“คุงย่า คุงย่า”
ร่างเล็กจ้ำม่ำของเด็กหญิงวัยห้าขวบที่วิ่งห้อมาหาทำให้รินใจยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจ คนเป็นย่าอ้าแขนอุ้มหลานสาวขึ้นหอมแก้มซ้ายขวา ก่อนยิ้มให้สองสามีภรรยาที่เดินโอบเอวกันเข้ามาถึงห้องนั่งเล่นในบ้านหลังใหญ่และพากันยกมือไหว้นางทั้งคู่
“เอ้า เอาหลานมาฝากแล้วก็รีบไปกันสิ เดี๋ยวหนังก็หมดรอบก่อนหรอก” นางโบกมือไล่ อยากใช้เวลากับหลานสาวแก้มอิ่มเหมือนซาลาเปาจะแย่อยู่แล้ว
“โธ่ ตั้งแต่มียัยลูกหมี แม่ก็ไม่รักผมแล้วเนี่ย” ชายหนุ่มนั่งลงกอดเอวมารดาพลางทำหน้ามุ่ย “งอนแล้ว”
“โอ๋ๆ ค่ะคุงพ่อ” เด็กหญิงพายฝันยกมือขึ้นลูบผมบิดาปลอบโยนอย่างไร้เดียงสา
รินใจเห็นแล้วก็โอบกอดหลานสาวไว้แนบอกแน่นขึ้นอย่างรักใคร่ เป็นเด็กดีเสียจริงแม่คุ๊ณ
“ดูตัวอย่างลูกแกเสียบ้างเจ้าเสือ ดู๊ดู น้องลูกหมีของย่าน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้ย่าหลงได้ยังไง”
รินใจก้มลงจุ๊บๆ แก้มหลาน ก่อนที่เด็กชายวัยไล่เลี่ยกับพายฝันจะวิ่งห้
