เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้คนตัวใหญ่ตรงหน้าค่อยๆ เลื่อนมือแตะลงข้างแก้ม มือของเขาที่สัมผัสแก้มนั้นไร้ซึ่งความอุ่นอาจเพราะถุงมือที่เขาสวมอยู่ ฉันพยายามเพ่งสายตามองเขาโดยใช้แสงไฟอันน้อยนิดเพื่อดูหน้าคร่าตาให้ชัดเจน แต่สิ่งที่เห็นมีเพียงแค่ลักษณะคุ้นเคยเดิมๆ ของบทบาท JOKER เท่านั้น
“ฉันรู้คนสวย...ว่าเธอทำได้” เขาโน้มลงมากระซิบและเรียกฉันด้วยสรรพนามที่ต่างออกไป ก่อนจรดริมฝีปากเย็นเฉียบของตัวเองลงมาแผ่วเบา และเอ่ยขึ้นอีกครั้งเมื่อผละตัวออกไป
“ทำเพื่อฉัน...ที่รัก” อย่าว่าแต่ท่าที การกระทำและคำพูดของเขาเลยที่แสดงในสิ่งที่ต่างไป แม้แต่ริมฝีปากที่เขาใช้จูบเองก็เหมือนกัน
เย็นชา กดดัน หากแต่ไร้ความรู้สึก...
คืนนั้นฉันเป็นฝ่ายผละและปลีกตัวออกห่างจากความรู้สึกบ้าๆ นั่นมาเอง กลับขึ้นไปที่ห้องเพื่อพิสูจน์สิ่งที่ค้างคาใจ ทว่า เมื่อกลับไปถึงในห้อง ผู้ชายซึ่งควรนอนหลับอยู่บนเตียงฉันก็ได้หา
