EP 13
1192 Words
3
วรวัชรกลับเข้ามาในบ้านพักตอนเที่ยงคืนพอดี บรรยากาศเงียบกริบ เดาว่านักศึกษาสาว ที่ทำให้เขาต้องจ่ายไปแล้ววันนี้เกือบสี่ล้าน ส่วนวันอื่นยังไม่นับ คงจะหลับอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว แต่พอมองไปยังชุดรับแขก กลับเห็นนอนขดอยู่ เขาถอนหายใจด้วยอาการอะไรก็บอกไม่ถูก โล่งใจที่ได้ช่วยให้แม่คลายทุกข์ก็หนึ่งเหตุผลล่ะ สบายใจที่ได้ช่วยคนเจ็บในห้องไอซียู รอเงินไปต่อชีวิตก็อีกหนึ่งเหตุผล
ส่วนคนนอนอยู่ในคุก เขาเองก็ยังไม่รู้ว่าคิดยังไง เพราะคนที่เข้าไปข้องเกี่ยวกับยาเสพติดนั้น เขาจับยัดไว้ในพวกสิ้นคิด หรือพวกไม่มีมันสมอง ต่อให้อยากจะช่วยแม่ แต่อยู่ๆ จะเดินเข้าไปติดต่อกับคนกลุ่มนี้เลย ไม่มีทางเป็นไปได้ มันต้องมีประวัติอยู่ในนั้นแล้ว ต้องเคยทำมาบ้างแล้ว ไม่งั้นใครมันจะไว้ใจให้ไปส่งยาได้ยังไงกัน และที่เขาห่วงหรือกังวลเอามากๆ ก็คือ จะถูกตัดตอนหรือเปล่าก็ไม่รู้ เล่นอะไรไม่เล่น ดันไปเล่นกับของร้อน
แต่ก็อีกนั่นล่ะ คนเราเมื่อเข้าตาจนมา มันก็ต้องดิ้นรนจนถึงเฮือกสุดท้ายเพื่อหาทางออก เหมือนคนนอนขดตัวอยู่ตรงหน้าเขานี้ ก็กำลังดิ้นรนเฮือกสุดท้ายอยู่ ไม่รู้ว่าเป็นการดิ้นครั้งแรก หรือเคยดิ้นมาก่อนหน้าแล้ว แต่จะเหลือรึ สวยบาดตาบาดใจ ขนาดเขาเห็นครั้งแรกยังหวั่นไหว แล้วพ่อเขาหรือผู้ชายอื่น จะต้านทานออร่าความสวยได้ยังไง
ขนาดตอนนี้อยู่ในชุดนอนผ้าฝ้ายแขนยาวกับขายาว และนอนตะแคงขดตัวอยู่ เขายังมองว่าเซ็กซี่เป็นบ้าเลย ช่วงต่อระหว่างสะโพกกับเอวนั้น เว้าโค้งจนเขาอยากจะกระชากชุดออก เพื่อจะได้เห็นผิวขาวๆ ระดับโอโม่เรียกพี่ หน้าท้องแบนราบเรียบไร้ไขมันส่วนเกินนั้น เขาอยากจะรู้เหลือเกิน ว่าถ้าจับให้นอนหงาย จะมีอะไรโดดเด่นให้เลือดกำเดาผู้ชายอย่างเขาไหลบ้าง
แต่เพียงแค่คิดว่าเรือนร่างอันยั่วยุตรงหน้านี้ คงเคยผ่านมือชายอื่นมาแล้ว หรืออาจจะมีพ่อเขารวมอยู่ด้วย แต่ไม่น่าจะใช่ ถ้าพ่อได้ไป คงพาเข้าบ้านเป็นเมียอีกคนไปแล้ว เขาก็ส่ายหน้าไปมา ให้กับข้อสันนิษฐานอันหาข้อสรุปไม่ได้เต็มร้อย แล้วเดินเข้าห้องนอน
เพราะไม่อยากจะกินผู้หญิงหลับไม่รู้เหนือรู้ใต้ ถึงร่างกายเขาจะเริ่มร้อนระอุขึ้นมาแล้ว แม้อีกฝ่ายแค่นอนไม่ได้ยั่วยุใดๆ ก็ตาม แต่เขาก็รีบเอาสายน้ำอันเย็นฉ่ำดับร้อนไว้จนได้
ออกจากห้องน้ำมา ก็ตั้งใจว่าจะนอนเลย แต่ก็ห่วงคนนอนขดอยู่ข้างนอก ตื่นมาคงจะปวดเมื่อยตัวไม่น้อย เลยตัดสินใจเดินออกไป แล้วช้อนแขนเข้าไปใต้ข้อพับกับต้นคอ แต่ก็ต้องย่นหน้า เพราะเห็นตัวผอมๆ บางๆ ไม่คิดว่าจะหนักเหมือนกัน เขาเพิ่งคิดได้ว่าคนในอ้อมแขน มีความสูงค่อนข้างเกินมาตรฐานหญิงไทยหลายๆ คน ถ้าให้เดาก็น่าจะร้อยเจ็ดสิบขึ้นแน่ๆ
เตียงคิงไซซ์ถูกเขาค่อยๆ วางคนร่างบางแต่น้ำหนักไม่เบาลงไป ในใจก็คิดไปด้วย ว่าตัวเองจะยกเตียงให้ทั้งหมด หรือจะแบ่งกันนอน แล้วเขาก็เห็นว่าความคิดหลังไม่เข้าท่า เพราะมันจะทำให้เขาอยู่ลำบาก ยิ่งกว่าการทนนอนที่ชุดรับแขกด้านนอก อะไรจะทรมานมากเท่ากับการอยากแล้วไม่ได้กินกันล่ะ
“ฮื่อ”
คนถูกวางลงไปบนเตียงลืมตาขึ้นมาได้ก็ตกใจจนสะดุ้ง แล้วรีบถดกายหนีคนอุ้มมา จนห่างออกไปเป็นวา มือบางก็ยกขึ้นสำรวจเนื้อตัว ตามสัญชาตญาณทั่วไปและแบบไม่ได้คิดอะไร
“ไม่ต้องทำเป็นตกใจขนาดนั้นหรอก ผมไม่ใช่ผีนะครับ”
ความจริงเขาอยากจะต่อคำว่า ‘ทำเหมือนไม่เคยใกล้ผู้ชายงั้นล่ะ’ ออกไปแทบแย่ แต่ยั้งปากไว้ได้ทัน
“คุณเข้ามานอนไหนคะ แล้วฉันมาอยู่นี่ได้ยังไงคะ?”
รดาวดีเผลอส่งเสียงเหมือนไม่พอใจออกไป ก็ลืมตามาแล้วเห็นหน้าเขาอยู่ห่างไม่ถึงคืบ แล้วถ้าเธอไม่ตื่น เขาจะทำอะไรต่อไปล่ะ
“ผมก็อุ้มคุณมาน่ะสิครับ อุตส่าห์เห็นใจ กลัวนอนขดอยู่ข้างนอกจะปวดเมื่อย แล้วดูคุณตอบแทนผม ด้วยการมองผมในแง่ร้ายนี่นะ ทำเหมือนไม่เคยใกล้ผู้ชายงั้นล่ะ ต้องให้ผมบอกมั้ยล่ะครับ ว่าคุณกับพ่อผมเย่อกันมากี่ครั้งแล้วล่ะ ไหนจะกับผู้ชายคนอื่นอีก”
ว่าจะไม่แล้วเชียว แต่เห็นท่าทางกลัวเกินเหตุของอีกฝ่ายแล้ว เขาเลยอดปากไม่ได้ อุตส่าห์เสียเงินช่วยตั้งเยอะ แล้วยังจะมาระแวงเขาอีก
“คุณจะว่ายังไงล่ะ? ถ้าฉันจะบอกว่าไม่เคย”
ถึงจะขอบคุณที่เขาช่วย และเขารีบทำตามอย่างที่บอกไว้ ด้วยการโอนเงินเข้าบัญชีให้มาแล้วสามล้าน ตอนเธอเดินซื้อเสื้อผ้ากับคนของเขา แต่เธอก็ไม่ชอบคำพูดเมื่อครู่ของเขา เพราะมันดูถูกเธออย่างชัดเจน
“คุณจะบอกว่าไม่เคยนอนกับใครมาก่อนงั้นเหรอ?”
“แล้วถ้าฉันจะบอกว่าใช่ล่ะ”
“คุณเห็นผมเป็นอะไร หรือเห็นผมยอมจ่ายให้คุณง่ายๆ ไปหลายล้าน เลยคิดว่าผมจะโง่งั้นสิ?”
วรวัชรชักหมั่นไส้หนัก กับคนที่กล้าอ้างว่าไม่เคย เลยรีบก้าวขึ้นไปเตียงคิงไซซ์ แล้วคว้าข้อมือเล็กไว้ รั้งเข้ามาหาตัว
“คุณจะทำอะไร?”
“ผมก็จะพิสูจน์ไง ว่าคำโปรโมตของคุณจริงหรือเปล่า” วรวัชรออกแรงดึงแขนเล็กอีก จนร่างผอมบางชนกับแผงอกเขาเข้าอย่างจัง
“นี่คุณ เบาๆ สิ ฉันเจ็บนะ ปล่อยฉันสิ คุณจะทำอะไร?”
ถึงแม้รดาวดีจะเตรียมตัวและเตรียมใจไว้ ตั้งแต่ที่คนของเขาบอก ตอนเย็นก่อนออกจากห้องไปว่า
“รอคุณคิวอยู่ในบ้านเท่านั้นนะครับ ห้ามออกไปไหน ถ้าหิวก็โทรสั่งอาหารได้เลย ลงในบัญชีไว้นะครับ ผมย้ำอีกรอบ ว่าห้ามออกไปไหนเด็ดขาด ให้อยู่แต่ในบ้าน ถ้ามีอะไรโทรหาคุณคิวตามเบอร์ที่ผมเมมไว้ในนี้”
รดาวดีได้แต่มองมือถือเครื่องใหม่กิ๊ก กับเบอร์ใหม่ ที่คนของเขาให้ร้านถ่ายข้อมูลมาแล้ว จะถูกลบออกไปก็แค่ข้อมูลของวรเดช ที่เธอมีทั้งเบอร์มือถือ เบอร์ออฟฟิศและไลน์เท่านั้น แล้วคนของเขาก็ออกจากบ้านไป ทิ้งให้เธอนั่งสับสนอยู่ในบ้าน คิดเรื่องนั้นเรื่องนี้จนผล็อยหลับไป
- Writer
