กรงสวาทนายหัวทมิฬ

บทที่ 1

กรงสวาทนายหัวทมิฬ ภาคต่อ เรื่อง ไฟรักนายหัวทมิฬ

++++++++++

ร้านอาหารหรูหราย่านทองหล่อ ซึ่งเปิดเป็นกึ่งร้านอาหารกึ่งผับ ที่เหล่าบรรดาไฮโซในกรุงเทพฯ ต่างก็แวะเวียนไปนั่งกินมื้อค่ำเคล้าเสียงเพลง ดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืนของเมืองหลวงอันแสนศิวิไลซ์ กำลังคลาคล่ำไปด้วยบัณฑิตจบใหม่เกือบสามสิบคน ที่ได้เหมาร้านอาหารแห่งนี้ เพื่อเป็นสถานที่จัดงานเลี้ยงฉลองรับปริญญาบัตรโดยเฉพาะ

แน่นอนว่าร้านอาหารหรูหราแพงหูฉี่ขนาดนี้ ต้องเป็นบรรดาลูกๆ ของเศรษฐีกระเป๋าหนัก ถึงจะมีปัญญาเหมาร้านหรูเพื่อจัดงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ได้

บัณฑิตจบใหญ่เกือบสามสิบคน ทั้งชายและหญิง ต่างก็เปิดแชมเปญราคาแพงเลี้ยงฉลองความสำเร็จของตนเอง และหนึ่งในลูกมหาเศรษฐี ซึ่งเป็นบัณฑิตสาวแสนสวยเพิ่งคว้าใบปริญญาบัตรมาอยู่ในมือนั่นก็คือ ‘อิงฟ้า’ ลูกสาวคนแสนและชาญฉลาดของ ‘ลลิน หรือลิลลี่’ อดีตดารานางแบบชื่อดังของประเทศไทย

อิงฟ้า เจ้าของเรือนร่างอรชร งดงามไม่แพ้ผู้เป็นมารดา ขณะเรียนในมหาวิทยาลัย อิงฟ้าได้รับคัดเลือกให้เป็นดาวมหา’ลัย และนอกจากนั้นยังรับงานพิเศษด้วยการเดินแบบ ถ่ายปกนิตยสารเป็นบางครั้งบางคราว

อิงฟ้า สวยโดดเด่นในหมู่ผองเพื่อนเสมอ และในวันนี้ก็เช่นเดียวกัน หญิงสาวปรากฏตัวในชุดเดรทสั้นเปิดไหล่สีแดงเพลิง บนลำคอระหงประดับด้วยสร้อยทองคำขาวห้อยจี้เพชรหยดน้ำราคาแพง ส่งให้หญิงสาวดูงดงามเป็นที่ต้องตาต้องใจของเพื่อนชายหลายๆ คน รวมถึง ‘กริน’ ที่หลงรักและเฝ้าตามจีบอิงฟ้ามาตั้งแต่เรียนปีหนึ่งด้วยกัน

เมื่อเพื่อนๆ ทุกคนเดินทางมาถึงร้านอาหารครบแล้ว อิงฟ้าก็ทำหน้าที่เปิดแชมเปญขวดแรก เพื่อเลี้ยงฉลองความสำเร็จในค่ำคืนนี้

“ดื่มให้กับบัณฑิตจบใหม่ ดื่มให้กับพวกเราทุกคนค่ะ”

อิงฟ้าชูแชมเปญขึ้นสูง พร้อมกับเอ่ยยินดีกับความสำเร็จของตน

“ดื่ม...”

บรรดาผองเพื่อน บัณฑิตมือใหม่ต่างก็ชูแก้วแชมเปญขึ้นสูง เอ่ยพูดออกมาพร้อมๆ กัน จากนั้นก็ชนแก้วรอบวงก่อนจะดื่มแชมเปญน้ำสีอำพันราคาแพงจนหมดแก้ว

แชมเปญราคาแพงไม่ได้หมดเพียงเท่านี้ แก้วแรกถูกดื่มไปหมดแล้ว เด็กเสิร์ฟภายในร้านอาหารก็รินแชมเปญให้กับเหล่าบัณฑิตได้ดื่มอีก เรียกว่าคืนนี้มีแชมเปญราคาแพงให้ดื่มแบบไม่อั้น!

งานเลี้ยงในค่ำคืนนี้เต็มไปด้วยสีสัน และความสนุกสุดเหวี่ยง นักดนตรีเล่นเพลงจังหวะร็อคให้เหล่าบัณฑิตขาแดนซ์ได้เต้นวาดลวดลายอย่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย

เสียงร้องเพลง เสียงกรี๊ด เสียงพูดคุยเฮฮาดังลั่นร้านอาหารแข่งกับเสียงดนตรี เสียงนักร้องที่ร้องเพลงไม่หยุดตามคำสั่งของบัณฑิตทั้งหลาย

“โอ๊ย...เหนื่อย...หิวน้ำ เต้นต่อไม่ไหวแล้ว อิงขอพักก่อนนะ”

อิงฟ้าร้องโอดครวญ หลังจากวาดลวดลายแดนซ์ชนิดลืมตายกับเพื่อนๆ เกือบสองชั่วโมงติดกันโดยไม่ได้หยุดพักแม้นาทีเดียว

หญิงสาวกวักมือเรียกเด็กเสิร์ฟ ซึ่งในมือมีถาดเครื่องดื่มเดินบริการแขกในร้านให้ได้ดื่มกินอย่างเต็มที่ พอเด็กเสิร์ฟเดินเข้ามาใกล้ บนถาดเงินในมือมีเครื่องดื่มเป็นน้ำสีอำพันล้วนๆ จึงบอกกับเด็กเสิร์ฟไปว่า

“ขอน้ำเปล่าเย็นๆ ให้ฉันหนึ่งแก้วด้วยค่ะ”

อิงฟ้าต้องการแค่น้ำดื่มเย็นๆ สักแก้ว เพราะเธอดื่มแชมเปญไปหลายแก้วแล้ว คงไม่ดีแน่หากต้องขับรถกลับในขณะที่มีปริมาณแอลกอฮอล์เกินกำหนด

“ได้ครับ รอสักครู่นะครับ” เด็กเสิร์ฟรับคำพร้อมกับโค้งตัวให้ด้วยความนอบน้อม

อิงฟ้าพยักหน้ารับ พลางกวาดสายตามองภายในร้านอาหาร ซึ่งบรรดาเพื่อนๆ ของเธอกำลังวาดลวดลายเต้นกันอย่างสนุกสนาน เสียงดนตรียังคงดังกระหึ่มไม่หยุด ก็นึกอยากหามุมสงบเงียบๆ นั่งพักเหนื่อยเพียงลำพังสักครู่

ร่างบางในชุดสีแดงเพลิงสุดเซ็กซี่เร้าใจ เปิดประตูร้านออกกว้าง แล้วเดินออกมานั่งรับลมเย็นๆ รอให้เด็กเสิร์ฟนำน้ำดื่มมาเสิร์ฟให้

“น้ำครับ”

         น้ำดื่มเย็นๆ ในแก้วทรงสูงถูกยื่นมาด้านหน้า ทว่าหาใช่เด็กเสิร์ฟที่นำน้ำดื่มมาให้อิงฟ้าไม่ แต่กลับเป็นกริน ที่นำน้ำดื่มมาให้หญิงสาวแทน

         “ขอบใจจ้ะ”

อิงฟ้ารับน้ำดื่มมาจากมือของชายหนุ่ม ก่อนจะเอ่ยถาม หลังจากดื่มน้ำเย็นๆ จนหมดแก้วแล้ว

“ทำไมกรินถึงได้เอาน้ำมาให้อิงล่ะคะ แล้วเด็กเสิร์ฟหายไปไหมหมด”

“ผมเห็นเด็กเสิร์ฟกำลังจะเอาน้ำมาให้อิง ก็เลยอาสาเอามาให้เองครับ” กรินเอ่ยตอบ พลางพยักพเยิดมองเก้าอี้ที่อยู่ใกล้หญิงสาว แล้วเอ่ยขออนุญาตต่อ

“ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ”

อิงฟ้าลอบถอนหายใจลึก อยากตอบปฏิเสธเหลือเกิน เพราะรู้ว่ากรินกำลังต้องการอะไรอยู่ แต่เมื่อไม่อาจปฏิเสธได้ จึงเอ่ยดักคออีกฝ่ายไว้ซะก่อน

“อยากนั่งก็นั่งเถอะค่ะ แต่อิงขอร้องว่าอย่าพูดเรื่องเดิมๆ กับอิงอีก”

กรินถึงกับหน้าเสียถอดสีซีด เมื่อถูกอิงฟ้าดักคอในเรื่องที่เขาต้องการพูดกับหญิงสาวในตอนนี้ ชายหนุ่มทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ ทำใจกล้าคว้ามือเล็กของอิงฟ้ามากุมไว้ และแม้หญิงสาวเอ่ยห้ามไว้ กระนั้นก็ยังคงเอ่ยถึงความต้องการของตนเองจนได้  

“อิง...คุณก็รู้นี่ครับว่าผมต้องการอะไร”

อิงฟ้าดึงมือเล็กออกจากมือใหญ่ของกรินอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตถลึงมอง พร้อมกับเค้นเสียงต่อว่าด้วยความไม่พอใจ

“ไม่ต้องมาหว่านล้อมอิง ยังไงๆ อิงก็ไม่รับหมั้นกริน อิงไม่ได้รักกริน”

กรินตีหน้าเศร้า เจ็บปวดกับคำปฏิเสธอย่างไม่ใยดีของอิงฟ้า เขาหลงรักอิงฟ้าตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง เขาเพียรจีบ เพียรทำคะแนนตลอดเวลาที่เรียนด้วย

กัน หวังว่าสักวันอิงฟ้าจะเห็นความดีและหลงรักเขาบ้าง แต่หญิงสาวกลับใจแข็งซะยิ่งกว่าหินผา...

ในวันเรียนจบการศึกษา เขาได้ขอหญิงสาวแต่งงานด้วยแหวนเพชรหนักถึงสามกะรัตราคาเหยียบล้าน แต่อิงฟ้ากลับปฏิเสธไม่สนใจเหลือบมองแหวนเพชรราคาแพงลิบแม้แต่นิดเดียว         

“ผมรักอิงนะครับ อิงรับหมั้นผมก่อนไม่ได้หรือครับ เราลองคบกันสักระยะ ซึ่งผมเชื่อว่า ผมจะสามารถทำให้อิงรักผมได้อย่างแน่นอน”