พี่แผนวิศวะ

ตอนที่ 7 หนูจีบพี่อยู่

รถบัสจอดหน้าตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ เพื่อรอรับนักศึกษาไปเข้าค่ายจิตอาสาช่วยเหลือโรงเรียนขาดแคลน นักศึกษาทั้งชายหญิงช่วยกันขนของขึ้นรถ จากนั้นก็นั่งประจำที่ของตัวเอง

“พี่แผน เขยิบออกมาหน่อย” กานดาพูดขึ้น แล้วก็มองดูคนที่นั่งอยู่ก่อน

“จะนั่งนี่กับพี่เหรอ ทำไมไม่ไปนั่งกับเพื่อน” เขาถามด้วยความสงสัย ปกติคณะนี้มีผู้หญิงน้อย ส่วนมากก็จะจับกลุ่มกันเอาไว้ แต่กานดากลับแปลกออกไป เธอไม่ชอบสุงสิงกับเพื่อนผู้หญิงสักเท่าไหร่

“ไม่ล่ะ นั่งกับพี่ดีกว่า หนูมีอะไรจะถามพี่ด้วย”

ยังไม่ทันที่แผนจะได้พูดอะไรต่อ ร่างเล็กก็แทรกตัวเข้ามานั่งยังด้านในที่ว่างอยู่

“ว่ามา มีอะไรจะถามพี่”

“เมื่อไหร่หนูจะได้ไปเจอลูกพี่อะ”

คำถามของเธอทำเอาแผนนิ่งอึ้ง ทีแรกก็ไม่คิดว่ากานดาจะจำได้ นึกว่าพูดเล่น ๆ ไปแบบนั้น ยิ่งช่วงนี้เห็นคุยกับภากรบ่อย ๆ คิดว่าอาจจะชอบฝ่ายนั้นไปแล้ว

“มันยังไม่ถึงเวลา”

“เอ้า...แล้วเมื่อไหร่มันจะถึงเวลาเล่า”

เสียงใส ๆ ยังคงเจื้อยแจ้วถามต่อไม่หยุด ทำเอาคนที่ถูกถามไปต่อไม่ถูก จะให้บอกว่ายังไง บอกไปตามตรงว่าลูกชายที่เขาพูดถึงเป็นกุมารทองที่เลี้ยงไว้อย่างนั้นเหรอ

บ้าไปแล้ว...ใครมันจะเชื่อ

“แล้วจะอยากเจอไปทำไม” เสียงทุ้มต่ำราบเรียบเอ่ยถามออกมา พร้อมกับนั่งกอดอกปิดเปลือกตาลง

“นี่พี่ไม่รู้จริงเหรอว่าหนูอยากเจอลูกพี่ไปทำไม” กานดานั่งหลังตรงแล้วชะโงกหน้ามามองเขาที่หลับตาอยู่

“หึ ใครจะไปรู้ เราไม่เคยบอกพี่สักคำ”

“นี่หนูจีบพี่อยู่นะพี่แผน โห...ไรอะ ไม่รู้ตัวบ้างหรือไง”

ทันทีที่จบคำพูดของเธอ แผนก็เปิดเปลือกตาขึ้นจนสุด ดีดแผ่นหลังออกจาพนักพิงแล้วหันมามองหน้าเธอ

“พูดใหม่”

“หนูจีบพี่อยู่เนี่ย รู้หรือยัง”

คราวนี้ มุมปากทั้งสองด้านของคนตัวโตหยักโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มกว้าง

“ถ้างั้นก็เอาไว้ให้เราจีบพี่ติดก่อนค่อยไปเจอเจ้าเพชร” ที่จริงก็ชอบยัยตัวแสบมาตั้งนานแล้ว แต่พอรู้ว่าเธอกำลังจีบตัวเองก็ขอเล่นตัวสักหน่อย อีกอย่าง จะได้มีเวลาคิดหาวิธีไม่ให้กานดากลัวเจ้ากุมารทองลูกรัก

“คอยดูเถอะ พี่หลงรักหนูแน่”

ท่าทีมั่นอกมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเขาจะต้องตกหลุมรักตัวเอง ทำเอาแผนที่นั่งอยู่ข้างกันอดที่จะแอบหัวเราะไม่ได้ กานดาเป็นคนน่ารักและมั่นใจในตัวเองสูง ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น

“ดา พี่ถามอะไรหน่อยสิ” เมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ แผนเลยเอ่ยปากถามบ้าง

“พี่จะถามไรอะ หรือว่า อยากรู้ว่าหนูชอบพี่ตรงไหน”

ไอ้เรื่องนั้นก็อยากรู้ แต่มันไม่ใช่เวลาที่จะถาม สิ่งสำคัญตอนนี้คือต้องหาวิธีไล่สิ่งที่กำลังติดตามเธออยู่ต่างหาก

“ไม่ใช่เรื่องนั้น” เสียงทุ้มพูดปฏิเสธ “ตอนนี้เราเป็นยังไงบ้าง กินอิ่มนอนหลับปกติมั้ย”

คำถามของเขาทำเอากานดานิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ก็ปกตินะพี่ กินอร่อยนอนหลับ ไม่มีอะไรแปลก” จะว่าไม่มีก็ไม่ใช่ มันมีอยู่อย่างหนึ่งที่แปลกไปจากแต่ก่อนมาก ก็คือมักจะมีภาพของภากรลอยเข้ามาอยู่ในความคิดเสมอ แล้วก็จะมีความรู้สึกประหลาด ๆ เกิดขึ้นกับร่างกายด้วย

แต่กานดาก็ไม่ได้คิดที่จะบอกแผน เพราะเธอพูดออกไปแล้วว่ากำลังจีบเขาอยู่ ขืนไปบอกว่ามักจะคิดถึงผู้ชายคนอื่น มีหวังงานนี้ได้โดนหักอกตั้งแต่ยังไม่ได้คบ

“ก็ดี” มันจะดีกว่านี้ถ้าเวลาไม่อยู่ใกล้เขาแล้วเงาสีดำไม่ตามเธออีก “ถ้ามีอะไรแปลก ๆ ให้รีบบอกพี่นะ พี่จะได้ช่วยเราได้ทัน”

“หนูว่าพี่นี่แหละที่ชอบพูดจาแปลก ๆ ทำอย่างกับมีคนจ้องจะลักพาตัวหนูอย่างนั้นแหละ” พูดเสร็จกานดาก็เอนหลังลงกับพนักพิง แล้วปิดเปลือกตาลงจนสนิท

แผนถอนหายใจออกมาเล็ก ๆ เมื่อเธอไม่ได้รับรู้อันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นกับตัวเอง แต่ก็ไม่แปลก ดูเหมือนไอ้เงาสีดำนั่นจะถูกสั่งมาให้ติดตามกานดาเท่านั้น ราวกับกำลังรอเวลาอะไรบางอย่าง

รถบัสสามคันแล่นตามกันมาหลายชั่วโมง หยุดพักที่ปั๊มน้ำมันบ้างเป็นระยะ ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนบ้านดงหอย ที่เป็นโรงเรียนขนาดเล็กในชนบทและเพิ่งถูกพายุพัดอาคารเรียนพังเสียหายเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา

“ช่วยกันขนของลงจากรถ ผู้หญิงจัดของเข้าพักที่อาคารเรียน ส่วนผู้ชายก็พักเต็นท์ที่เอามาเอง เข้าใจไหม!”

ระหว่างที่ทุกคนกำลังขนของลงจากรถ แผนซึ่งเป็นหัวหน้าของปีนี้ก็ตะโกนสั่งงานไปด้วย ทั้งรุ่นน้องและรุ่นเพื่อนรับปากแข็งขัน และทยอยขนของไปเก็บตามที่เขาบอก

ที่จริงอาคารเรียนมีสามหลัง แต่เพราะโดนพายุทำให้เหลือเพียงหลังเดียวที่สามารถนอนค้างแรมได้ ผู้ชายทั้งหมดเลยต้องนอนเต็นท์แทน แต่ทุกครั้งที่ไปค่าย แผน ครามและบอยก็จะพักในเต็นท์เป็นประจำ เหตุผลก็มีเพียง หากช่วงกลางคืนมีวิญญาณหรือภูตผีมารบกวน แผนจะได้ทำพิธีได้ทันและจะได้ไม่มีใครเห็น

“แผน แล้วนี่ช่วงกลางคืนมีกิจกรรมอะไรหรือเปล่า” เสียงที่ดังจากทางด้านหลังทำให้แผนต้องหันกลับไปมอง แล้วเขาก็เห็น ‘ฟ้าใส’ อดีตแฟนคนล่าสุดที่เลิกกันไปตอนอยู่ปีสาม ส่วนเหตุผลที่เลิกก็คือเจ้ากุมารทองลูกรักนั่นเอง

“ไม่มีนะ วันนี้มาถึงกันเหนื่อย ๆ ก็ให้พักผ่อนน่ะ” แผนตอบกลับแล้วก็หันไปจัดของที่ต้องใช้พรุ่งนี้ต่อ

“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ แผนมาหาเราตรงใต้ต้นไม้นั้นหน่อยได้หรือเปล่า เรามีอะไรอยากจะคุยด้วยหน่อยน่ะ เรื่องของเรา” ฟ้าใสพูดน้ำเสียงเศร้า ๆ ใครฟังก็คงจะใจอ่อนได้อย่างง่ายดาย

“คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะคืนนี้พี่แผนมีนัดกับหนูแล้ว” ยังไม่ทันที่แผนจะได้อ้าปากตอบ ก็มีเสียงใส ๆ ดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง เสียงแบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าใคร

กานดากำลังกอดอกเดินตรงมายังที่เขายืนอยู่ ดวงตากลมโตจ้องมองฟ้าใสไม่กะพริบ ปากบางเล็กคว่ำลงพร้อมกับไล่สายตามองหญิงสาวรุ่นพี่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“แผนมีนัดกับเด็กนี่จริงหรือเปล่า” ฟ้าใสหันมาถามเขาเพื่อยืนยันในสิ่งที่กานดาพูด

“ก็ ก็อย่างนั้นแหละ ขอโทษทีนะฟ้า” แผนรีบเออออตามน้ำไป เพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากจะพูดคุยอะไรกับฟ้าใสมากนัก ไม่ใช่ว่าโกรธที่เธอบอกเลิก แต่ควรเว้นระยะห่างกันให้มากจะดีกว่า หากว่าเขาอยากจะคบกับกานดา

“พี่แผน ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวหนูไปหาตอนค่ำนะ”

แผนได้แต่มองหน้ากานดาที่ตอนนี้จีบปากจีบคอพูดกับเขาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน แต่สายตานั้นกลับยังมองอยู่ที่ฟ้าใสไม่ละไปไหนเลย จากสีหน้าและท่าทางแล้ว เหมือนยัยตัวแสบกำลังหาเรื่องฟ้าใสอยู่ด้วยซ้ำ

“อืม เดี๋ยวพี่รอ”

พอได้ยินแผนตอบตกลงไปแบบนั้น ฟ้าใสก็ได้แต่สะบัดแล้วเดินหันหลังกลับเข้าไปยังอาคารเรียน

“เราไปนัดกันตอนไหน” เมื่อไม่มีใครอยู่ตรงนี้ ผู้ชายตัวโตจึงเอ่ยถามพร้อมกับหรี่ตามองรอฟังคำตอบ

“ทำไม หรือว่าพี่เสียดายที่ไม่ได้ไปตามคำชวนของยัยรุ่นพี่ทรงโตนั่น” กานดาเบะปากแล้วก็ค้อนขวับเข้าให้

“ ดา อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง ตอบคำถามมา”

“ไม่ได้นัด แต่หนูกำลังจีบพี่อยู่นะ จะให้พี่ไปนัดเจอกับผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง ขืนพี่ไปตกลงปลงใจกับคนอื่นก่อนที่หนูจะจีบติดก็แย่ดิ”

พอได้ยินคำตอบ แผนก็ได้แต่ส่ายศีรษะไปมากับเหตุผลที่ฟังแล้วก็อดจะขำไม่ได้

“จะไปตกลงกับฟ้าได้ยังไง พี่ไม่กลับไปคบแฟนเก่าหรอกน่า”

“แฟนเก่า” พอได้ยินประโยคที่เขาบอก กานดาก็ทวนคำขึ้นมาเสียงดัง “ไม่ปลอดภัย ไม่ปลอดภัย”

เธอพูดออกมาแล้วทำหน้าราวกับครุ่นคิดอะไรอยู่

“ไม่ปลอดภัยยังไง เรานี่พูดอะไรไปเรื่อย” แผนเดินเก็บของไปพลาง ถามเธอไปพลาง ส่วนกานดาก็ก้าวขาสั้น ๆ เดินตามเขาไปด้วย

“เอ้า...พี่แผน แฟนเก่านี่แหละตัวดี เครื่องฟิตสตาร์ทติดง่าย เกิดไปคุยกันแล้วถ่านไฟเก่าปะทุปุ๊ป๊ะขึ้นมาทำไง หนูก็อกหักดิ หนูต้องกันไว้ก่อน” เสียงเล็ก ๆ ยังเจื้อยแจ้วดังตามหลัง พร้อมกับยกเหตุผลมากมายมาบอก

///////////////////////////////////////////////////////

นิยายเรื่องนี้มีภาพประกอบ

กดถูกใจและติดตามเพจเฟซบุ๊ก นิยายของมิริน

แล้วสแกนคิวอาร์โค้ดที่อยู่ในโพสปักหมุด เข้ากลุ่มเพื่อรอรับภาพประกอบได้เลยค่ะ ฟรีสำหรับนักอ่านทุกท่าน