ในรุ่งเช้าของวันถัดมา...อิงฟ้าพยายามเลี่ยงการเผชิญหน้ากับมารดาด้วยการลงมาจากห้องนอนเกือบเที่ยงวันเข้าไปแล้ว แต่กระนั้นก็หนีไม่พ้น เมื่อมารดานั่งดักรออยู่ตรงห้องโถงตั้งแต่เช้า
“น้องอิง เราต้องพูดกันให้รู้เรื่อง เมื่อคืนน้องอิงไปนอนกับใครมา”
ในเมื่อหลักฐานยังมีให้เห็นอยู่บนลำคอระหงของลูกสาว ซึ่งในเช้าวันนี้รอยแดงช้ำยิ่งปรากฏให้เห็นชัดเจนมากกว่าเดิม ผู้เป็นมารดาจึงยิงคำถามใส่ตรงจุด โดยไม่ต้องตั้งคำถามอ้อมค้อมให้เสียเวลา
อิงฟ้าหลบสายตาของมารดา ไม่ยอมตอบคำถาม ซ้ำยังเดินหนีมารดาด้วย ทว่าผู้เป็นมารดาหาให้ลูกสาวได้ทำตามที่ต้องการไม่! นางคว้ามือเล็กของลูกสาวไว้ ก่อนจะกระชากให้หันมามองหน้าสบตากัน โดยไม่ลืมเค้นเสียงถามอีกครั้งอย่างห้วนจัด
“น้องอิง! บอกแม่มาเดี๋ยวนี้ ว่าไปนอนกับใครมา”
“น้องอิงไม่ได้ไปนอนกับใครทั้งนั้น คุณแม่อย่ามาเซ้าซี้กับน้องอิงได้ไหมคะ” อิงฟ้ายืนกรานเป็นกระต่ายขาเดียว ทั้งๆ
