“น้ำฟ้า กลับมาตอนไหน?”
“ก็มาตอนสายๆน่ะพี่ป่าน ว่าแต่ นั่นใช่มั้ยคุณภูผา??” น้ำฟ้าเดินตามสายป่านที่เดินผ่านเธอเอากระเป๋าไปเก็บไว้ในห้อง แต่เธอยังคงยืนกอดอกหน้าห้องสายป่านซักถามพี่สาวต่อ
“อืม”
..อยากเห็นคุณภูผาตัวจริงจะแย่..
“ฉันก็ไม่เคยเห็นหน้าสักกะที เห็นแต่เค้าลือกันว่าหล่อไม่เบา”
“ว่าแต่เอ็งเถอะฟ้า ไม่มีเรียนเหรอ ถึงได้มาเยี่ยมแม่ตอนนี้” สายป่านเดินออกจากห้องไปหยิบไม้กวาดมากวาดชานเรือน
“ก็ ทำไมยะ แหม ก็คิดถึงแม่ เลยมาหา”
“เดี๋ยวนะฟ้า นี่เอ็งไปทำนมมาใช่มั้ย??” สายป่านกวาดเรือนไปสังเกตมองหน้าอกที่ใหญ่เกินปกติของน้องสาว แล้วเงยหน้าขึ้นมองจมูกที่น้ำฟ้าทำใหม่ หน้าที่แหลมกว่าแต่ก่อน และผิวที่ขาวขึ้นมากๆจนเธอแทบจะจำน้องสาวไม่ได้
“ใช่แล้ว สวยและใหญ่มากป่ะล่ะ ฮ่าๆ”
“ได้ยินแต่แม่บอกว่าเอ็งทำหน้าใหม่ ไม่นึกว่าจะทำนมด้วย แล้วเจ็บมั้ยล่ะนั่น?”
“โอ๊ยย พี่ป่าน เพื่อความสวย จะเจ็บก็ไม่กลัวหรอ
