Dün yorgunluktan hiçbir şey anlamamış uyuyakalmıştım. Tim ve Rüya gittikten yatağa uzandığımda anladım hayatımın tamamıyla değiştiğini. Evim, gördüğüm insanlar ve neredeyse mesleğim bile değişmişti. Hala doktordum ama bu benim düşündüğüm gibi değildi. Yine de sanki hep bu hayatın içindeymişim gibi hissediyordum. Belki abimin hayaline yakın olmak , onun olmak istediği gibi insanlarla bir arada olmak bende ki yabancılık hissini alıyordu. Göktürkler' i bile sanki uzun zamandır tanıyordum. Yaşasaydı abim onlardan biri olurdu. Ya da onlar gibi bir başka ekibin üyesi.
Abimi düşünerek uyuyakaldım. Öpmekten kokusunu aramaktan eskimiş bir fotoğrafı vardı bende. O da şu an babamda olan eşyalarımın arasındaydı. Bir iki güne gelecekti. Fotoğrafını bile özlemiştim. Babamın ne lojmandaki evinde ne de
