“แกกลับไปก่อนเลยนะ ฉันไปเอาของก่อน”
“เอางั้นเหรอคะพี่เค้ก?” รุ่งฤดีแซวด้วยท่าทีเอือมนิดๆ เพราะมีเพื่อนขี้ลืมทั้งที่ยังไม่ทันแก่
“ใช่ค่ะพี่รุ่ง ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ บ๊าย”
โบกมือให้เพื่อนแล้ว นัดดากรก็รีบพาส้นสูงสามนิ้วเดินกลับออฟฟิศ ผู้คนกลับหมดแล้ว มีเสียงเครื่องดูดฝุ่นดังอยู่อีกฟากของชั้น นั่นแปลว่าแม่บ้านกำลังทำความสะอาดอยู่ เลยรีบเข้าห้องไป ก็เห็นของที่ต้องการตั้งอยู่ที่เดิม ก็รีบคว้าขึ้นมาคล้องข้อศอกไว้ แล้วหมุนตัวเดินกลับไปหาประตู
“ลืมอะไรเหรอครับ?”
เสียงนี้ดังมาจากทางต้นวาสนา เลยหันไปมอง ก็เห็นเจ้าของชุด เดินตรงมาหาด้วยใบหน้าเหมือนตอนเห็นในแคนทีนเปี๊ยบ เลยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิดๆ
“ชุดค่ะ”
แล้วหมุนตัวกลับไปทางประตู แต่หูก็ได้ยินเสียงเขาดังจากเบื้องหลัง
“แล้วจะกลับเลยเหรอครับ?”
“ค่ะ”
นัดดากรหันไปอีกที ก็เห็นเขาเดินตรงมาหาจนเกือบจะชิดเธอแล้ว เลยรีบหมุนตัวกลับไปหาประตู มือที่ว่
