ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกอีกครั้งหลังจากที่หญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็พบว่าอคินยังคงนั่งนิ่งอยู่ตรงปลายเตียง มือไม้และปากถูกพันธนาการเอาไว้ มีแต่สายตาคมกริบเท่านั้นที่จ้องมองมาที่เธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“เหอะ!” น้ำอิงปรายตามองเขาวูบหนึ่งแล้วจึงเดินผ่านหน้าเขาออกจากห้องไปเพื่อทานอาหารเช้าปล่อยให้เจ้าของบ้านทนหิวเสียให้เข็ด
“คุณออสตินล่ะคะคุณน้ำ” โสนเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นว่าคุณหนูของนางจะลงมาด้วย
“อยู่บนห้องค่ะ เห็นบ่นว่ายังไม่หิว”
เธอโป้ปดก่อนจะนั่งลงทานอาหารเช้าที่โสนเตรียมไว้ให้อย่างใจเย็น จากนั้นจึงแวะไปเล่นกับเจ้าขนมอยู่ครู่ใหญ่ เห็นว่าเวลาล่วงเลยมาจนถึงตอนสายเธอจึงรีบขึ้นไปบนห้องเพื่อจะเตรียมหนังสือติวให้อคินต่อ
มือเรียวเปิดประตูห้องนอนของตัวเองออกไปเพื่อจะยื่นข้อเสนอให้เขายอมติวหนังสือแต่โดยดี แต่พอมาถึง เธอก็ต้องแปลกใจเมื่อพบว่าอคินหายไปแล้วเหลือเพียงแค่เศษผ้าและเชือกที่เธอใช้ม
