“หายหน้าหายตาไปไหนตาเบญ บ้านเมียก็ไม่กลับ บ้านแม่ก็ไม่กลับ นี่อย่าบอกนะว่ามีบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหนน่ะ ทางนั้นเขาได้เอาแกตายแน่”
เบญจมินทร์ไม่ได้ตอบอะไรออกไป เขาไม่ใช่คนนิยมโกหก หรือหากจะให้ตอบความจริงออกไปแม่ของเขาจะต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน
เรื่องที่เขาอยู่กินกับวสุกัญญามาก่อนรวมถึงจดทะเบียนสมรสด้วยกันกับเธอมาแล้วนั้น ทำไมพวกท่านจะไม่รู้ ไม่ใช่เพราะเหตุนี้หรอกหรือกิจการของเขาจึงได้ถูกตัดแข้งตัดขาจนล้มพังครืนไม่เป็นท่าแบบนั้น คนเป็นพ่อเป็นแม่คนทำกับลูกแบบนี้ได้อย่างไร นึกแล้วก็ให้เสียใจทุกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นแล้วก็ไม่มีหลักฐานจะเอาผิดได้
“แม่มีธุระอะไรหรือครับ”
“ไม่มีก็มาไม่ได้อย่างนั้นหรือ”
คนเป็นลูกได้แต่ลอบถอนลมหายใจออกมายาว ๆ คงไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่อยากเริ่มต้นเช้าวันใหม่แบบดี ๆ ไม่อยากหาเรื่องทะเลาะกับใคร โดยเฉพาะกับแม่ด้วยแล้ว ยิ่งไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีเท่าใดนัก
นวลน้อมมองบุต
