อคินแทบไม่เชื่อหูตัวเองหลังจากที่ได้ยินคำขอของน้ำอิงเมื่อครู่จนต้องถามย้ำอีกครั้ง
“เธอว่าไงนะ”
“นายช่วยฉันอีกสักครั้งเถอะนะ...ฉันรู้สึกว่าแค่รอบเดียวมันยังไม่พอ” หญิงสาวกระซิบเสียงแหบพร่า เธอจับเรียวขาอีกฝ่ายไว้แน่นเหมือนกลัวว่าเขาจะหนีหายไป
“ชักเริ่มสนุกแล้วสิ” อคินกระตุกยิ้มมุมปาก เขาขยับกายขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง จ้องมองน้ำอิงที่กำลังอ้อนวอนอยู่ตรงหน้าอย่างใจเย็น “อยากขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อืม...” หญิงสาวก้มหน้าตอบตามตรง สังเกตว่าเธอนั่งตัวบิดจนขาทั้งสองของเธอเสียดสีกัน บ่งบอกให้รู้ว่าตรงส่วนนั้นยังต้องการการเติมเต็ม
“ถ้าอยากให้ฉันช่วย เธอก็อ้อนฉันก่อนสิ”
“อ้อน...ยังไง” เธอเงยหน้าถาม ถ้าจะให้พูดตามความจริงแค่เห็นใบหน้าที่มีแต่ความปรารถนานั้นเขาก็พร้อมจะสนองให้อยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้เขาแค่ต้องการสั่งสอนในความปากกล้าของเธอเท่านั้น
“ก็แค่พูดหวาน ๆ คะขาเป็นบ้างไหม”
“ออสติน อื้อ...ช่วยฉันห
