คลั่งรักชั่วข้ามคืน

บทที่8

วันหยุดของลดาไม่ได้ทำให้เธออยู่แต่ภายในบ้านได้ ด้วยความเครียดกำลังทำให้เธอคิดมากถึงเรื่องของแฟนหนุ่มและเพื่อนสาวทำเอาหัวใจของเธอกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขจึงต้องถ่อสังขารไม่สู้ดีของตัวเองมาหาพี่ร่วมทำงานอย่างกุ้งนาง

เมื่อลงจากรถแท็กซี่สิ่งแรกที่เธอเห็นก็คือเด็กน้อยตัวอ้วนกลมแววตาใสซื่อแก้มชมพูระเรื่อกำลังนั่งเล่นตุ๊กตาซึ่งเธอเป็นคนซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดอยู่บนเก้าอี้หน้าบ้าน ก่อนใบหน้าของเด็กน้อยน่ารักใบหน้าอ้วนกลมอย่างหนูน้อยลูกปลาจะเงยขึ้นมาสบตากับเธอ เด็กน้อยรีบวางตุ๊กตาตัวโปรดลงโดยทันทีเมื่อเห็นว่าใครกำลังยืนส่งยิ้มให้เธอ

"คุณน้าลดาขา ลูกปลาคิดถึงคุณน้าจังเลย"ลดานั่งลงบนส้นเท้าอ้าแขนรอรับเด็กน้อยตัวอ้วนซึ่งลูกปลาเองก็วิ่งอ้าแขนเข้ามากอดด้วยความคิดถึง ทั้งคู่ต่างกอดกันอยู่ที่หน้าบ้านของหนูน้อย บ้านหลังเล็กกะทัดรัดเหมาะสำหรับอาศัยอยู่สองคนแม่ลูก

"น้าลดาก็คิดถึงน้องลูกปลาค่ะ คิดถึงมาก"จมูกรั้นกดลงตรงแก้มอวบอิ่ม กลิ่นหอมของแป้งเด็กนั้นมันทำให้ลดาถึงกับผ่อนคลายลงได้จากเรื่องที่กำลังเครียดอยู่ในตอนนี้

"แต่ลูกปลาคิดถึงมากกว่า คิดถึงเท่านี้เลย"ปากกระจับพูดจาฉอเลาะแขนสั้นป้อมพยายามจะอ้าออกให้กว้างเพื่อจะแสดงให้คุณน้าของเธอได้รู้ว่าความคิดถึงของเด็กน้อยนั้นมีมากขนาดไหน

"น้าลดาก็คิดถึงลูกปลาเท่านี่เลย"สองน้าหลานพยายามกางแขนกันให้ออกกว้าง แต่ดูยังไงแขนของเด็กน้อยก็ไม่อาจจะยาวกว่าแขนของผู้ใหญ่ได้

"วันนี้น้องลูกปลาจะยอมให้น้าลดาหนึ่งวัน วันอื่นน้องลูกปลาจะคิดถึงน้าลดามากกว่าให้ได้"ลดาถึงกับต้องอมยิ้มกับสีหน้าและท่าทีที่น่ารักของลูกสาวของรุ่นพี่

"จ้า แล้วนี่คุณแม่ไปไหนคะ ทำไมน้องลูกปลาถึงได้มานั่งเล่นอยู่คนเดียว"สายตาสอดมองเข้าไปในตัวบ้านเมื่อเธอเห็นเพียงแต่หนูน้อยที่นั่งอยู่หน้าบ้านเพียงคนเดียว

"คุณแม่กำลังจะทำอาหารให้น้องลูกปลาค่ะ คุณน้าลดาเข้ามาก่อนสิคะ"มืออ้วนป้อมจับมือเรียวก่อนจะออกแรงดึงให้เดินตาม ลดามองลูกปลาเด็กสาวตัวน้อยกำลังจูงมือของเธอเข้าไปในบ้านซึ่งเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะได้มาที่นี่หลายครั้งแล้วนั่นเอง

เมื่อเดินเข้าไปในตัวบ้านกลิ่นหอมของอาหารก็โชยเข้ามาเตะจมูก มันอดไม่ได้ที่จะทำให้สองน้าหลานเดินตามกลิ่นหอมนั้นเข้าไปในห้องครัว เมื่อเข้าไปในห้องครัวสิ่งแรกที่ลดาได้เห็นก็คือ แผ่นหลังของกุ้งนางซึ่งตอนนี้กำลังวุ่นวายอยู่หน้าเตา มือทั้งสองกำลังทำอาหารเป็นระวิง

"คุณแม่ขา คุณน้าลดามาหาค่ะ"เสียงเรียกของลูกสาวตัวน้อยทำให้กุ้งนางซึ่งกำลังยุ่งอยู่หน้าเตาต้องหันกลับไปมองก่อนจะเอ่ยทักทายรุ่นน้องอย่างลดาซึ่งยืนอยู่ตรงหน้าประตูยืนจับมืออยู่ด้านข้างลูกสาว

"อ้าวลดา มานานแล้วเหรอจ๊ะ"

"ลดาพึ่งจะมาถึงค่ะ ว่าแต่พี่กุ้งนางทำอะไรอยู่คะให้ลดาช่วยไหม"

"ไม่เป็นอะไรจ้า ลดาไปนั่งรอกับลูกปลาเถอะพี่ใกล้จะเสร็จแล้ว"ว่าแล้วก็หันมาสนใจแกงเขียวหวานที่กำลังเดือดอยู่ในหม้อต่อ

"ไปกันเถอะค่ะน้าลดา ไปเล่นกับน้องลูกปลากัน"

"ไปกันค่ะ"สองคนน้าหลานจูงมือกันไปเล่นตรงมุมของเล่นซึ่งมีตั้งไว้มากมาย จนเวลาผ่านไปคนด้านในครัวเอ่ยเรียกสองคนซึ่งกำลังเล่นสนุกกันอย่างเพลิดเพลิน

"อาหารพร้อมแล้วจ้ะ ลดามาทานข้าวด้วยกัน ส่วนน้องลูกปลาก่อนทานข้าวต้องทำอะไรก่อนคะ"

"ล้างมือให้สะอาดก่อนค่ะคุณแม่"เด็กน้อยตอบด้วยน้ำเสียงฉะฉานเพราะแม่ของเธอนั้นสอนให้เธอจดจำและฝึกหัดในเรื่องนี้กับเธอเป็นประจำ

"ดีมากลูก ส่วนลดามานั่งที่โต๊ะมา กับข้าวเสร็จแล้ว" สายตาของผู้เป็นแม่มองลูกสาวซึ่งกำลังล้างมืออยู่ตรงอ่างล้างจาน การเลี้ยงลูกคนเดียวนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ดีหน่อยที่ลูกปลาเป็นเด็กเลี้ยงง่ายทำให้เธอไม่เหนื่อยจนเกินไป

"ลดาขอไปล้างมือกับน้องลูกปลาก่อนนะคะ พึ่งจะเล่นดินน้ำมันกันมา"

"จ้ะ"กุ้งนางเดินกลับไปยังโต๊ะพร้อมตักข้าวใส่จาน อาหารวันนี้ทำเอาหนูน้อยวัยกำลังน่ารักเจริญอาหารเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะรสฝีมือของแม่ที่อร่อยหรือมีคนช่วยป้อนให้หนูน้อยทานด้วยกันแน่

"กินเลอะหมดแล้ว"เม็ดข้าวสวยติดอยู่ข้างแก้มถูกหยิบออก ลดามองเด็กน้อยกำลังเคี้ยวข้าวแก้มตุ่ยด้วยความเอ็นดู ไม่ว่าเธอจะมาหาเด็กน้อยคนนี้เมื่อไหร่รอยยิ้มกับความสดใสทำให้เธออบอุ่นในหัวใจได้ตลอดเวลา

"สีหน้าของลดาช่วงนี้ดูไม่มีความสุขเลย เป็นอะไรหรือเปล่า ระบายกับพี่ได้นะ"หลังจากทานข้าวเสร็จทั้งสองก็ย้ายกันพาออกมานั่งโต๊ะหินอ่อนตรงบริเวณหน้าบ้าน บนผืนหญ้าตรงหน้าคือลูกสาวตัวน้อยซึ่งกำลังนั่งเล่นอยู่กับตุ๊กตาตัวโปรด

"สีหน้าของลดามันแสดงชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอคะ"กุ้งนางหันมามองใบหน้าหม่นหมองนัยน์ตาเศร้า ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านข้างกำลังไม่มีความสุข

"พี่กับลดารู้จักกันมาตั้งหลายปี ทำไมพี่จะดูไม่ออก ถ้าไม่สบายใจก็บอกพี่ได้นะถือซะว่าพี่เป็นพี่สาวของลดาก็แล้วกัน"

"นั่นสินะคะ เฮ้อ"มือเรียวเล็กของกุ้งนางลงบนไหล่บาง แรงบีบอย่างต้องการให้กำลังใจทำให้ลดาต้องเงยหน้าขึ้นมามอง

"ถ้าพี่กุ้งนางมีแฟน แต่ตอนนี้แฟนของพี่กุ้งนางกลับติดต่อไม่ได้หายไปไหนก็ไม่รู้ แถมมีคนมาบอกว่าแฟนของพี่กุ้งนางกำลังสวีทหวานกับเพื่อนสนิท ถ้าเป็นพี่กุ้งนางจะทำยังไงคะ"

"แฟนของลดาติดต่อไม่ได้เหรอช่วงนี้"

"ค่ะ วันนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ติดต่อไม่ได้"

"แล้วเพื่อนของลดาล่ะ"

"ลดาโทรไปหาเมื่อสามสี่วันที่แล้วสรก็รับนะคะ แต่พอหลังจากนั้นก็ไม่รับสายของลดาอีกเลย"กุ้งนางที่ได้ยินในสิ่งที่รุ่นบอกบอกเล่าทำเอาคิ้วถึงกับขมวดกลิ่นของความไม่ชอบมาพากลโชยเข้าแตะจมูกโดยทันที

"ถ้าพี่เป็นลดา พี่จะตามไปดูให้เห็นกับตาว่าแฟนกับเพื่อนของลดากำลังทำอะไรกันอยู่ แต่ถ้าเป็นสิ่งเลวร้ายที่ทั้งสองร่วมกันหักหลังลดา พี่จะทำให้สองคนนั้นรู้ว่าไม่สมควรที่จะมาเล่นกับความรู้สึก"

"แล้วถ้าภีมกับสรหักหลังลดากันจริง ๆ ล่ะคะ ลดาควรทำยังไงดี"เพราะใจของเธอคงจะรับไม่ได้แน่ถ้าหากว่าคนที่เธอรักทั้งสองคนร่วมมือกันหักหลัง

"ถึงจะรักมากแค่ไหนแต่ถ้ามันทำให้เราเจ็บ เราก็ควรจะปล่อยมันไป"