บทที่ 30
แผนร้าย (1)
หยวนหรงหย่งหมิงพาเยว่เอ๋อร์มาส่งที่เรือนรับรองสกุลหลิว ใบหน้าหวานยังคงถูกปกปิดเอาไว้ครึ่งหนึ่ง หากแต่สายตาที่ส่งมาล้วนบ่งบอกถึงความขอบคุณจากใจ
“ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ช่วยเพคะ”
“รู้สึกว่าปัญหาจะมาเยือนเจ้าบ่อยเหลือเกินนะ”
“หม่อมฉันเป็นคนดวงไม่ดีเพคะ”
กล่าวจบเยว่เอ๋อร์ก็ยิ้มกว้างดวงตาหวานเป็นประกายสดใส หยวนหรงหย่งหมิงเพียงยกยิ้มแล้วปลดเสื้อคลุมของตนมาให้นาง
“คืนนี้อากาศค่อนข้างเย็นเจ้าก็เข้านอนเร็วหน่อยแล้วกัน ส่วนที่งานข้าจะให้คนไปแจ้งข่าวแก่เสนาบดีหลิวเอง”
“ขอบพระทัยเพคะ”
แม้คำพูดของเขาจะดูเรียบง่ายและไม่สวยหรูเช่นบุรุษอื่น หากแต่ เยว่เอ๋อร์สัมผัสได้ถึงความจริงใจที่ซ่อนอยู่ดวงตาคมที่แฝงความเย็นชาตลอดเวลา บัดนี้กลับมีแววห่วงใยและอบอุ่นแผ่ซ่านออกมา
“เจ้าเข้าเรือนเถิด”
เยว่เอ๋อร์พยักหน้ารับเดินเข้าไปด้านในเรือนอย่างว่าง่าย โดยมีสายตาห่วงใยของหยวนหรงหย่งหมิงอยู่เบ
