เป็นเชิงเย้ย ว่าคนระดับฉัน มีเกียรติถึงขนาดท่านประธานเรียกมานั่งใกล้ๆ แถมเลื่อนเก้าอี้ให้อีกด้วย แต่พอนั่งได้ไม่กี่อึดใจ ก็เพิ่งคิดขึ้นได้ ว่าวันนี้ตัวเองใส่กระโปรงสั้นมาอีกแล้ว และไม่ได้เอาอะไรมาไว้ปิดขาด้วย เลยจะไลน์บอกเลขาให้เอาสูทมาส่งหน่อย
“ขอโทษนะครับ”
ดันช้าไปกว่าท่านประธานหนุ่มหน้าหล่ออยู่ดี ที่ถอดสูทจากตัว มาปิดขาให้ด้วยท่าทีสุภาพ ก่อนจะทรุดกายลงนั่งหน้านิ่งๆ มองผู้ร่วมประชุมด้วยสายตาเรียบเฉย
แต่เจ้าของขาอ่อนที่เขาเอาสูทปิดให้ ดันเฉยไม่ได้ ใจก็เต้กตึกตักๆ เมื่อเห็นมนุษย์ป้ามองมาหาเป็นตาเดียวกัน ซึ่งอ่านออกได้ว่าแต่ละคนคงอยากจะเก็บเอาไปนินทา ตามประสาพวกความคิดไม่เจริญแน่ๆ
“เรามาเริ่มกันเลยนะครับ”
ท่านประธานเอ่ย แล้วพยักหน้าให้เด่นชัย ส่งวาระประชุมที่เตรียมมาแล้วแจกทุกคน นัดดากรรับมาอ่านก็ยิ้มบางๆ ให้พชรพล เมื่อเห็นว่ามีเรื่องการโปรโมตตำแหน่งรวมอยู่ในนั้นด้วย
“ผมขอเริ่มเรื่อง
