ประธานจ้างรัก

Hire Love 2

รุ่งสร่างร่างกายคนตัวเล็กที่รู้สึกตัวตื่นก่อน ที่ถูกชายแปลกหน้ากอดเอวเอาไว้หลวม ๆ พยายามพาตัวเองออกจากแขนแกร่งให้เปล่าที่สุด เธอหอบร่างเปลือยเปล่าที่อ่อนเพลียของตัวเองลุกจากเตียงที่ยับยู่ยี่ มือบางรีบเก็บชุดของตัวเองและรีบเดินเข้าไปใส่ในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เธอออกจากห้องน้ำร่างเล็กจ้องมองชายหนุ่มรูปงามที่นอนอยู่บนเตียงอย่างเจ็บแค้นแต่เธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้ นอกจากย่องออกจากห้องอย่างเงียบ ๆ

ร่างเล็กของริต้าเดินมาเลือกแท็กซี่ไปส่งที่คอนโด ก่อนที่สมองจะประมวลผลภาพเหตุการณ์ที่เธอพบเธอ ผู้ชายเฮงซวยที่พรากความบริสุทธิ์ของเธอไป แค่คิดหยดน้ำตาไหลออกจากดวงตากลมโต

เธอถือเสียว่าเป็นความซวยของเธอที่มารับงานเป็นพริตตี้เมื่อวาน เพราะเธอนั้นงดรับงานแบบนี้มานานมากแล้วแต่เพราะรุ่นน้องเกิดท้องเสียกะทันหันทำให้เธอต้องมาแทน

“ริต้า แกหายไปไหนมา” ยังไม่ทันที่ริต้าจะปิดประตูห้องเสียงเพื่อนสาวของเธอก็รีบเอ่ยถามมาด้วยความเป็นห่วง

“แกรู้ไหม ฉันกับเดมี่ เป็นห่วงแกแทบแย่” น้ำเสียงร้อนรนและเป็นห่วงของพลอยเอ่ยบอกกับเพื่อนรักอย่างริต้า เมื่อรู้ว่าเพื่อนรักหายไปและติดต่อไม่ได้เดมี่ที่ไปเป็นเพื่อนริต้ารีบติดต่อหาพลอยเพื่อนอีกคนให้ออกมาช่วยตามหา แต่กลับไม่พบ ทำให้ทั้งสองตัดสินใจมารอริต้าอยู่ที่คอนโดของเธอ

“.........” ไม่มีเสียตอบรับจากริต้า เธอเดินก้มหน้าไม่พูดไม่จาจนเดมี่ต้องเข้ามาประชิดตัว ก่อนจะเห็นสภาพของเพื่อนรักที่ลำคอมีแต่คิสมาร์คเต็มไปหมด

“ริต้า”

“ฉันถูกข่มขืนแก” เมื่อเห็นน่าเพื่อนรักความเข้มแข็งทั้งหมดก็พังทลาย ริต้านั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นจนเพื่อนต่างพากันเข้ามาปลอบประโลมอยู่สักพัก

“เกิดอะไรขึ้นวะ” เดมี่รีบเอ่ยถามริต้า จนริต้ายอมเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนรักทั้งสองฟังจนหมด เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับริต้าทำให้พลอยและเดมี่ต่างพากันโมโหไม่น้อย ที่ผู้ชายเฮงซวยคนนั้นมาทำแบบนี้กับเพื่อนเธอ ถึงแม้ว่าริต้าจะรับงานเป็นพริตตี้แต่ก็ไม่เคยขายตัว

“ช่างมันเถอะพวกแก ฉันถือว่าทำทานให้หมามัน” ริต้าเงยหน้าขึ้นหลังจากที่เธอร้องไห้ออกมาจนใหม่ ดวงตาแดงก่ำเต็มไปด้วยคราบน้ำตายันตัวลุกขึ้นก่อนที่เธอจะเดินไปอาบน้ำชำระร่างกายทันที

ทั้งพลอยและเดมี่ต่างพากันงุนงงกับอาการของเพื่อนรัก ที่ก่อนหน้านี้ร้องไห้จะเป็นจะตายแต่หลังจากร้องไห้เสร็จเพื่อนสาวของเธอปาดน้ำตาและลุกเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำทันที

“ริต้ามันคงร้องไห้จนหมดแล้ว”

“ถ้าเป็นแบบนี้คงไม่น่าเป็นห่วง ฉันว่าแกลงไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้ริต้ามันหน่อยก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันดูริต้าเอง” พลอยพูดกับเดมี่ ก่อนที่เดมี่จะพยักหน้าและเดินออกจากห้องเพื่อไปซื้อยาคุมให้กับเพื่อนที่กำลังอาบน้ำอยู่

ร่องรอยที่อยู่บนร่างกายของริต้า ทำให้เธอยิ่งหงุดหงิดและแค้นใจที่ไม่สามารถทำอะไรผู้ชายคนนั้นได้ ไปบอกกับใครก็คงไม่มีใครเชื่อในเมื่อเธอรับงานเป็นพริตตี้

คำด่ามากมายที่เธอเคยเจอมันทำให้เธอไม่อยากจะให้เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ ทำได้แค่ปล่อยผ่านและถือว่าเป็นแค่ฝันเท่านั้น

“ไอ้เฮงซวยเอ๊ย!!” มือบางขัดตามผิวของตัวเองจนแดงไปหมด ความคับแค้นใจอยากจะกระทืบผู้ชายคนนั้นให้จ่มดิน ได้แต่คิดว่าถ้าบังเอิญเจอเธออยากจะซัดเขาให้น่วม

“กินยาก่อนแก”

“ยาอะไร? ฉันไม่ได้ป่วย” หลังจากที่ริต้าอาบน้ำเสร็จ เธอเดินออกจากห้องนอนต้องขมวดคิ้ว เมื่อเพื่อนรักยื่นยามาให้ ก่อนที่เธอจะเข้าใจความหมายของเพื่อนรักและรู้สึกตื้นตันใจที่มีเพื่อนที่ดีกับเธอขนาดนี้

“ขอบคุณนะ”

“ก็แกเป็นเพื่อนฉันนิ” ทั้งสามกอดกันกลม พวกเธอสนิทกันมากและคอยช่วยเหลือกันมาตลอด มันยิ่งทำให้ริต้าซึ่งใจและอบอุ่นใจเหมือนมีครอบครัวอยู่ด้วย

เพราะเธอตัวคนเดียวมาตลอดส่งเสียตัวเองเรียนจนจบด้วยหยาดเหงื่อของตัวเองจึงทำให้เธอเลือกทำงานเป็นพริตตี้ที่ได้เงินดีพอจะส่งตัวเองเรียนและเป็นค่ากินค่าอยู่ แม้จะถูกดูถูกจากหลาย ๆ คน แต่ริต้าก็ได้แต่ก้มหน้ารับเอาไว้ไม่อยากอธิบายอะไรให้มากความ