น้ำหยดลงหินทุกวันหินเริ่มกร่อน
620 Words
เข้าสัปดาห์ที่สองของการวางเดิมพันธ์ของ4หนุ่มสุดหล่อ
เขตตะวันใช้วิธีที่แยบยลในการแทรกซึมเข้าหาฟ้าขวัญแบบเนียนไม่ดูจู่โจมเหมือนเจตนาจะเข้าไปจีบ แบบนี้เองฟ้าขวัญถึงรู้สึกหวั่นไหวทีละเล็กทีละน้อยเพราะเธออินกับความเป็นพระเอกซีรีย์มากจนไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีโอกาสเจอผู้ชายลุคแบบพระเอกในชีวิตจริง โดยเฉพาะผู้หญิงขึ้นคานแบบเธอ ไม่ใช่สิ! อย่างเธอต้องเรียกว่าค้างอยู่บนคานถึงจะถูก
แล้วเขตตะวันก็เริ่มเข้ามามีบทบาทกับเธอมากขึ้น
"ผมชอบไอเดียนี้จัง ใครนะเป็นคนคิด" เขตตะวันทำทีเอ่ยขึ้นคนเดียวในขณะที่กำลังมองดูสตอรี่บอร์ดที่วางไว้ด้านข้างในมุมของห้องประชุม
"อ๋อของพี่เองค่ะ กำลังจะนำเสนอหัวหน้าก่อนเอาไปพรีเซนต์จริง" บังเอิญหรือจงใจฟ้าขวัญเธออยู่ตรงนั้นพอดี เธอแทนตัวเองว่าพี่เพราะรู้ดีว่าน่าจะอายุห่างกันพอดู
"คุณนั่นเองนึกว่าใคร ความคิดสร้างสรรค์ดีนะครับ ดูแล้วถ้าเอาพรีเซนต์จริงลูกค้าน่าจะชอบ" เขาอวยไปอีกแต่อันที่จริงฟ้าขวัญเธอก็เป็นคนที่ทำงานดีมีฝีมือเลยทีเดียว
"จริงหรือคะดีใจจัง" ฟ้าขวัญเขินที่หนุ่มรูปงามมาเอ่ยชมต่อหน้า
"อืม จะว่าอะไรไหมครับถ้าผมจะขอเรียกว่าฟ้าขวัญเฉยๆ เรียกพี่มันดูห่างกันจัง ผมว่าเราอายุไม่น่าห่างกันมากนะครับ" เขตตะวันโกหกหน้าตายเพราะเขารู้ว่าเธออายุเท่าไร
"โอ้ย จะดีหรือคะ ฟ้าอายุ 35แล้วนะคะ" ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ตัวเองก็แทนตัวเองว่าฟ้าเฉยๆออกมา
"ถ้าไม่บอกดูไม่ออกเลยนะครับ"เขาหยอด
ฟ้าขวัญไม่ตอบอะไรแต่ขยับแว่นแล้วก็ก้มหน้าเล็กน้อย
เขตตะวันขยับเข้ามาใกล้และถือวิสาสะเอาแว่นหนาออกจากหน้าของเธอ
"ถ้าฟ้าเปลี่ยนจากแว่นมาใส่คอนแทคเลนส์จะดูเหมาะกว่านะครับ หน้าสวยๆไม่ควรถูกปิดบังด้วยแว่น อีกอย่างเวลาไปพรีเซนต์งานลูกค้าจะได้ดูเป็นสาวมั่นมากขึ้น เสริมบุคลิกให้ตัวเองดูน่าเชื่อถือขึ้นนะครับ" เขตตะวันจ้องหน้าจนฟ้าขวัญหน้าแดงก่ำ
"ค่ะ จะลองดูนะคะ ขอบคุณค่ะที่แนะนำ" ฟ้าขวัญตอบรับแบบยังติดเขินอยู่
พูดเท่านั้นเขตตะวันก็เอาแว่นสวมคืนให้เธอ เขาเอามือลูบผมเธอที่ติดขาแว่นออก ฟ้าขวัญใจเต้นไม่เป็นจังหวะแล้วคราวนี้
"ขอตัวนะครับ" เขาขอตัวกลับออกไป
"หมอนี่อีกแล้วหรือเจ๊ ช่วงนี้เจอบ่อยนะเนี่ย งานก็อยู่คนละแผนก" ศรันย์เดินสวนเข้ามาก็เอ่ยถามเพื่อนสาวรุ่นพี่อย่างฟ้าขวัญ
แต่ฟ้าขวัญไม่ตอบอะไรได้แต่ยืนบิดไปมาทำท่าเขิน
"เจ๊!!!!" ศรันย์ตะโกนใส่หูเมื่อเห็นว่าฟ้าขวัญทำท่าแปลกไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด
"โอ้ย ไอ้รันจะตะโกนทำไมเนี่ย" ฟ้าขวัญหันไปตวาดกลับ
"ฉันคิดว่าเจ๊ผีเข้าน่ะสิยืนบิดไปมาคนเดียว ซ้อมบทก่อนพรีเซนต์งานหรือ" ศรันย์พูดประชด
"เออน่า เรื่องของฉัน"
"ไปเตรียมของๆเดี๋ยวลูกพี่มาจะได้เริ่มกันเลยไม่เสียเวลา" ศรันย์เรียกสติฟ้าขวัญให้กลับมาทำงาน
ฟ้าขวัญไม่วายยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
"พิลึกคน" ศรันย์บ่นอุบกับท่าทางของเธอ
................................................................................................................................
- Writer
