น้ำอิงรีบวิ่งกลับมาที่ห้องของตัวเอง ใช้น้ำบ้วนปากเพื่อชำระล้างความสกปรกที่เขายัดเยียดให้เมื่อครู่ออกมาทันที มือเรียวถูไปตามเนื้อตัวด้วยความเจ็บใจ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะไม่ถูกปีศาจร้ายอย่างอคินข่มเหงรังแกแบบนี้อีก
“นายมันบ้าที่สุดเลย ออสติน ฉันเกลียดนาย เกลียด ๆ ๆ เกลียดที่สุด” เธอได้แต่พร่ำด่าเขาผ่านหน้ากระจก ระบายความโกรธออกมาด้วยการระรัวทุบลงบนตุ๊กตาตัวโปรดที่เธอถือติดมาจากบ้านด้วย “ฉันต้องหาทางเอาคืนนายให้ได้ คอยดู”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณน้ำคะ อยู่ข้างในหรือเปล่าคะ” เสียงเคาะประตูตามมาด้วยเสียงโสนเอ่ยเรียกอยู่หน้าห้อง ทำให้หญิงสาวรีบปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติแล้วตะโกนกลับออกไปทันที
“อยู่ค่ะป้า มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“คุณออสตินบอกว่าเธอจะไปรอที่ศาลาในสวน ให้คุณน้ำพาหนังสือตามลงไปด้วยค่ะ”
“คะ!? ” น้ำอิงตกใจ ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองจนต้องเดินระเบียงหลังห้องเพื่อมองหาศาลาที่ว่าแล้วเธอก็เจออคิน
