นาทีต่อมา_
"ถึงแล้วลงไปสิ" น้ำเสียงเข้มบอก เมื่อรถมอเตอร์ไซค์วิ่งมาถึงใกล้ป้ายรถเมล์ ห่างทางเข้าหมู่บ้านไม่ไกลนัก
"เอ่อ...ค่ะ" นักศึกษาสาวรีบเงยหน้าขึ้น หลังใช้เวลาเพียงไม่ถึงสองนาที ผิดกับแรงสั่นสะเทือนในอกข้างซ้ายยังเต้นโครมคราม
"คงไม่คิดว่าฉันจะเป็นพระเอกให้ผู้หญิงร้ายๆ อย่างเธอหรอกนะ"
"ปลาวาฬไม่คิดอย่างนั้นอยู่แล้วค่ะ" มือขาวเรียวเลือกไปจับที่ท้ายคันรถ มากกว่าจะสัมผัสหัวไหล่ใหญ่กระโดดลงรถ
"รู้ตัวก็ดี" คันเร่งถูกบิดซ้ำๆ จนเกิดเสียงดังสนั่น พวกผู้คนตรงป้ายรถเมล์ต่างมองมา
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง" น้ำเสียงหวานบอก แล้วรวบกระเป๋าเป้สะพายขึ้นหลัง
"ไม่รับ" รูปหน้าหล่อหันมองผ่านกระจก ก่อนจะกระชากตัวรถยนต์ไปอย่างเร็ว
"มีหัวใจบ้างไหมนะ?" เธอได้พึมพำถามตัวเอง ถึงจะเกิดมาต้องใช้ชีวิตอย่างโชคร้าย ยังไม่เท่ากับการเจอคนอย่างฟอเรสต์สักเสี้ยวเดียว
@ มหาลัยชื่อดัง
"ปลาวาฬพวกเราอยู่ตรงนี้!"
