ก็อก! ก็อก!
เพียงเวลาไม่ถึงชั่วโมงปลาวาฬก็มาพร้อมกับเสื้อสูทถูกรีดอย่างดี แล้วเธอได้ใช้เวลาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเอง แม้ผมสลวยจะยังเปียกไม่ทันได้เป่าแห้ง
"ใช้เครื่องล่ะสิ" ฟอเรสต์เปิดประตูออก ไล่สำรวจเสื้อสูทราคาแพง ในขณะที่ตัวเขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางนอนขายาว
"ปลาวาฬไม่กล้าซักเครื่องค่ะ เลยซักมือแทน" เธอรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ค่อยชอบใบหน้าเท่าไหร่นัก เลยเลี่ยงการมองสบตาเหมือนกับเด็กไม่กล้าเถียงสู้ผู้ใหญ่
"ไปแขวนในตู้"
"ค่ะ" ร่างบางเลยเดินเลี่ยงผ่านประตู ทำทีเป็นไม่สนใจเจ้าของห้องสักเสี้ยวนาที เพราะเวลานี้ดึกมากแล้ว สมควรได้เข้าสู่โหมดพักผ่อน
ตุ๊บ~
"ทำไหมล่ะ ไม่อยากอ่อยฉันแล้วเหรอ" แค่แรงชนเล็กน้อยอีกฝ่ายทำท่าทีรังเกียจเขา ทั้งที่นาทีเมื่อกี้คืออุบัติเหตุ
"ปลาวาฬไม่ได้คิดอย่างนั้นนะคะ" หญิงสาวรีบเงยขึ้นบอก ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ลอยแตะปลายจมูกเล็ก พร้อมการมองเห็นบรรยากาศในห้องส่วนตัวอีกฝ่
