Bölüm 34
739 Words
Agir ağanın soyledikleriyle şaşırdım çünkü onun vefat durumunda ben başa gececektim ama o erken davranmisti dayanamayıp sordum
" Bu dediğin için daha erken agir ağa ne dersin sen"
" Erken değil Adar ağa ben artık dinlenmek istiyorum yerime guvenebilecegim insan gelmiş daha fazla başta kalmamin bir alemi yok hayırlı uğurlu olsun"
Daha fazla konuşmama bile müsade etmedi
bu çok yanlışti bu kadar erken olmaması lazımdı ama yapacak bişey de yoktu Avzemin bagirislariyla kendime geldim koşarak avluya çıktım yerde yatıyordu baygın halde
O anda aklım başımdan çıktı onu o halde görmek yüreğimi kör alevlerde yaktı koşarak yanına gittiğimde yerden kaldirdim bir ay oldu evleneli onu sadece uzmustum bu halinde benim de payım büyüktü bu beni daha çok kahrediyor du
Hastaneye gitmek için arabaya yurudugum sırada annesi müsade etmedi üzüntüden bayıldı yatiralim yerine yatır kendine gelir dedi yattirdim ama içim rahat etmedi
Senceri aradım bizim doktoru karahan konağına getirmesini söyledim çok geçmeden doktor geldi baygındi hala sevdiğim herkesi çıkardı istemedim ama ağır ağanın zoruyla çıktım odadan
Doktorun hala çıkmaması beni çok geriyordu birşey mi oldu diye düşünmekten kafayı yemek üzereyim
" Dinlemeye çektim hiç sizi goturecektim hastaneye ne oldu kimbilir neyi var"
" Adar oğlum bizler annesi babasiyiz bizden falza dusunemezsin az sabırlı ol çıkar birazdan doktor "
" Ama çok zaman geçti hala cikimadi ne oldu da çıkmıyor hala anlamiyorum ki "
Ben dört dönerken doktor içeriden cikti hepimiz odanın kapısına koştuk doktor başladı konuşmaya
" Bakın Avzem hanım uyandı ama hastaneye götürmemiz gerekiyor bazı tahliller yapmam lazım "
"Ne tahlili doktor karımın neyi var kötü bir durum mu var"
" Hayır Adar bey kötü bir durum yok tedbir amacli ben avzem hanıma da anlattım "
" Tamam siz geçin hastaneye biz de arkanızdan geliyoruz o zaman "
Doktorun dediklerinden sonra endişem artmıştı odaya Avzemin yanina odaya girdiğimde Avzem ağlıyordu onu o halde görünce sanki birisi kalbimi sıkıyordu yanına yaklastim
" Avzem guzelim ne oldu sana niye bu haldesin "
" Birde soruyor musun babam ölüyor adar bunu düşünmeye bile tahammül edemezken nasıl onsuz yaşayabilirim "
" Haklısın güzelim ama bak başka doktorlara da gösteririz sen sakin ol bak bayılacak hale geldin baban da üzülüyor hem "
" Babam bayilmama üzülmez sen merak etme"
" Nasıl üzülmez güzelim babanin sana duskunlugunu biliyorsun hadi toparlan da daha fazla üzmeyelim babanı daha hastaneye gidicez "
" Biliyorum doktor beyle konustuk biz doktorla bazı şeylerden emin ama ben netleştirmek istedim "
" Neyden emin doktor bize birşey söylemedi güzelim kötü birşey mi oldu saklamayın benden bak "
" Emin olmadan seni de üzülüp başka dertlerle bogusmani istemiyorum adar öğrenelim gerçeği konuşuruz sonra iyi değilim zaten"
Avzemin dediklerinden sonra beni daha çok telas sardı ne demek üzülmek neyi vardı benim sevdiğimin
o benim dünyamın tek ışığı kaderim ben sırf o üzülmesin diye ne çocuk ne aşiret takmazken ona birşey olmasına nasıl dayanırım
Ben onu yüregimin en gizli köşesinde saklarken kaybetme düşüncesi bile onun sevgisini saklamak istiyor ki silinip gitmesin diye.
Avzemi alıp arabaya bindirdim biz önden anne ve babası arkadan geliyordu o an annemleri aramak ancak aklıma gelmişti annemi aradım durumu anlattım onlarda hastaneye gelecekti.
Hastaneye yaklaşınca dahada korku sardı bütün içimi ama korksam da gitmek zorundaydık asansöre bindik doktorun odasına çıktık
kapıyı tıklatıp içeri girdiğimizde bizi bekliyordu
" merhaba adar ağam ben tahlil isteklerini önden yapmıştım siz laboratuvara inip kan tahlilini verebilirsiniz "
" karımın neyi var doktor ne tahlili istiyorsunuz biseyler söyleyin artık"
" Ağam bunu söylemek bana düşmez çünkü Avzem hanım size kendisi söylemek istedi "
" Evet adar bende sonuçlardan sonra söylemek istiyorum lütfen biraz daha sabırlı ol cidden başım çok dönüyor üzme daha fazla beni "
" Tamam güzelim sen nasıl istiyorsan öyle olsun sen yeter ki üzülüp sitres yapma ben beklerim "
" Çok teşekkür ederim şimdi gidelim mi tahlilleri verelim "
Tamam deyip koluna girdim asansöre doğru giderken ailelerimiz de gelmişti onlara cafe de beklemelerini söyleyip laboratuvara indik
kanları verdikten bir saat sonra doktorun odasından alabileceğimizi söyleyince Avzem de cafe ye ailelerimizin yanına gitmemizi istedi
tamam dedim yeterki o uzulmesin ben herşeye tamam dedim şimdi nedeni bile belli olmayan birşey onu üzecek diye korkumdan yüreğim acıyordu
Bir saat boyunca Avzemle beraber bizimkiler ve onun ailesiyle cafe de oturduk Avzem babası için buruk ve üzgündü ama yüzünde anlamlandiramadigim bir duygu daha vardı bu beni daha çok geriyordu o yüzden hemen doktorun yanına gidelim dedim
doktorun kapısına vurup içeri girdiğimiz de zar zor da olsa karımın nesi var sonuç neymiş diye sordum
" Avzem hanım tahminlerim doğru çıktı "
- Writer
