หลังจากผ่านการสอบเหล่าบุตรขุนนางก็ยังไม่ได้กลับบ้านจนกว่าทางสำนักศึกษาจะการประกาศคะแนนออกมาเสียก่อน ระหว่างนี้มีการเข้าเรียนตามปกติเพื่อทบทวนความรู้เป็นช่วงสุดท้าย เหล่าคุณหนูคุณชายล้วนถูกบังคับโดยไม่สามารถใช้อภิสิทธิ์ใดได้ แม้แต่หลงเทียนเล่อและเฉินจ้าวเหว่ยที่มักอ่านตำราด้วยตนเองก็ยังต้องเข้าห้องเรียนในสองสามวันนี้
“ถิงเอ๋อร์ เจ้าทำข้อสอบได้รึไม่” เสียงหวานใสชวนสนทนาขณะที่พวกนางสามคนนั่งอยู่ใกล้กัน
“พอได้อยู่นะ แล้วเจ้าเล่า อาอิ่ง” ความจริงไม่ต้องถามก็พอจะเดาได้ไม่ยาก เหรินหยางอิ่งเป็นถึงนางเอกที่อนาคตจะได้รับเกียรติยศในฐานะสตรีอันดับหนึ่งของแคว้นเถียนเลยเชียวหนา
“อืม ถือว่าเฉียดฉิวเชียวล่ะ” คำถ่อมตัวทำให้อีกหนึ่งสหายอดหยอกเย้าไม่ได้
“เฉียดฉิวอันใดกัน เจ้าใช้เวลาเข้าไปทำไม่ถึงสองเค่อเสียด้วยซ้ำ” ฟ่านซุนลี่แสร้งยกมือปิดปากพลางส่งเสียงหัวเราะคิกคัก
“เจ้าก็เถิดลี่เอ๋อร์ เข้าไปครู่เดียวก
