วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20

ไปด้วยคน

"ฮ่าฮ่าฮ่ายอมแพ้เสียเถอะคนงาม" เจ้าเว่ยตบไพ่ป๊อกเก้าลงบนผ้าขนสัตว์สีขาวสะอาดหัวเราะอย่างผู้ชนะ

เจ้าอี้เฟยและเสวี่ยหง และผิงอวี๋บ่าวคนสนิทวางไพ่ในมือลงอย่างยอมแพ้ สตรีทั้งสี่ต่างมีรอยแดงบนหน้าผาก เพราะโดนดีดเมื่อผลัดกันแพ้อย่างเห็นได้ชัด

"ข้าไม่ยอมแพ้หรอก มาอีกรอบ" เจ้าอี้เฟยโกยไพ่ตรงหน้าไปไว้ตรงกลาง ตั้งใจเล่นตาต่อไปคราวนี้เธอจะพลาดไม่ได้

"เอางั้นเลยหรือน้องสาว โดนคราวนี้อย่าหาว่าข้าใจร้ายแล้วกัน" เจ้าเว่ยหัวเราะอย่าวมีความสุขพลางสับไพ่ในมืออย่างชำนาญ

เสียงดังของสตรีในรถม้าที่เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวโอดครวญทำให้เขาอ่อนใจ

อาการสำรวมเฉกเช่นองค์หญิงแห่งแคว้นเหลียงที่ควรปฏิบัติ ไม่มีในตัวเจ้าเว่ยแม้แต่นิด

บรรดานายทหารที่คุ้มกันอยู่ภายนอกรถม้าต้องตกใจหลายครั้งเมื่อเจ้าเว่ยหวีดร้องออกมาทุกครั้งที่ตนเองเป็นฝ่ายชนะด้วยความดีใจและร้องโวยวายจนน่าปวดหัวเมื่อพ่ายแพ้

น้องสาวตัวดีเข้าไปกราบทูลพระราชโองการจากเสด็จพ่อบุญธรรมเพื่อเดินทางมายังแคว้นชินกับเขา ถึงในใจจะคัดค้านแต่ก็ไม่อาจขัดพระราชโองการได้

แม้เจี๋ยหลุนจะห่วงเจ้าเว่ยขนาดไหนก็ต้องจำใจให้เจ้าเว่ยเดินทางมาด้วย

เจี๋ยหลุนสะดุ้งเมื่อได้ยินสียงเล็กๆหวานหูอีกหนึ่งเสียงที่คุ้นเคย

เป็็นนางผู้ดื้อดึงอีกหนึ่งใช่มั๊ยที่แอบตามมา แม้เขาจะปฏิเสธนักหนาแต่เห็นทีจะไม่เป็นผล

เจี๋ยหลุนสั่งขบวนรถม้าให้ชะลอฝีเท้าเมื่อใกล้ถึงเมืองหลวงแคว้นชิน เขาใช้เท้าตบด้านข้างของม้าแล้วดึงเชือกบังคับให้ม้าเดินช้าลงอย่างชำนาญ ม้าศึกชะลอฝีเท้าตามคำสั่งเจ้านาย เจี๋ยหลุนจึงบังคับให้ม้าวิ่งกลับมาด้านข้างประทุนรถม้าของเจ้าเว่ย

เขากระโดดตัวลอยเข้าไปยืนด้านหน้าประทุน ส่ายหน้าไม่ให้ทหารผู้กำลังบังคับม้าเอ่ยสิ่งใด เจี๋ยหลุนเปิดประตูเข้าไปภายในประทุนอย่างว่องไวเพื่อจับผิดใครบางคน

เจ้าเว่ย เจ้าอี้เฟย รวมทั้งนางกำนัลรับใช้เบิกตาโพลงตกใจเมื่อเห็ยเจี๋ยหลุน

เจ้าอี้เฟยลนลานซ่อนตัวภายใต้ผ้าขนสัตว์ เจ้าเว่ยขยับมาบังร่างน้องสาวไว้ ไพ่กระจายอยู่ทุกมุมด้วยความตกใจของพวกนาง

"เจี๋ยหลุนเข้ามาทำไมไม่บอกก่อน" เจ้าเว่ยกล่าวรวดเร็ว พยายามปกปิดความผิดใบหน้าซีดเผือด

"ออกมา"

เสียงเข้มของเจี๋ยหลุนทำให้สตรีทั้งสี่หน้าซีดลงไปอีก

"อะไรเจี๋ยหลุน" เจ้าเว่ยทำไม่รู้ไม่ชี้

"พวกเจ้าทุกคนล้วนมีความผิดหากยังไม่ออกมาข้าจะให้ทหารนำเจ้ากลับเดี๋ยวนี้" เจี๋ยหลุนกดเสียงต่ำเยือกเย็น

เจ้าอี้เฟยกลั้นหายใจ ค่อยๆโผล่ออกมาจากกองผ้า ยื่นใบหน้าเล็กออกมาจากด้านหลังของเจ้าเว่ย

หญิงสาวสบตาคมที่วาวโรจน์เพราะโกรธจัดของเจี๋ยหลุนใบหน้างามซีดลงอีกหลายส่วน เจ้าเว่ยกางแขนปกป้องน้องสาวทันที

"เป็นเค้าเองที่ผิดเจี๋ยหลุนอย่าถือโทษเฟยเอ๋อเลย"

"ความผิดนี้ พวกเจ้าต้องรับโทษโดยไม่มีข้อแม้ทั้งสองคน" เจี๋ยหลุนมองหน้าเจ้าอี้เฟยและเจ้าเว่ยสลับไปมา

แค่เจ้าเว่ยคนเดียวความซุกซนของนางก็ทำให้เขารับมือไม่ไหว แล้วนี่นางยังมาผนวกกำลังกับเฟยเอ๋อคู่หูยิ่งยากจะป้องกัน