เสียงสมาร์ตโฟนดังขึ้นปลุกให้คนที่กำลังนอนหลับเป็นตายตื่นขึ้นมาในสภาพที่ยังงัวเงีย มือเรียวขยี้ตาเพื่อปลุกตัวเองให้ตื่นขึ้นก่อนจะกดรับสายเมื่อเห็นชื่อปุยฝ้ายโชว์หราอยู่บนหน้าจอ
“ว่ายังไงฝ้าย นึกยังไงถึงได้โทรมาแต่เช้าเนี่ย”
(คิดถึงบ้างไม่ได้หรือไง ทักแชตไปก็ไม่เคยตอบ) ปลายสายบ่นอุบทันทีที่เพื่อนสนิทกดรับ
“ช่วงนี้ยุ่ง ๆ น่ะ ขอโทษทีนะ”
(ยุ่งขนาดไหนกัน ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม)
“มีธุระอะไรกับฉันงั้นเหรอ”
(ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากจะนัดเจอเพื่อน เลี้ยงข้าวสักครั้งน่ะ) ปุยฝ้ายตอบกลับมาทำให้น้ำอิงนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจ
ช่วงนี้อคินไม่ค่อยได้กลับบ้านอยู่แล้ว เธอขอออกไปเจอเพื่อนเปิดหูเปิดตาบ้างคงไม่เป็นไร
“ได้สิ วันไหนดีล่ะ”
(วันนี้เลย เดี๋ยวเจอกันที่ร้านอาหารประจำนะ ฉันจะไปรอที่นั่นตอนสิบโมง) พูดจบอีกฝ่ายก็ชิ่งตัดสายไปทำให้น้ำอิงต้องเหลือบมองนาฬิกาอีกครั้งก่อนจะลุกอาบน้ำเพื่อจะเดินทางไปตามนัด
ดวง
