“ตามสบายนะ ฉันจะไปอาบน้ำก่อน”
พยัคฆ์หันไปบอกตอนที่ทิ้งดารีย์ไว้ในห้องนั่งเล่นของเพนท์เฮ้าส์ชั้นบนสุดของคอนโดมิเนียมที่เขาใช้ซุกหัวนอน เพนท์เฮ้าส์นี้มีหลายห้องสองชั้น จากห้องนั่งเล่นมองขึ้นไปเห็นระเบียงชั้นบนได้ เรียกได้ว่ามันเป็นบ้านหลังหนึ่งของเขา กว้างขวาง สะดวกสบาย มีลิฟต์สำหรับรถยนต์และรถมอเตอร์ไซค์ส่วนตัว แน่นอนว่ามีโรงจอดรถเฉพาะของเขาเท่านั้นด้วย
ตอนกำลังจะเดินไปทางห้องน้ำ ก็ลืมไปว่าสาวน้อยยังไม่ได้อาบน้ำเลยเหมือนกัน
“เธอจะอาบน้ำก่อนมั้ย ค่อยกินข้าว”
เขาหันไปถาม เมื่อได้เห็นสายตาขลาดกลัวพร้อมการก้าวถอยหลังของร่างบาง ชายหนุ่มก็หัวเราะห้าวๆ
“ฉันไม่ได้ชวนอาบด้วยกันหรอกน่า นี่ฉันเสียไปน้ำนึงแล้ว ฉันไม่รีบ ฉันมีเวลาอยู่กับเธออีกเยอะ”
พูดพลางเดินย้อนกลับไปดึงข้อมือสาวน้อยให้เดินตาม แม้ขัดขืน แต่แรงเท่ามดก็ด้อยกว่ากำลังบังคับของเขาอยู่ดี
ดารีย์หัวใจเต้นเร่าๆ กลัวเขาจะทำอะไรเธอในห้อง
