิงสาวอย่างแรงจนร่างบางเซถลามาปะทะอก

“ปล่อย ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้โรคจิต!”

โรสิตาพยายามดิ้นรนสะบัดแขนให้หลุดจากการจับกุม หากยิ่งดิ้น อีกฝ่ายกลับยิ่งออกแรงบีบข้อมือจนเจ็บร้าวไปหมด ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เขารวบร่างบางของหญิงสาวมาแนบชิดร่างหนา มือข้างหนึ่งจับคางเล็กนั้นบังคับให้หันมาสบตาด้วย

“เธอต่างหาก ที่เป็นโรคจิต ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ ว่าพฤติกรรมของเธอมาน่ารังเกียจแค่ไหน”

“ทำไม ฉันเป็นแบบนี้แล้วมันหนักหัวใคร ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!”

โรสิตาสะบัดเสียงเข้าใส่ ไหนๆเขาก็เข้าใจว่าเธอเป็นพวกลักเพศแล้ว จะแก้ตัวไปทำไม ถึงแก้ตัวไปคนไร้เหตุผลแบบนี้จะเชื่อหรือ...

“ยอมรับแล้วใช่ไหม ว่าเป็นพวกนั้น ฉันอยากรู้นักว่ามันดียังไงถึงทำตัวแบบนั้น” เขาเขย่าร่างบางด้วยแรงอารมณ์ ในที่สุดยายทอมบ้านี่ก็ยอมรับความจริง!

“โอ้ย! ฉันเจ็บนะ คุณมันบ้า ฉันขอบอกไว้นะ ว่าฉันไม่มีวันเลิกคบกับยายไอรีน ต่อให้คุณทำอะไรฉันก็ไม่เลิกคบกับน้องสาวคุณ” ความเจ็บทำให้โรสิตาถึงกับน้ำตาซึม โมโหคนป่าเถื่อนหนักกว่าเดิม จึงสาดคำพูดใส่เขาอย่างไม่คิด

คำพูดนั้นกวนตะกอนขุ่นมัวของคนได้ยินขึ้นมา เอริกโกรธจนหูอื้อ เขากระชากร่างบางมาชิดตัว

“ฉันไม่มีทางยอมให้เธอ ทำให้น้องสาวฉันเสียคนหรอกนะ” เขาเอ่ยเสียงรอดไรฟัน

“คุณมีปัญญาทำให้ฉันเปลี่ยนหรือไง”

โรสิตากัดฟันโต้ตอบเขา แม้รู้ว่าคนตัวโตกำลังเดือดปุดด้วยความโมโห แต่เธอยังกล้ายั่วให้เขาโกรธอีก

“งั้นก็ลองดู ว่าฉันจะเปลี่ยนเธอได้ไหม”

เอริกมองหน้าหญิงสาวด้วยแววตา ราวกับจะกินเลือดกินเนื้อคนตัวเล็กให้หายแค้น เขาบีบปลายคางอีกฝ่ายไว้ก่อนจะก้มลงบดขยี้ริมฝีปากเรียวบางของผู้หญิงปากดีนั้นอย่างไม่ปราณี

โรสิตาตัวแข็งทื่อ เมื่อถูกปล้นจูบแรกไปอย่างอุกอาจ ริมฝีปากร้อนผ่าวของชายหนุ่มยังบดเคล้าริมฝีปากบางไม่ยอมหยุด การลงโทษจากรุนแรงค่อยๆกลายเป็นนุ่มนวลและเร่าร้อน ปลายลิ้นหยอกเย้าแตะเล็มไรฟันบังคับให้ตอบรับ หญิงสาวอ่อนระทวยไปทั้งตัว หยุดดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว สองมือที่ผลักอกกลายเป็นโอบรอบคอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ร่างบางเบียดตัวเข้าหาจนรู้สึกถึงกล้ามเนื้อแข็งแรงของอีกฝ่าย อกนุ่มๆ แนบชิดแผ่นอกกว้าง เร่งเร้าให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงยิ่งขึ้น

ไม่คิดว่าริมฝีปากบางนั้นจะนุ่มนวลหวานล้ำ เอริกกดจูบหนักหน่วงขึ้น ราวกับจะสูบเลือดเนื้อและวิญญาณของหญิงสาวจนหมดร่าง มือหนาปัดป่ายลูบไล้แผ่นหลังบอบบางเรื่อยลงมาจนถึงชายเสื้อก่อนจะ ล้วงเข้าไปด้านในสัมผัสผิวนุ่มเนียนของหน้าท้องแบนราบจนสะท้านไปทั้งตัว เขาไม่หยุดอยู่แค่นั้นเมื่อมือร้อนผ่าวเลื่อนมากุมทรวงอก บีบคลึงอย่างเมามันจนเสื้อชั้นในแทบจะมอดไหม้ด้วยความร้อน ปลายนิ้วล้วงเข้าไปในทรวงนุ่มเมื่อแตะโดนเม็ดทับทิมเม็ดเล็กนั้น เขาก็ใช้ปลายนิ้วโป้งไล้วนคลึงจนอีกฝ่ายเสียวสยิว ร้องคราง

“อื้อ... ปล่อยนะ” เสียงนั้นดังแผ่วเบาเหลือเกิน เมื่อริมฝีปากถูกบดเคล้าเช่นนี้

ร่างบางถูกบังคับให้เอนลงบนม้านั่งตัวยาว ร่างหนาโอบประคองไว้ไม่ห่าง เอริกถอนริมฝีปากจากปากนุ่มสวย เขาจูบไซ้ซอกคอขาวผ่อง ริมฝีปากอุ่นร้อนแระเล็มผิวเนื้อหอมกรุ่น ปลายนิ้วตวัดไล้ลากผ่านคอสวยก่อนจะเม้มขบติ่งหู อย่างยั่วเย้า ร่างงามระทดระทวยหลับตาพริ้ม สิ้นเรี่ยวแรงที่จะดิ้นรน เขายังทรมานเธอต่อด้วยการ ฝังหน้าบนอกสวยที่ยามนี้ถูกกอบกุมเต็มสองมือ ปลายลิ้นร้อนรุ่มลากไล้บนผิวนิ่มหยุ่น ดูดกลืนผิวเนื้อนุ่มนั้นไว้ในปาก ราวกับเด็กทารกหิวนม ส่งผลให้คุณแม่จำเป็นครางเสียงสั่น หน้าแหงนเงยไปด้านหลังด้วยความเสียวซ่าน

“พอเถอะ... อย่าแกล้งฉันอีกเลย...”

โรสิตาสะอื้นฮักๆ พยายามช่วยเหลือตัวเอง ให้หลุดพ้นจากอำนาจมืดที่ครอบงำ

ใบหน้าคมที่กำลังเมามันกับอกอวบเงยขึ้นมอง ริมฝีปากชุ่มฉ่ำแดงเรื่อของเขาคลี่ยิ้ม ดวงตาพราวระยับสบตาคู่สวยที่ฉ่ำเยิ้มด้วยแรงอารมณ์ อย่างเยาะหยัน

“รู้หรือยัง เป็นผู้หญิงแท้ๆ มันเป็นยังไง” เขายังเชือดเฉือนเธอต่อด้วยคำพูดบาดหู

คำเหยียดหยามนั้น เรียกสติและเรี่ยวแรงของโรสิตาให้กลับคืน หญิงสาวผลักร่างหนาให้ออกห่าง แล้วลุกขึ้นยืน แม้จะเซบ้างเพราะความมึน แต่เธอไม่ยอมล้มให้เขาหัวเราะเยาะ

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

ฝ่ามือน้อยสะบัดเข้าใสแก้มคนตัวโตสามทีซ้อน จนหน้าสะบัด โรสิตากุมคอเสื้อที่เปิดกว้างไว้มั่น แววตาแดงก่ำด้วยความอับอายแกมอดสู

นี่เธอเป็นตัวอะไรกันหนอ... เขาถึงกล้ามาทำอะไรหยาบคายถึงขนาดนี้...

“นี่เธอกล้าตบฉันหรือ ยายตัวแสบ”

เอริกกระชากคนตัวเล็กกว่าไม่ให้หนี มือหนาขยุ้มหัวไหล่มนเต็มแรง จนหญิงสาวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ใบหน้าคมเข้มถมึงทึงด้วยความโกรธ เกิดมาไม่เคยมมีผู้หญิงคนไหนกล้าตบหน้าเขามาก่อน ยายทอมบ้านี่ กล้าดียังไงถึงมาตบคนอย่างเขา

“คุณมันสารเลว รังแกคนไม่มีทางสู้ แค่ตบมันยังน้อยไป สำหรับคนเลวๆ อย่างคุณ”

โรสิตาน้ำตาคลอ มองคนตัวใหญ่อย่างโกรธแค้น

“ถ้าเธอยังไม่เลิกยุ่งกับน้องสาวของฉัน ฉันจะทำเลวได้มากกว่านี้อีกยายทอม”

พูดจบเอริกก็ก้มลงจูบหญิงสาวหนักหน่วงรุนแรง เมื่อเงยหน้าขึ้นอีกครั้งกลีบปากบางของเธอถึงกับบวมเจ่อนิดๆ

“เป็นไง รสจูบของฉัน มันซาบซ่านถึงใจเธอดีไหม” เขายิ้มหยัน เมื่อเห็นคนในอ้อมแขนหลับตาพริ้ม

โรสิตารู้สึกอับอายที่หลงเคลิ้มตามเขาไปอีกหน รีบผลักอกคนตัวโตกว่าให้ออกห่าง

“อย่านึกนะ ว่าจูบห่วยๆของคุณ จะทำให้ฉันพิศวาสคุณได้ รู้ไหมฉันขยะแขยงคุณจนแทบอ้วกอยู่แล้ว” พูดจบ หญิงสาวไม่รอดูผลงาน รีบหมุนกายวิ่งหนีเขาทันที

เอริกกำหมัดแน่น มองตามร่างบางที่วิ่งหนีไปอย่างโมโห ถึงขนาดนี้แล้ว ยังกล้าปากเก่งอีก เมื่อกี้ที่ร้องครางหงิงๆนั่นล่ะ เรียกว่าขยะแขยงหรือไง... เขายอมรับการดูถูกนั้นไม่ได้ ยิ่งคนว่าเป็นพวกเลสเบี้ยนแล้ว มันเจ็บหนึบในหัวใจยิ่งกว่าถูกผู้หญิงแท้ๆด่าอีก

“ฉันไม่ปล่อยให้เธออยู่เป็นสุขแน่ ยายทอม!”

โรสิตาวิ่งหนีจอมมารเข้ามาในบ้าน หญิงสาวใช้มือถือริมฝีปากตัวเองแรงๆ ไปตลอดทางจนถึงห้องนอนของไอรีน ร่างบางเปิดประตูเข้ามาได้ก็รีบเข้าไปในห้องน้ำ จัดการถอดเสื้อผ้าอาบน้ำฟอกตัวด้วยสบู่ หวังลบคราบสัมผัสจากมือคนนิสัยเสียให้ออกจากร่าง

“คนบ้า คนเลว ฉันเกลียดคุณ!” เธอก่นด่าคนขโมยจูบแรกในชีวิตไปด้วยความโมโห