ตอนที่ 1 Destiny
763 Words
ณ มหาลัย SCU
ตึกๆๆๆ (เสียงวิ่ง) สายๆตั้งแต่วันแรกเลย กรุงเทพรถติดเป็นบ้ากว่าจะมาถึงมหาลัยได้กินเวลาเป็นชั่วโมงไหนจะที่จอดรถในมหาลัยที่มีอยู่อย่างจำกัด ตอนนี้เลยต้องสวมวิญญาณนักวิ่งเพื่อไปให้ทันเรียนในคาบเช้า
“ขออนุญาติคะ”ฉันขออนุญาติอาจารย์ผู้สอนเข้าห้องเรียนแต่ก็เจอสายตาที่ส่งกลับมาแบบไม่พอใจของอาจารย์ผู้สอน นี่ฉันมาสายแค่10นาทีเองนะฉันไม่รอคำอนุญาติแต่อย่างใดรีบเดินมานั่งข้างๆเพื่อนๆ
“สายตั้งแต่วันแรกเลยนะแกเดี๋ยวก็ได้โดนเจ้โหดเขมือบหัวพอดี”ฉันเบะปากกับคำพูดของยัยมีนเพื่อนสนิทฉันเอง มาๆเดี๋ยวแนะนำตัวก่อนฉันชื่อ พีรดา หรือเรียกว่าพอใจเฉยๆก็ได้ ตอนนี้ฉันเรียนอยู่มหาลัยSCU ปี2 ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่ 3 คน คนแรก มีนา คนที่สอง เซย่า คนที่สามชื่อจริงๆคือซันแต่มันชอบให้เพื่อนๆเรียกซันนี่ เราสามคนสนิทกันมากถึงแม้จะพึ่งเจอกันตอนปี1ก็ตาม
“ถ้าไม่มีข้อส่งสัยอะไรแล้วเลิกคลาสได้”อาจารย์สมศรีพูดปิดคลาสก่อนจะเดินเชิดๆออกไปคนทั้งมหาลัยต่างรู้เกียรติศัพท์ของนางดีเจ๊โหดแห่งคณะบริหาร
“วันนี้กินไรดีแก??ไปกินที่โรงอาหารของวิศวะม่ะฉันอยากเสพผู้มากเลยตอนนี้”ฉันมองซันนี่ด้วยหางตาเอือมกับความหื่นของมันจริงๆ
“จะไปไหนก็ไปเหอะฉันหิว”ฉันเก็บของเสร็จก็รีบลากนางพวกนั้นมาที่คณะวิศวะด้วยความรวดเร็วคือฉันหิวจริงๆนะไม่ได้อยากมามองผู้ชายเลยจริ๊งๆ(เสียงสูง)
“โอ๊ะๆๆพวกแกทำไมวันนี้แต้มบุญฉันสูงขนาดนี้ว่ะ”ซันนี่ชี้ไปทางผู้ชายที่นั้งกินข้าวกันอยู่สี่คน
“ทายาทSC Groupทำไมมานั่งกินข้าวโรงอาหารร้อนๆแบบนี้ได้ว่ะแก”เซย่ายกมือขึ้นมาประกบกันแล้วทำท่าเขินอาย
“นายพวกนั้นก็คนนะทำไมจะกินไม่ได้อะ”ฉันหันหน้าไปถามก็แค่ทายาทธุรกิจหมื่นล้านไม่เห็นจะวิเศษตรงไหน
“โอ้ย!!นางโง่ก็พวกเขารวยขนาดนั้นอะควรจะไปกินร้านอาหารหรูๆมากกว่าไง”ซันนี่หันมาแวดใส่หน้าฉันก่อนจะเดินไปซื้ออาหารมานั่งกินแต่ก็ไม่วายส่งสายตาหยาดเยิ้มไปที่ผู้ชายสี่คนนั้น
-สายฟ้า ทอร์ค-
หวัดดีครับ ผมชื่อ สายฟ้า พัชรกานต์กุล ทุกคนคงได้อ่านประวัติครอบครัวผมไปบ้างแล้วงั้นตอนนี้มาฟังประวัติส่วนตัวผมบ้างดีกว่า ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาลัย SCU คณะ วิศวะ ปี3 ผมเป็นคนง่ายๆเพื่อนๆก็มีอยู่แค่สามคนและก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ไอ้พวกน้องแฝดผมนั่นแหละ ไหนๆเราเกิดมาเป็นแพ็คสี่คนละก็เลยเรียนด้วยกันซะเลย
“หนวกหูชะมัด”พายุพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก็มันเป็นพวกรักความสงบเพราะตอนนี้ทุกคนในโรงอาหารต่างหันมาให้ความสนใจเราแต่มันก็เป็นเรื่องปกตินะผมว่า
“เอาน่ารีบๆกินจะได้ไปทำงานต่อ"ผมรีบพูดห้ามก่อนที่พายุจะพัดโรงอาหารกระจุยจริงๆทุกวันพวกเราจะออกไปกินข้าวข้างนอกเพื่อหนีความวุ่นวายแต่วันนี้มันไม่ได้จริงๆเราเลยต้องยอมมากินข้าวที่โรงอาหาร
"เห้ยๆสาวๆโต๊ะนั้นน่าสนว่ะ"ไอ้แผ่นดินสะกิดให้ผมมองไปทางโต๊ะที่มีผู้หญิงนั่งอยู่สามคนและผู้ชายอีกหนึ่งคน
"ไร้สาระ!!"ไอ้พายุพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆก่อนจะลุกแล้วเดินออกไปส่วนผมก็ยังมองสาวๆโต๊ะนั้นอยู่อย่างไม่วางตาทำไมน่ารักขนาดนั้นว่ะ ผมเจอผู้หญิงสวยๆมาเยอะแต่ไม่เคยเจอใครที่ทำให้ผมสนใจมากขนาดนี้มาก่อน
"เห้ยๆอย่าจ้องนานเดี๋ยวท้องกันพอดี"ไอ้นนท์แซวก่อนที่พวกเราจะลุกแล้วออกจากโรงอาหารยังไงผมก็จะเอาผู้หญิงคนนี้มาขึ้นเตียงกับผมให้ได้ คนอย่างสายฟ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้
- Writer
