His Rejected Mate

Chapter 1

"AHHH!" The girl painfully shouted. Her tears are rolling down all over again. Habang hinihiwa pahaba ang kanyang balat sa may bandang tuhod ng mga mad doctor. They seems enjoying what they doing habang naghihirap ang dalaga ni hindi lang man nila tinurukan ito ng anestisya upang hindi ito makaramdam ng sakit.

Tumutulo naman ang kulay silver nitong dugo mula sa sugat na ginawa ng mga doktor. Sa tuwing nakikita iyon ng mga sumusuri sa kanya, sila ay namamangha sa kanya sa nagagawa ng kanyang katawan. "Ituloy n’yo lang ’yan. Pahirapan n’yo siya huwag niyong hayaang makabawi siya ng lakas." Utos ng babae sa gilid nila.

Ngumisi ito habang siya ay naghihirap at naghihinagpis sa ginagawa nila sa isip ng dalaga'y pagod na pagod na siya ngunit may nag-uutos sa kanyang isip na kailangan niya pang mabuhay, kailangan niya pang hanapin kung sino siya.

"Are you enjoying your daily routine, Project Zero?" The woman beside asked evilly. Hindi maintindihan ng dalaga kung bakit nila ito ginagawa gaying wala naman siyan kasalanan sa kanila. Wala nga ba? Umiling-iling ang dalaga at muling nagmakaawa.

"Paki-usap, tigilan n’yo na ito. Ahhh!" Sambit ng dalagang nahihirapan habang ang mga kamay naman ang sinimulang hiwain ng mga baliw na doktor. Hindi makagalaw ang dalaga dahil na rin mahigpit na nakatali ang kanyang mga kamay at paa sa malamig na metal na kanyang hinihigaan.

Tanging pagsigaw, pag-ungol at pag-iyak lang ang kanyang magagawa. "Huwag na huwag mo akong uutusan! Pahihirapan kita kahit na kailan ko gusto! Pag-aaralan ka namin kahit kailan namin gusto!" Asik nito sa kanya. Nakikita ng dalaga ang galit nito sa kanyang sapamamagitan ng mata nito.

Punong-puno ito ng galit at poot na sa tingin niya ay sa kanya inilalaan. Ano ba ang kasalanan niya sa babaeng ito? Bakit niya kami pinapahirapan ng ganito? Tanong sa isip ng dalaga.

"Pagsisihan mo kung bakit ka pa nag-exist sa mundo!" Sigaw nito sa dalaga at tinanguan ang kamasahan nitong Doktor. Nanlaki ang mata ng dalaga nang makita ang isa na namang injection na ituturok nila sa kanya. Ang injection na may lamang kemikal na sadyang nagpapahina sa kanya at sa buo niyang sistema.

Wolf's bane ’yan ang nasa isip niya. Nagpupumiglas siya ng ituturok na iyon sa kanya. Napasigaw siya sa sakit ng bumaon  sa balat niya ang dulo ng injection. She knows that the chemical are running into her veins. Napaluha ang dalaga at nawalan nang lakas na tinignan ang paligid at ang mga nasa harap niya.

Her visions are fading, tanda na ang wolf's bane ay pumasok sa katawan niya. "Ibalik n’yo na siya sa kulungan niya!" Utos na naman ng babae sa mga kasamahan nito.

"Magpahinga ka my dear Zero, tomorrow is another day of torture," bulong pa nito sa tenga ng dalaga.

Tinanggal ng mga Doktor ang mga metal na nakatali sa dalaga at siya ay binuhat ng mga ito. Ang isip niya ay nakalutang. She feels drained and tired. Narinig niyang binuksan ang kanyang kulungan at inihagis siya ng mga ito upang ipasok.

A loud thud echoed in her cell. Nakita niya ang sarili niyang nakadapa sa sahig. Wala lang naman silang kahit konting awa o simpatyang ibinigay sa dalaga. She crawled para makapunta sa puwesto niya sa pinakagilid ng selda.

Bumaluktot ang dalaga sa gilid at tumigala sa konting ilaw na pumapasok sa kanyang tahanan sa loob ng napakaraming araw.

"Pinahirapan ka na naman ba nila Zero?" Napabaling ang dalaga sa kaliwang bahagi ng kanyang selda ng magsalita ang kaisa-isang taong kaibigan niya dito.

Katulad niya ay isa rin itong bihag ng mga masasamang nilalang na yin na nagpapahirap sa kanya sa dinami-dami nila ay siya ang paborito ng mga ito upang gawing laruan.

"Hindi ko alam Synn pero parang tila ako yata ang puntirya nila araw-araw." Sagot niya ng nanghihina dito. Bigla din siyang tinubuan ng inggit ng banggitin niya ang pangalan ng kaibigan. Silang lahat ay may mga pangalan, ang kanya naman ay hindi niya matandaan.

"Magpakatatag ka Zero, remember what I told you? You are a werewolf, you have a pack, a family, and a mate na gusto kang makita." Paalala nito sa kanya.

Yeah, a werewolf without a wolf soul bulong sa isip ng dalaga. Her friend once told her na ang isang taong-lobo ay may nakalaang katulad niya upang mahalin at alagaan siya.

Matagal na niyang pinapangarap ’yon magmula nang magising siya at malamang may ganoon palang naghihintay para sa kanya doon nalang kumakapit ang dalaga ang pag-asang kapag nakatakas siya dito ay may taong mag-aalaga sa kanya at poprotekta sa kanya sa anumang kapahamakan.

Wala siyang matandaan ni isa man sa kanyang pagkatao o palatandaan sa kanyang pamilya. The one who gives her hope is that her dreams about a certain man, gabi-gabi itong laman ng panaginip niya. Napangiti ang dalaga ng isiping yon ang lalaking nakatakda sa kanya ayon na rin sa kanyang kaibigan na si Synn.

"Huwag kang mag-alala Zero kapag iniligtas ako ng kapatid ko dito ay isasama kita. Ikaw ang matalik kong kaibigan kahit na kaunting panahon lang tayo nagkakilala, alam kung isa kang mabuting nilalang," wika nito sa kabilang selda na katabi niya.

Katulad niya ay gula-gulanit na din ang damit ng kanyang kaibigan halos buto nalang ang kanilang katawan dahil na rin sa pagpapahirap nila at sa gutom.

Naikwento rin sa kanya ng kanyang kaibigan na ang kapatid nito ay isang Alpha. Isang makapangyarihang werewolf ng isang pack at ang pack naman ay ang mga weres na nagtitipon-tipon sa iisang lugar o teritoryo sa ilalim ng proteksyon ng Alpha, ang pinuno at Beta ang kanyang kanang kamay.

"Nagpapasalamat ako sa’yo Synn, dahil kahit hindi mo pa ako lubusang kilala ay nagtitiwala ka na sa akin." Pagpapasalamat ng dalaga, ipinikit niya ang kanyang mga mata dahil na rin sa pagod at hapong naranasan niya kanina.

Naawa siya sa sarili, siya lamang ang werewolf na narito na walang wolf soul o wolf gaya ng sinasabi ng iba niyang kasama. Hindi niya maintindihan kung bakit pa siya naging werewolf kung wala naman pala siyang wolf.

Ang sabi sa kanya ni Synn nang makita niya ang dalaga ay naamoy niya ang pagiging werewolf ng dalaga ngunit hindi nito nakikita ang wolf soul niya.

Sana nga ay makatakas na siya sa impyernong kinalalagyan niya at mahanap ang pagkakakilanlan sa kanyang sarili at kung bakit siya nagkaganyan kung bakit nawawala ang wolf niya sa tuwing na iisip niya ’yon ay may kakaiba siyang nararamdaman.

May kulang sa kanya may parte ng pagkatao niya ang di kumpleto at umaasa siyang balang araw o pagdating ng mate niya ay mapupunan ito. Tumingin siya sa kisame ng kanyang kulungan at unti-unting muling pumikit.

Sa kanyang pagpikit na ’yon ay dala-dala niya ang dalanging sana ay makaalis na siya sa kanyang kinasasadlakan kasama ng iba pa. Bago sakupin ng pagtulog ang kanyang sarili ay narinig niya pang umusal ang kanyang kaibigang si Synn.

"Tutulungan tayo ng Moon Goddess Zero, tutulungan niya tayo."

SAMANTALA sa pack ng Black Forest Pack ay naghahanda ang mga miyembro nito upang hanaoin ang kapatid ng kanilang Alpha. Nag-aalburuto naman sa galit ang kanilang Alpha sa opisina nito kaharap ang Beta nito.

"Alpha, the scent leads us to hunters." Nakayukong sabi nito sa Alpha na nakaupo sa swivel chair nito at nagngingitngit ang kalooban sa pagkawala ng nag-iisang kapatid. The man looked at his Beta emotionless.

"Find my sister as soon as possible. She's missing for months kaya huwag kayong bumalik ngayon dito hangga't hindi niyo siya nakikita!" The man said, slamming his hands on the mahogany table. The Beta flinched with his Alpha's voice and action.

"Kill every hunter you'll see! Wala akong pakialam kahit baliktadin niyo pa ang teritoryo ng iba mahanap nyo lang siya!" Then once again said using his Alpha tone. Every werewolf on the pack flinched and submitted even they couldn't see their Alpha but because of his voice, they have to respect the authority he had.

"Masusunod po, Alpha." The Beta bow his head before he left. Napabuntonghininga naman siya ng makaalis ang kanyang Beta.

The man is stressed these past days because of the hunter's attack at kinuha ng mga ito ang nag-iisang kapatid niya na nawawala ng nakaraang buwan pa dahil sa patuloy na pag-atake ng mga hunter ay mas lalo niyang pinag-igting ang pagbabantay sa boarders ng kanilang teritoryo.

At ang mas kinaiinis niya ngayon ay ang pagiging hindi mapakali ng wolf niya. Gabi-gabi siyang hindi pinapatulog ng imahe ng babaeng umiiyak at nagmamakaawang tulungan niya. The man even throws chairs and tables. Kapag naalala niya ’yon pero hindi niya alam kung ano ang pangyayaring yon.

Dahil sa mga nangyaring ’yon ay nilalayuan muna ng mga Pack members ang kanilang Alpha pero sadyang may iba talagang matitigas ang ulo. Gaya nalamang ng babaeng pumasok na ito sa opisina ng Alpha na hindi man lang kumakatok.

"Hi, babe." The woman said pecking her Alpha's lips.

The man obliged making his wolf jumped frown with disgust. His wolf doesn't want any woman besides his mate but because of his human side nagagalit siya.

"Stop screwing! We have our mate waiting for us!" Sigaw ng wolf side ng lalaki but the man shut down his mind link towards his wolf at nagpatuloy sa pakikipaghalikan sa babaeng pumasok.

He doesn't want a mate! He doens't want to have a weak spot by finding his mate. Kaya naman nagpaplano siyang gawin na lamang na Luna ng kanyang pack ang babaeng kahalikan niya. Kahit pa alam niyang hindi ito ang mate niya ng sa ganoon kung may mangayri man hindi manghihina ang pack niya by mated to this woman.

Kahit pa kilala niya ang babaeng ito bilang gold digger at social climber mabuti na ’yon kaysa maging mahina siya dahil nagmahal siya. Alam niyang kapag nakita niya ang mate niya, his mate is he's top priority. Second nalang ang pack na inalagaan niya at ipinamana sa kanya ng kanyang mga magulang.

"You know that woman can't give happiness to us just what our mate can." His wolf said on his mind breaking the barrier na ginawa niya.

"Stop being like a loving puppy! Hindi kailangan ng pack natin yan!" He shouted back to his wolf.

His wolf whimpered. "Remember this Titus, if you'll reject my mate. You will not see me again!'' Sigaw sa kanya ng wolf niya.

The man sighed deeply and massaging his head while the woman is seating on his lap, grinding into him. "Headache baby? Ako bahala dyan." The girl seductively said.

And kissed him torridly, he kissed back. He harshly pulled the girl's hair and ripped her slutty clothes. The man stopped. He groaned with disappointment when his wolf sent something into his mind, an image of a beautiful woman with long hair and mysterious eyes.

The woman who haunts his dreams every night. Sa loob ng maraming buwan ito ang palaging nasa isip niya. Once more his wolf growled into him and warned him.

"She's beautiful and I only love her not your sl*t."