มาเฟียร้ายขังรัก
บทที่ 10. ของดีจากเมืองจีน
พราวมุกกลืนน้ำลาย เหลือบมองปืนในมือของเขาพร้อมกับหลับตาลง เมื่อเห็นว่าเขาจ่อปลายกระบอกปืนมาที่เธอ หากแต่ร่างบางกลับถูกผลักลงบนเตียงแทน
เรียวปากหนากระแทกปิดริมฝีปากจิ้มลิ้มที่กำลังจะขยับกร่นด่า เป็นการปิดเสียงน่ารำคาญที่ได้ผลชะงัด ชายหนุ่มตะโบมจูบแบบไม่ปล่ออยให้หญิงสาวได้มีโอกาศแม้แต่จะเปิดปากสูดลมหายใจ เป็นการลงโทษที่เธอคิดหนีจากเขา
นักรบกระชาก ดึงทึ้งเสื้อผ้าของพราวมุกออกอย่างรุนแรง ไม่สนใจว่าผ้าแข็ง ๆ จะบาดผิวเธอบ้างหรือไม่ เมื่ออารมณ์ของเขาพุ่งสูงถึงขีดสุดที่กำลังจะกลายร่างเป็นหมาป่ากระหายหิว พร้อมที่จะขย้ำลูกกวางตัวน้อยให้จมเขี้ยว และลิ้มรสเนื้อหวานให้สาสมใจ
มือทั้งสองข้างของเธอระดมทุบลงไปบนไหล่หนาด้วยเรี่ยวแรงที่มีเพียงน้อยนิด แต่ไม่อาจหยุดรั้งนักรบได้ ไม่นานมือที่กำแน่นและคอยทุบเขาอบู่ก็ค่อย ๆ คลายออก เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่เริ่มผ่อนคว
