“ออสติน!” น้ำอิงตวาดกร้าว เสียงของเธอดังพอที่จะปลุกให้คนทั้งคู่ตื่นขึ้นมาทันที
“นี่มันอะไรกันคะพี่ออสติน” เจ้าของร่างบางระหงเอ่ยถามขึ้นในขณะที่ขยับลุกนั่ง มือเรียวจับผ้าห่มคลุมกายไว้แน่น “ยัยป้านี่ใครกันคะ”
“เธอว่าใครป้า” น้ำอิงยกมือขึ้นเท้าสะเอวเอ่ยถามด้วยสีหน้าบึ้งตึง
“ก็ป้าไง เป็นบ้าอะไรมาบุกห้องคนอื่นแต่เช้าเนี่ย”
“แล้วเธอไม่แปลกใจหน่อยเหรอว่าทำไมฉันถึงเข้าห้องอีตานี่ได้” หญิงสาวถามกลับก่อนจะลากคนต้นเรื่องให้ลุกจากที่นอน “บอกไปสิออสตินว่าฉันเป็นใคร”
“ยัยนี่เป็นแม่บ้านน่ะ ฉันให้มาทำความสะอาด”
“เป็นแม่บ้านงั้นเหรอ แล้วถือวิสาสะมาปลุกถึงห้องนอนนี่อ่านะ” สาวเจ้ากุมขมับรีบกระชากอคินให้ล้มตัวลงบนเตียงอีกครั้ง “พี่ออสตินก็รีบไล่ออกไปสิคะ”
“ฉันไม่ใช่แม่บ้านนะ ฉันเป็นเมียหมอนี่ต่างหาก” น้ำอิงตวาดกร้าว เธอกระชากลากอคินลุกจากเตียงอย่างทุลักทุเลเพราะเขายังต้องการจะนอนต่อ “ทำไมนายไม่กลับบ้าน
