Part ชานนท์
วันนี้พี่ซอด้วงออกไปสัมภาษณ์งาน บริษัททั้งสองในวันเดียวกัน ทั้งรอบเช้าและรอบบ่าย ผมอาสาไปส่งแต่เธอปฏิเสธ
ตอนบ่ายผมไปที่ไนต์คลับโดยไม่บอกพี่นาฟ พอเข้าไปถึงลูกน้องของพี่นาฟก็ทำท่าทางตกใจเหมือนมีอะไรปิดบังผมอยู่
ผมเดินขึ้นไปหาพี่นาฟที่ห้องทำงาน ลูกน้องของพี่นาฟสองคนมากันผมไว้ ผมใช้สายตาบอกว่าพวกมันขวางผมไม่ได้ ผมผลักพวกให้พ้นทางแล้วเดินขึ้นไป ลูกน้องจองนาฟคนหนึ่งเดินตามมา ลูกน้องของผมรออยู่ข้างล่าง
ผมเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปเจอนวพลเพื่อนในกลุ่มของอีฟนั่งตรวจบัญชีของร้านอยู่ข้างโต๊ะทำงานพร้อมกับพี่ชายที่นั่งอยู่หลังโต๊ะ นวพลมองผมอย่างตกใจ พี่นาฟก็เช่นกัน
‘แค่ไอ้พลมาทำงานช่วยพี่ ทำไมต้องตกใจ’
‘แล้วทำไมไอ้พลมาทำงานที่นี่’
“อ้าวพล” ผมทัก
“หวัดดีนนท์” นวพลทักผมเสียงสั่น ตามองไปที่พี่นาฟ ผมเอะใจอะไรบางอย่างเลยหันไปถามลูกน้องของพี่ชาย
“ทำไมกูรู้สึกว่ามีอะไรปิดบังกู” ลูกน้องของพี
