PLEASE REMEMBER ME โปรดอย่าลืมฉัน 18+

PLEASE REMEMBER ME -7-

PLEASE REMEMBER ME -7-

"สุขสันต์วันเกิด!!!!"

เฌอรีนพูดก่อนจะจิกผมของนีเนียร์และขยี้ไปกับเค้ก พอได้จังหวะที่เธอปล่อยมือจากผมของนีเนียร์ ผมรีบเข้าไปดึงเธอแขนเธอออกมาทันที

"เฌอรีน หยุดก่อน"

"ปล่อย!!!" เฌอรีนสะบัดแขนผมออก ก่อนจะพุ่งเข้าหานีเนียร์อีกครั้ง

"เธอเมามากแล้วนะเฌอ กลับไปก่อนเถอะ" ไอ้แวร์ซายด์เข้ามากันระหว่างนีเนียร์ ส่วนไอ้วินเทอร์ก็เข้าไปประคองยัยนีเนียร์

"ฮืออออ ฮือออออ หน้าของฉัน" นีเนียร์เริ่มร้องไห้อย่างหนัก

"ไม่ ฉันจะตบแก ใครจะทำไม อ๋อ เมื่อเช้าสงสัยใช่มั้ย ว่าฉันเป็นแฟนดีเลย์รึเปล่า ฉันก็มาบอกแกอยู่นี่ไงนังร่าน" เฌอรีนตวาดใส่นีเนียร์พร้อมพุ่งตัวเข้าหา

"นีเนียร์เป็นเพื่อนของฉัน เธอหยุดบ้าสักที" ผมพยายามรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้ทำร้ายนีเนียร์

"บ้างั้นหรอ!!! ก็มายุ่งกับผัวชาวบ้านก็ต้องเจอแบบนี้แหละ" เฌอรีนคงเมาจนแทบขาดสติ เธอโมโหร้ายกว่าที่คิด "หน้าเปื้อนเค้กใช่มั้ย ๆ" เฌอรีนถามนีเนียร์ที่เพิ่งเงยหน้าจากก้อนเค้กได้

"เฌอ!!!" เสียงแวร์ซายด์ตะโกนเรียก แต่ไม่ทันแล้ว... ซ่าาาาาา เธอสาดเหล้าที่อยู่ในแก้วใส่หน้าของนีเนียร์ "อร๊ายยยยย พวกมึงช่วยกูด้วย" นีเนียร์ร้องเสียงหลง

"ล้างหน้าหน่อยเป็นไง???" เฌอรีนพูดก่อนจะเอามือไปบีบหน้าของนีเนียร์

"เอ้ยยย มากไปแล้วนะ" ไอ้วินเทอร์ผลักไหล่เฌอรีนทันที

"กูว่าพาคนของมึงกลับไปก่อนเถอะ ระรานคนอื่น"

ไอ้แวร์ซายด์ดูไม่พอใจกับพฤติกรรมของเฌอรีนเอามาก ๆ แล้วทุกคนก็เริ่มมองเฌอรีนอย่างไม่เป็นมิตร

"เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!!!" เสียงผู้ชายที่ตะโกนขึ้นมาไม่ใช่ใคร พี่ไนต์แฟนสุดโหดของยัยนีเนียร์นั้นเอง

บอกก่อนว่า ยัยนีเนียร์กับยัยสีดาเป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกัน ยัยนีเนียร์มีแฟนสุดโหดชื่อพี่ไนต์ เป็นรุ่นพี่เราเอง ส่วนยัยสีดาก็มีคนในใจของมันอยู่แล้ว เราจึงคบกันแบบเพื่อนอย่างบริสุทธิ์ใจ แม้ตอนแรกผมอยากจะเคลมพวกนางก็เถอะ

"ไม่มีอะไรค่ะ" นีเนียร์บอกแฟนเธอทั้งที่หน้าเปื้อนเค้กเละเทะ ยัยนี่คนดีไปอีก

"จะไม่มีได้ยังไง?" พี่ไนต์ตวัดสายตาไปที่เฌอรีนที่ยังยืนเมา ๆ อย่างไม่เกรงกลัว เธอจิกตาใส่พี่ไนต์

"ไอ้ดีเลย์ พาคนของมึงกลับไป" วินเทอร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์

"คนนี้เป็นแฟนของฉันจริง ๆ ฉันไม่ได้แอบคบกับดีเลย์จริงนะ" นีเนียร์ยังคงใจเย็นและดึงแขนพี่ไนต์เอาไว้

เฌอรีนมองทั้งคู่ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปทันที

Cherlin part

ฉันเลือกที่จะวิ่งหนีออกมาทั้งน้ำตา

เมื่อแฟนตัวจริงของยัยผู้หญิงหน้าหวาน ๆ นั้นเดินมา ฉันถึงกับไปต่อไม่ถูก... เพราะฉันเล่นงานนางไปซะยับเยิน และสายตาทุกคู่ก็มองฉันอย่างรังเกียจและไม่เป็นมิตร แม้แต่ดีเลย์เอง เขายังไม่คิดจะพูดอะไรขึ้นมาเลยสักคำ

ฉันวิ่งออกมาหน้าผับทั้งน้ำตา ตอนใกล้จะปิด มันทั้งมืด ทั้งเปลี่ยว และด้วยชุดที่วาบหวิว และอากาศแบบนี้ มันก็จะหนาว ๆ ฉันได้แต่เอามือลูบแขนตัวเองไป ตอนนี้ฉันไม่ได้เอาอะไรติดตัวมาด้วยเลย ทั้งกระเป๋า โทรศัพท์และอื่น ๆ

กึ๊กกกก

"โถ้เว้ยยยย"

ชีวิตมันจะซวยอะไรกันหนักกันหนาวะ รองเท้าส้นสูงของฉันติดกับท่อระบายน้ำซะงั้น ฉันบ่นไปร้องไห้ไปอย่างเมา ๆ ถอดรองเท้าเดินมันเลยละกัน คนเมา ๆ ชอบทำอะไรไม่คิด

ด้านหน้าผับมีกลุ่มผู้ชายนั่งกันอยู่ สายตาทุกคู่จ้องมองมาทางฉันอย่างหื่นกาม ฉันค่อย ๆ ปาดน้ำตาแล้วรีบเดิน

ฟุ๊บบบบบ มีเสื้อคลุมของใครคนหนึ่งสวมทับลงมาที่ตัวฉัน

"แต่งตัวขนาดนี้ ไม่หนาวรึยังไง"

"ดีเลย์?" ฉันหันไปหาเขา... "เอาคืนไป ฉันไม่ต้องการ"

ฉันทำท่าจะเอาเสื้อคลุมออก ฉันทำกับเพื่อนเขาขนาดนั้น ทำไมยังออกมาตามหาฉันล่ะ หรือจะตามมาด่าฉัน...

"หนาวจะตาย ใส่ไว้ อีกอย่างฉันไม่ชอบให้ผู้ชายคนอื่นมองเมียฉัน"

ดีเลย์ดึงฉันไปแนบชิดตัวเหมือนโอบ ๆ ก่อนที่เราจะเดินไปยังรถของเขา ฉันขัดขืนบ้างนิดหน่อย แต่ก็ยอมตามเขาไปแต่โดยดี

"มาที่นี่ได้ยังไง?" ดีเลย์หันมาถามฉันอย่างจริงจัง

"มาหาผัวใหม่" ฉันตอบก่อนจะพยายามเปิดประตูรถ แต่เขากดล็อกเอาไว้ ก่อนจะจับแขนของฉันไว้ด้วย

อุ๊บบบส์ ดีเลย์ดึงฉันเข้าไปกระแทกจูบอย่างรุนแรง และบดขยี้มันสักพักจนฉันดิ้น ๆ เพราะเริ่มหายใจไม่ได้

"จะหาผัวใหม่อีกมั้ย?" เขาแสยะยิ้ม

"เออ" ฉันยังคงตอบไปอย่างโมโห

"ได้" คราวนี้เขากดเอนเบาะคนนั่งลงจนมันราบไปอย่างทันที

"ทำอะไร ไอ้บ้า บอกว่าเราเลิกกันแล้วไง" ฉันปัดมือของเขาออกทันที

"ใครบอก ฉันไม่เคยบอกว่าเลิกกันนิ"

เขาข้ามฝั่งมาคร่อมตัวฉันเอาไว้ ทำให้ฉันหนีไปไหนไม่ได้ แล้วก็ก้มลงซุกไซ้ตามคอและเนินอก ก่อนจะกัดฝากรอยช้ำเอาไว้บนตัวของฉัน

"หรอ อยากคบเพราะอยากเอาใช่มั้ย?" ฉันถามทั้งน้ำตา

"วันนี้วันครบรอบของเรา นายเคยจำมันได้รึเปล่า" ขอบตาที่ร้อนผ่าวของฉันมองเขาอย่างเลือนลาง

"ฉันคนนะ...มีหัวใจ ไม่ใช่ตุ๊กตายาง ที่นายอยากจะเอาเวลาไหนเมื่อไรก็ได้" น้ำตามันเอ่อล้นจนไม่สามารถเห็นสีหน้าของเขาตอนนี้ได้เลย

"อย่าพูดว่าจะมีผัวใหม่ ฉันไม่ชอบ"

แล้วเขาหยุดการกระทำหื่นกามนั้น ก่อนจะย้ายกลับไปนั่งเบาะคนขับเหมือนเดิม ส่วนฉันก็นั่งนิ่งไปตลอดทาง

"ฉันจะกลับห้องฉัน" ฉันพูดทันทีที่ดีเลย์ขับไปทางคอนโด

"ไม่ วันนี้เราต้องเคลียร์กันนะ" เขาพูดก่อนจะขับรถต่อไป

"ไม่ ฉันจะกลับ" ฉันพูดเสียงดังลั่น

"นี่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วนะ เฌอ เธอยังไม่ใจเย็นลงอีกหรอ"

เขาพูดอย่างท้อ ๆ แต่ฉันไม่ตอบอะไร

"ฉันขาดเธอไม่ได้หรอกนะ แค่สามสี่วันมานี้ก็มากพอแล้ว" เขาหันมาพูดกับฉัน

"ขาดไม่ได้งั้นหรอ แต่วันนี้มาผับ มาบาร์ได้ มางานวันเกิดยัยนั่นได้?" ฉันประชด

"ฉันไปนั่งรอเธอมาแล้วทั้งวัน แต่เธอไม่อยู่ห้องต่างหาก" เขาพูดอย่างงอน ๆ

พอรถติดสัญญาณไฟแดง ดีเลย์ก็เอื้อมไปหยิบอะไรบ้างอย่างหลังรถ

"อ๊ะ Happy Anniversary 1 ปีน้าาา"

ดีเลย์ยื่นช่อดอกไม้ช่อใหญ่ยักษ์ให้ฉัน ในการ์ดถูกเขียนไว้ว่า Happy Anniversary 1 year with you Cherlin ทำเอาฉันพูดอะไรไม่ออกเลย...

"ฉันร้ายไปขนาดนั้น ยังอยากคบต่ออีกจริง ๆ หรอ?" ฉันถามเขาอย่างกังวล

"ถึงร้าย ก็รักนะ เกเรยังไงก็รักนะ ...ยัยแม่มด" เขาหันมายิ้ม ๆ

"ขอบคุณนะดีเลย์..." ฉันตอบอย่างรู้สึกผิด

_________________________________________

IG: Delay.69

​

78 likes

Delay.69 : Happy Anniversary แม่มดของผม...

_________________________________________

ฉายายัยแม่มด มันไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ ...เคยบอกไว้แล้วว่า

สัญญานะว่าหลังจากที่รู้จักกันแล้ว คุณจะไม่เกลียดฉัน...

ถ้าฉันร้าย แบบไร้เหตุผล...

ถ้าฉันแรง แบบเกินพอดี...

ถ้าฉันรัก แบบยากที่จะลืม...

​