เล่ห์ร้ายคล้ายว่ารัก

ฟ้าขวัญโดนเขตตะวันจัดการเสียแล้ว

เมื่อจบมื้ออาหารเขาก็พาเธอไปเดินเล่นที่ชายหาดสร้างความโรแมนติคยามเย็น ฟ้าขวัญจินตนาการไปว่าเธอช่างโชคดีเสียเหลือเกินที่มีชายหนุ่มหล่อ สุภาพ เอาใจเก่งมาเดินจูงมือเธอเอาไว้แบบนี้เกิดมาอายุ 35 ปีไม่เจอมาก่อนเลยจริงๆ

"ฟ้าจะรังเกียจไหมถ้าผมจะขอ...เป็นแฟน" เขตตะวันไม่รีรอเพราะสัปดาห์นี้คือดีลสุดท้ายก่อนปิดจ๊อบเกมส์เดิมพัน

"เขตแน่ใจหรือคะ" ฟ้าขวัญแทบไม่อยากเชื่อหูตัวเอง

"แน่สิครับ ผมชอบฟ้าจริงๆนะครับ" เขาหยอดอีก

"ฟ้าก็ชอบเขตค่ะ" ฟ้าขวัญยิ้มอาย

เขาจูบเธอตรงชายหาดท่ามกลางแสงยามเย็นที่พระอาทิตย์กำลัง ลับขอบฟ้า

และในค่ำคืนนนั้นเองที่ทั้งสองกลับไปที่ห้องคอนโดเพื่อพักผ่อน ฟ้าขวัญและเขตตะวันแยกกันนอนคนละห้องแต่แล้ว...

"ก็อกๆๆๆๆ"

"อ้าวเขตมีอะไรหรือเปล่าคะ" ฟ้าขวัญถามแปลกใจเมื่อแฟนหมาดๆมาเคาะประตูยามดึก

เขาไม่ตอบแต่กลับแทรกตัวเข้ามาในประตู

"ผมนอนไม่หลับ อยากกอดฟ้า" เขตตะวันพูดพร้อมโอบกอดเธอทางด้านหลัง

"อะไรกันคะ เดี๋ยวก่อน" ฟ้าขวัญตื่นเต้นประหม่าเล็กน้อย

"ฟ้าเราเป็นแฟนกันแล้วนะครับ" เขาพูดไปด้วยพร้อมจูบไหล่และแขนเธอ

"แต่ว่า...." ฟ้าขวัญอึกอักนิดหน่อย

"หรือว่าฟ้าไม่รักผม"

"เปล่าค่ะแค่คิดว่ามันเร็วไปหน่อย"

"ฟ้าโตแล้วนะครับเร็วช้าไม่สำคัญหรอก"

เขตตะวันไม่รอช้าจู่โจมเธอทันทีถึงเขาจะอายุน้อยกว่าเธอมากแต่ประสบการณ์เรื่องบนเตียงเขามีมากกว่าเธอโข เขาเล้าโลมและจูบเธอทั่วทั้งตัวและอุ้มเธอไปนอนบนเตียงทันที

เขตตะวันบรรเลงเพลงรักเต็มที หนุ่มอายุ24ปีขอสอนสาวใหญ่วัย 35เสียหน่อยจะได้รู้จักโลกให้มากขึ้นกว่านี้ นี่อาจเป็นสิ่งเดียวที่ฟ้าขวัญยังไม่เคยเรียนรู้ตั้งแต่โตมาจนวัยนี้แล้ว

เมื่อทุกอย่างกำลังเกิดขึ้นไปตามแรงของชายหนุ่ม

"ฟ้า ดูเหมือนว่าผมจะเป็นคนแรกของฟ้าใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ" เธอตอบพร้อมเอียงหน้าไปด้านข้างหลบด้วยความอายที่อายุเท่านี้ยังไม่เคยเรื่องอย่างว่ามาก่อน

"ดีจัง งั้นให้ผมเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของฟ้านะ" เขตตะวันอ้อนทำให้ฟ้าปล่อยทุกอย่างเป็นไปตามใจของเขตตะวัน

เขาตื่นตากับสาววัย35แต่ทุกอย่างยังสดและซิงอยู่ไม่เหมือนกับสาวๆอายุน้อยบางคนที่เขาเคยผ่านมาที่ช่ำชองเกินอายุตัว

หน้าอกของเธอยังดูเต่งตึง ปทุมถันสีชมพูใส เอวขอดได้สัดส่วน ผิวขาวใสเปล่งปลั่ง เนื้อตัวหอมละมุน ไม่น่าเชื่อว่าเธอรักษามันมาได้นานหลายปี

ตั้งแต่คืนวันเสาร์จนสี่โมงเย็นวันอาทิตย์เธอและเขาก็ไม่ได้ออกมาจากห้องอีกเลย ทั้งสองอิ่มเอมกับรสรักที่เกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้งราวกับว่าเขาอยากได้ความคุ้มค่าก่อนที่จะเดินจากกันไป

ทุกครั้งที่เธอหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อนเขาก็จะจูบปลุกเธอให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่า จวบจนเขาอิ่มและพอใจในเรือนร่างของเธอแล้ว

เมื่อนิยายรักจบลงฟ้าขวัญก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำชำระร่างกายส่วนเขา

เดินไปหยิบกล้องที่ตั้งแอบถ่ายไว้ในตู้เสื้อผ้า! เขาหันหลังไปดูเพื่อระวังว่าฟ้าขวัญยังไม่ออกมา เขากดรีเพลย์ดูภาพเช็คความคมชัดจากนั้นก็ปิดและเก็บมันออกมาใส่กระเป๋า

หลังจบทริปพาเหยื่อไปเชือดที่พัทยา เขตตะวันก็ไปส่งฟ้าขวัญที่บ้านตามปกติ

"บ๊ายบายนะคะ" ฟ้าขวัญโบกมือให้เขา

"เจ๊ไปไหนมาอ่ะกลับเอาป่านนี้ เมื่อคืนก็ไม่ได้กลับบ้านไปค้างมาหรือ"ศรันย์เจ้าเดิมที่ยืนอยู่รอเธอ เขาแอบมามองเธอว่าเมื่อคืนนี้ฟ้าขวัญไม่ได้กลับบ้าน

"รัน แกนี่ถามเหมือนฉันเป็นลูก"

"ก็คนมันเป็นห่วง" ศรันย์หลุดปาก

"ทำไมต้องห่วง" ฟ้าขวัญขมวดคิ้ว

"ก็..เจ๊แก่แล้วเดี๋ยวไปเป็นลมเป็นแล้งที่ไหน" ศรันย์แกล้งทำเป็นตลกกลบเกลื่อน

"ไอ้รัน ไอ้บ้านี่แน่ะ" ฟ้าขวัญเอากระเป๋าสะพายของเธอตีหนุ่มรุ่นน้อง

"ไปแล้วฉันเข้าบ้านก่อนเหนื่อยมากเลยพรุ่งนี้ต้องไปทำงานอีก" ฟ้าขวัญขอตัวไม่อยากเถียง

แต่ศรันย์ก็มองตามจนเธอเดินเข้าบ้านปิดประตู

.........................................................................................................

เช้ามาที่ออฟฟิศฟ้าขวัญยังไม่ได้เจอกับเขตตะวันและก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะเดินมาหาเธอเหมือนก่อน ช่วงสายๆเธอจึงแอบเดินไปเมียงมองแถวๆแผนกที่เขาทำงานอยู่แล้วแกล้งถามคนในแผนก

"เขตมาไหมคะวันนี้" ฟ้าขวัญถามพนักงานคนหนึ่ง

"เขตไหนคะ"

"เขตตะวันอ่ะค่ะ"

"อ๋อ พี่ตะวัน วันนี้พี่เขายังไม่เข้ามาเลยค่ะ"พนักงานสาวรุ่นน้องตอบ

"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"

ฟ้าขวัญเดินกลับมาที่โต๊ะตัวเอง

"ไม่สบายหรือเปล่านะ" เธอพุดกับตัวเองพลางหยิบมือถือขึ้นมาส่งข้อความไลน์ไปหาเขา

"เขตไม่มาทำงานหรือคะ"

"ไม่สบายหรือเปล่า"

ข้อความแล้วข้อความเล่าแรกๆอ่านแต่ไม่ตอบหลังๆมาไม่อ่านเลย แต่ฟ้าขวัญไม่เข้าใจยังโลกสวยอยู่ว่าเขาคงไม่ว่าง

.....................................................................................................................

อีกมุมหนึ่งของแก๊งค์เพลย์บอย

เขตตะวันเห็นข้อความของฟ้าขวัญแต่เขาไม่ใส่ใจหันหลับมาคุยเฮฮากับเพื่อนต่อ

"ไหนๆเอามาดูซิ จะดุเด็ดเผ็ดมันส์ขนาดไหน" เบนเปิดเรื่อง สี่หนุ่มพากันโดดงานมานั่งสุมหัวกันที่ร้านกาแฟข้างออฟฟิศ

"โอ้วววไม่น่าเชื่อว่าจะสาวหุ่นดีขนาดนี้" รุจพูดเมื่อเห็นคลิปวีดีโอ

"เฮ้ยนี่จัดเต็มข้ามวันข้ามคืนเลยหรือวะคลิปถึงได้ยาวขนาดนี้ นี่เป็นหนังเรื่องหนึ่งเลยนะเนี่ย ติดใจป้าหรือเปล่าวะเล่นซะ" พัดแซว

ขณะนั้นเองฟ้าขวัญกับศรันย์เดินมาที่ร้านกาแฟร้านเดียวกันกับสี่หนุ่มฟ้าขวัญมองไม่เห็นเขตตะวันแต่ว่าศรันย์เดินไปทางด้านหลังของทั้งสี่คนเพื่อไปหยิบหลอดกับทิชชูตรงชั้นที่ร้านจัดวางไว้ เขาจึงได้ยินบทสนทนาทั้งหมดและเมื่อหนึ่งในกลุ่มนั้นมีเอ่ยถึงฟ้าขวัญในทางเสียหายศรันย์จึงได้หันไปมองก็พบว่าพวกเขาเหล่านั้นกำลังดูคลิฟวีดีโอที่เขตตะวันกับฟ้าขวัญกำลังร่วมรักกันอยู่

"มึงทำอะไรเจ๊ฟ้าขวัญ!" ศรันย์วิ่งเข้าไปกระชากกล้องจากมือเขตตะวันเห็นทุกสิ่งอย่างในกล้องเขาโกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลยสาวหมัดไปที่เขตตะวันเต็มแรงจนเขาล้มลง

ส่วนฟ้าขวัญได้ยินเสียงเอะอะหันไปเจอศรันย์กำลังทำร้ายร่างการเขตตะวันอยู่ เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปขวาง

"ทำอะไรของแกไอ้รัน" ฟ้าขวัญหันไปตวาดศรันย์

"เขตคุณเป็นอะไรมากมั๊ย" ฟ้าขวัญหันไปจับที่ใบหน้าของเขตตะวันและปลอบประโลม

"เขตหรือ นี่เปลี่ยนชื่อเล่นด้วยหรือไอ้ตะวัน" เบน พูดขึ้นมาทำให้เพื่อที่เหลือพากันหัวเราะสนุกสนาน

"พวกเขาพูดอะไรกัน" ฟ้าขวัญยังงุนงง

"เจ๊ไอ้พวกนี้มันแบล็คเมล์เจ๊ ดูนี่สิ" ศรันย์บอกพร้อมเอากล้องเปิดภาพให้เธอดู

"นี่มันอะไรกันคะเขต" ฟ้าขวัญช็อคกับสิ่งที่เห็น

เขตตะวันลุกขึ้นและเอานิ้วโป้งปาดเช็ดเลือดที่ออกตรงมุมปากพร้อมกระชากกล้องกลับมาจากมือของศรันย์

"เอ้านี่ไอ้คุณเขตเอ้ยตะวัน เงินเดิมพันที่แกชนะว่ะ" เบนแซวพร้อมเปรยเฉลยเรื่องและเอาเงินสดๆหลักแสนมาวางกองที่ตรงหน้าเขตตะวัน

"คือพวกเราแค่ พนันกันสนุกๆน่ะครับว่าไอ้เจ้าตะวันสุดหล่อหัวหน้าแก๊งเราจะพิชิตใจคุณฟ้าขวัญได้ไหม" รุจเป็นฝ่ายชิงเฉยขึ้นเอง

"ไม่จริงใช่ไหม" ฟ้าขวัญน้ำตาร่วงทันที

"คุณหลอกฟ้าหรือ มันแค่เกมส์ที่คุณกับเพื่อนพนันกันสนุกๆหรือ!" ฟ้าขวัญร้องไห้ปานพายุสายฝนกระหน่ำพุดเสียงดังลั่นร้าน

"ผมก็แค่คิดว่าคุณก็คงจะอยากสนุกเหมือนกัน คุณเองก็มีความสุขมากไม่ใช่หรือ" เขตตะวันพูดหน้าตาเฉย

"คุณมันเลือดเย็นมาก ทำได้ยังไง ฉันไม่น่าโง่เลย" ฟ้าขวัญร้องไห้วิ่งออกนอกร้านไป

"เจ๊ รอก่อน!" ศรันย์ร้องเรียกวิ่งตามเธอไป

สี่หนุ่มหล่อหันกลับไปนั่งกันเหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุดแสนจะเย็นชา เขาคงคิดว่าผู้หญิงทุกคนเต็มใจที่จะมีอะไรกับเขาแบบไม่ผูกมัด

ฟ้าขวัญวิ่งออกไปจากร้าน เข้าไปที่ออฟฟิศคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเองได้ก็โบกรถแท็กซี่ที่ผ่านมาแล้วขึ้นรถไปทันที เธอเสียใจมากจนไม่ทันได้สนใจว่าศรันย์เป็นห่วงเธออยู่

"เจ๊ไปไหนแล้วเนี่ย" ศรันย์มาไม่ทันเห็นว่าฟ้าขวัญขึ้นรถแท็กซี่ออกไปจากบริเวณบริษัทแล้ว

ฟ้าขวัญนั่งแท็กซี่แบบไม่รู้จุดหมายปลายทางบอกโชว์เฟอร์แค่ว่าไปเรื่อยๆก่อนค่ะ จนกระทั่งถึงสะพานข้ามแม่น้ำที่ที่เขตตะวันพาเธอมาดูวิวแม่น้ำ เธอจึงจ่ายเงินและขอลงตรงนี้

เธอเดินไปตรงที่เดิมจุดเดิมที่มากับเขตตะวัน

ภาพที่เขาแสดงท่าทีเหมือนคนรักกันวิ่งเข้ามาในหัว

"ฉันนี่มันโง่จริงๆ โดนเด็กหลอกจนได้" เธอด่าตัวเองไปร้องไห้ไปเป็นชั่วโมง เอามือเกาะและพิงตัวที่ราวสะพาน

แต่ชีวิตเธอมันตลกร้าย พอเธอจะหันหลังกลับเธอกก็สะดุดกับกระเป๋าของเธอที่มันไม่ยักจะตามมาด้วยเหมือนมีอะไรเกี่ยวไว้ เธอดึงยังไก็ไม่หลุด เธอจึงก้มไปมองและเอื้อมแขนลงจะไปปลดสายกระเป๋าออก

จังหวะนรกกลั่นแกล้งเธอมีผู้ร้ายวิ่งหนีตำรวจมาอย่างเร็วเขาเสียหลักชนกับเธอที่กำลังก้มลงอยู่ที่ราวสะพาน

เธอพลัดตกลงจากราวสะพานดิ่งลงแม่น้ำทันที!

.......................................................................................