Chapter 17
เละ
การแข่งขันฟุตบอลนัดกระชับมิตรผ่านไปจนเกือบจะค่ำ กว่าที่พวกเขาจะแข่งขันครบทุกแผนก ก็เล่นเอาบรรยากาศมืดครึ้ม สปอตไลต์บนสนามสาดส่องอัตโนมัติ
ส่วนฮักที่นั่งอยู่ริมสนามต่อให้มีไฟมาส่องเป็นร้อยล้านดวงก็ไม่ได้ทำให้หน้าของเขาหายมืดดำ ตั้งแต่ที่ผู้ชายแผนกช่างยนต์คนนั้นเข้าไปคุยกับชานมใบหน้าของเขาก็ไม่หายตึงเสียที
“พี่ฮัก พี่โรม พี่โชกุน พวกผมกลับก่อนนะครับ”
“เออกลับบ้านดี ๆ อย่าไปหามีเรื่องมีราวล่ะ” โชกุนโบกมือลารุ่นน้องขณะที่ฮักยังคงมองตามแผ่นหลังเล็กที่กำลังก้าวขาลงจากอัฒจันทร์
“ครับ”
“กูกลับก่อนนะ กูมีธุระ” ฮักรีบกลับคอนโดทันทีเพื่อไปดักรอชานมที่หน้าห้อง โชกุนกับโรมได้แต่มองหน้ากันด้วยความไม่เข้าใจ
“กูกลับก่อนนะไอ้โรม” โชกุนมองบนอัฒจันทร์เห็นว่าน้องสาวกำลังเดินกลับบ้านเขาก็รีบขอตัวกลับเช่นเดียวกัน อีกอย่างในใจโชกุนคิดว่าฮักต้องไปดักรอน้องสาวเขาแน่เพราะฉะนั้นเขาจะไปสกัดดาวร
