เจ้าเว่ยกระโดดหลบทหารยามเข้าห้องนั้นออกห้องนี้อย่างว่องไว หญิงสาวพยายามหาขลุ่ยเพรียกบุบผาที่คิดว่าคงหล่นอยู่ที่ใดที่หนึ่งด้วยความหวังเลือนลาง ไม่มีขลุ่ยเธอก็ไม่มีวันเจอหน้าพ่อและแม่อีก จะยอมให้เกิดเรื่องเช่นนี้ไม่ได้
เจ้าเว่ยแอบอยู่หลังประตูภายในห้องแห่งหนึ่งแล้วแง้มประตูออกเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงมามาหัวหน้านางกำนัลเร่งให้เหล่านางกำนัลที่นางดูแลทั้งหมดเดินเร็วขึ้น
"อย่าชักช้า เร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น" มามาสั่งเสียงไม่ดังแต่หนักแน่น นางกำนัลทั้งหมดก้าวเท้าไวตามคำสั่งอย่างเงียบกริบ
เจ้าเว่ยตัดสินใจบางสิ่งทันทีที่เห็นพวกนางกำนัลกำลังจะเดินผ่านมาทางห้องที่เธอแอบอยู่ เมื่อขบวนนางกำนัลมาถึง เจ้าเว่ยดึงแขนนางกำนัลที่เดินมาเป็นคนสุดท้ายเข้าไปภายในห้อง ใช้ฝ่ามือตีเข้าที่ท้ายทอยจนนางผู้นั้นสลบร่วงลงไปกองที่พื้น
หญิงสาวถอดเครื่องแต่งกายแล้วสลับเสื้อผ้ากับนางกำนัลอย่างว่องไว พลางยกมือขอโทษขอโพยที่ต้องท
