เสร็จแจ๋ว

แจ๋วของคุณชาย

รุ่งเช้า แจ๋วตื่นเช้ามาทำอาหารเช้าให้คุณนายและคุณชายของเธอ

"เป็นอะไรแจ๋ว" ป้าสอนถาม

"นอนบ่หลับจ๊ะป้าสงสัยแปลกทีเลยนอนบ่หลับ"

"แจ๋ว"

แจ๋วหันไปตามเสียงเรียกลุงศรีเดินเข้ามาหา

"คุณชายเรียกขึ้นไปหา"

เพล้ง แจ๋วตกใจจนเผลอทำจานแตก

"แจ๋ว" ป้าสอนมองค้อนแจ๋วที่ทำจานแตก

"โทษจ๊ะป้าแจ๋วบ่ได๋ตั้งใจ" จะเอิ้นข่อยไปหยั่งอีก นอนกะบ่ได๋นอน

แจ๋วเดินขึ้นมาบนห้องชาย ก๊อกๆ

"ประตูไม่ได้ล็อก"

"คุณชายมีอะไรจะใช้แจ๋วหรอกค่ะ" แจ๋วตาโตรีบยกมือขึ้นปิดตา ชายเหยียดยิ้มเขาเดินเข้ามาใกล้แจ๋วแล้วกระซิบบอกเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"ช่วยเลือกเสื้อให้ฉันหน่อยสิว่าวันนี้จะใส่สีอะไรดี" ปกติเขาก็ชอบใส่สีขาวทุกวันแต่วันนี้แค่อยากแกล้งแจ๋วเล่นเท่านั้นเอง

"ค่ะ" โอ๊ยผ้าเช็ดโตผืนเดียวอีกแล้ว ย่านเป็นคือมื้อวานเด้

แจ๋วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า แต่ชายเดินไปล็อกประตูห้องเขายิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินไปหาแจ๋วที่กำลังเลือกเสื้อให้เขา เธอเป็นเด็กสาวตัวไม่สูงเท่าไรผิวสีแทนอาจเพราะเป็นเด็กบ้านนอกแต่เขาชอบที่เธอมีกลิ่นหอมๆ แต่พอถามเธอกับบอกว่าไม่ได้ใช้น้ำหอม มันทำให้เขารู้สึกดีแปลกๆ เพราะผู้หญิงส่วนมากกลัวผู้ชายไม่ได้กลิ่นหอมจึงซื้อน้ำหอมราคาแพงมาใช้เพื่อยั่ว

"ปกติคุณชายชอบใส่สีอะไรคะ"

"สีขาว...น้ำเงิน" แจ๋วขนลุกที่จู่ๆ ชายก็มากระซิบบอกที่หูเธอ แจ๋วรีบหันมายิ้มแห้งๆให้คุณชาย

"ฉันให้เธอ"

"ป๊าดด..ครบบ่นิค่ะ" แจ๋วรีบรับเงินจากชายมานับดู ชายมองสำรวจแจ๋วเธอใส่กางเกงยีนสั้นแต่มันก็ไม่ได้สั้นมากถึงขนาดดูไม่ได้ผมก็รวบขึ้นมัดเรียบร้อยไม่ได้ทักเปียเหมือนเมื่อวาน

"เธอคิดว่าฉันจะโกงเธอหรือไง" ชายเอื้อมมือไปคว้าเอวบางเขาอาศัยจังหวะที่แจ๋วกำลังนับเงินโอบกอดเธอไว้แน่น

"ครบสองหมื่น..." อีพ่ออีแม่ข่อยมีเงินให้เจ้าไปใช้หนี้เพิ่นแล้วรวมกับของคุณนายกะหลายหมื่นแล้วเด้นิ

"เด็กขี้งก" กว่าจะรู้ตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดของชายก็ตอนที่มีอะไรบางอย่างมันดันก้นของเธออยู่แจ๋วหันกลับไปมองกลายเป็นว่าเธอตกอยู่ในอ้อมกอดเขา

"คุณชายจะเฮ็ดหยั่งนิ"

"แจ๋ว" ชายมองหน้าแจ๋วเขากระซิบเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

"ค่ะ" คือแปลกๆ เพิ่นสิเฮ็ดหยั่งข่อย

"ฉัน.....อยาก....จูบ....เธอ" เขาตอบไม่เต็มเสียงเท่าไร

"ดะ...เดี๋ยวอืมม" ริมฝีปากร้อนทาบลงริมฝีปากเล็ก มือก็จับท้ายทอยเธอไว้แน่นแจ๋วกำเงินในมือแน่นชายถอดจูบออก แจ๋วหายใจเหนื่อยหอบชายรีบสอดมือเข้าไปใต้เสื้อของเธอ หมั๊บ แจ๋วตกใจรีบคว้าแล้วจับมือเขาไว้ได้ทัน

"หยุด..คุณชายแจ๋วยังบ่พร้อม"

"แต่ฉันพร้อมแล้วนะแจ๋ว..เธอจะทรมานฉันหรือไง" เขากระซิบถามเสียงแหบพร่า

"แจ๋วเป็นคนใช้...คุณชายเฮ็ดจั่งซี่มันบ่ถืก" เธอผลักเขาออกก่อนจะรีบเดินไปที่ประตูชายเดินไปคว้าเอวเล็กแล้วยกขึ้นไปบนเตียง

"มากกว่าสองหมื่นฉันก็จ่ายให้เธอได้นะแจ๋ว จะกี่แสนเธอต้องการเท่าไรฉันให้เธอได้นะ"

ตุบ

"คุณชาย....แจ๋วมาเฮ็ดงานบ่แม่นมาขายโตเด้อค่ะ" ป๊าดคนผู้นิหล่อซื่อๆ นิสัยแย่ นิสัยเสียข่อยบ่เฮ็ดแล้วข่อยจะไปหางานใหม่

แจ๋วรีบกระโดดลงจากเตียงแต่ชายกระโดดไปคว้าเธอได้ก่อนเขาจับแขนทั้งสองข้างแล้วกดลงที่เตียง

"ต้นเหตุมันเธอไม่ใช่เหรอแจ๋ว...เธอยั่วฉันก่อน"

"....." แม่นคือเพิ่นเว้า ข่อยเป็นคนไปยั่วเพิ่นเอง แต่ข่อยบ่ได๋ฮักคุณชายจะมีหยั่งกับคุณชายได๋จั่งได๋แล้วข่อยกะมาทำงานบ่แม่นมาขายโตแลกเงิน

"แม่นแจ๋วผิด...แต่คุณชายจะมาเฮ็ดจั่งซีบ่ได๋แจ๋วยังบ่พร้อมค่ะ...บ่พร้อมอีหลี"

ติ๊ดๆๆๆ ผมหันไปมองโทรศัพท์มันยังคงดังอยู่ผมรีบเอื้อมมือไปคว้า ตุบ

"โอ๊ยย..แจ๋วนี้เธอกล้าถีบฉัน"

"เขาเอิ้นว่าป้องกันโตค่ะคุณชาย" แจ๋วรีบวิ่งออกจากห้องผมหัวเราะ

แจ๋ววิ่งหนีมาจนถึงสวนดอกไม้เธอนั่งลง

"โอ๊ย...กรรมตามสนองข่อยแล้วเกือบเสียโตบ่ล่ะ" ตี๊ดๆ แจ๋วรีบกดรับสาย

"อีแม่แจ๋วว่าจะโทรไปหาอยู่พอดี" แจ๋วยิ้มหน้าบานเมื่อได้คุยกับแม่บัวแต่ปลายสายเสียงไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร

"แจ๋วเกิดเรื่องใหญ๋แล้วอีหล่าเอ๋ย"

"เรื่องใหญ๋หยั่งแม่"

"หนี้เพิ่นนะลูกมันบ่แม่นแค่สามสีหมื่นเด้ลูก" แจ๋วหน้าถอดสี

"มันจักหมื่นล่ะแม่"

"ห้าแสน"

"ห๊ะ...ห้าแสนคือมาหลายแท้แล้วจะให้แจ๋วไปหาเงินใสมาให้ละแม่"

"เงินฉันไง" ข่อยหันไปมองคุณชายเพิ่นแต่งตัวเรียบร้อย

ผมนั่งลงข้างๆ แจ๋วเธอขยับนี้ผม

"เรื่องของข่อยคุณชายบ่เกี่ยวเด้อค่ะ"

"เงินตั้งห้าแสนเธอจะไปหามาจากไหน...ถ้าขอเบิกจากแม่ฉันก่อนแม่ไม่ให้หรอกเธอทำงานยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ"

"....." ที่คุณชายเว้ามากะถืก

"ฉันช่วยเธอได้นะ" ชายจับคางมนเชิดขึ้นก่อนจะหันให้มาสบตากับเขา

"ซอยจั่งได๋" เอาอีกแล้วใจเต้นอีกแล้ว

"เธอก็รู้ดีว่าฉัน..ต้องการอะไรจากเธอ" เขากระซิบ

"บ่...ข่อยจะหาเงินเองคุณชายบ่ต้องยุ่ง" แจ๋วลุกขึ้นจะเดินหนี แต่ชายรีบพูดขึ้นก่อน

"คืนนี้ฉันจะรอ" เขาลุงขึ้นเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังแล้วจงใจเด้งสะโพกใส่ก้นเล็กแจ๋วหันมามองเขาตาขว้าง

"คุณชายเฮ็ดหยั่ง"

"ซ้อมไว้" เขายิ้มมุมปากก่อนจะเดินผิวปากอารมณ์ดีออกไปแจ๋วมองตามหลัง

"โรคจิต..." บ่ต้องพิสูจน์ดอกของแท้ผู้ชายนั้นล่ะ หื่นกามคักโพด

แจ๋วคิดหนักไม่รู้จะหาเงินจากที่ไหนส่งไปให้พ่อกับแม่ใช้หนี้ที่บ้าน

"ตอนนี้กะมีแค่เงินอยู่แค่นี้แล้วจะไปหามาจากใสล่ะ"

"เงินฉันไง" คำพูดของคุณชายลอยเข้ามาในหัว

"บ่...บ่..เฮามาเฮ็ดงาน" โอ๊ยเนอะปวดหัว

แจ๋วกุมขมับเดินออกมาจากห้องเธอเงยหน้าขึ้นไปมองห้องคุณชายไฟในห้องเขายังคงเปิดอยู่ ชายที่มองไปที่ประตู เขาไม่เคยรอใครแต่ต้องมาเป็นฝ่ายรอให้แม่แจ๋วน้อยของเขามาหาเสียนี้

"ทำไมต้องเป็นฉันที่เป็นฝ่ายรอเธอละแจ๋ว ทั้งที่ฉันไม่เคยรอใคร" เธอทำอะไรกับฉัน แล้วนี่เธอจะปล่อยให้ฉันเป็นฝ่ายรอเธออีกนานแค่ไหนยัยเด็กบ้า

ก๊อกๆ

"เข้ามาประตูไม่ได้ล็อก" ชายยิ้มเมื่อเห็นว่าเป็นแจ๋ว

"กาแฟค่ะคุณชาย" ชายมองไปที่แจ๋ววันนี้เธอยังคงใส่ชุดนอนลายเป็ดน้อยน่ารัก แจ๋ววางถ้วยกาแฟลงบนโต๊ะแล้วถอยห่างจากเขา ชายรู้สึกไม่พอใจที่เธอยืนห่างเขาทำราวกับเขาจะทำร้ายเธออย่างไงอย่างนั้น เขาไม่ใช่พวกหื่นกามสักหน่อย

"คุณชายจะให้เงินแจ๋วจริงๆ ใช่ไหมคะ" ชายถอดแว่นตาออกเขาใช้นิ้วเคาะโต๊ะทำงาน

"ใช่...ห้าแสนใช่ไหมฉันให้เธอตอนนี้เลยก็ได้"

"ขอเป็นเงินสดได๋บ่ค่ะ" อย่างน้อยกะขอให้ได๋จับเงินก่อน

"ได้" ชายลุกขึ้นเดินไปหยุดอยู่หน้าตู้เชฟแจ๋วมองตามเพียงไม่นานเขาก็หอบเงินเป็นมัดๆ มาให้กองลงต่อหน้าเธอ

"ป๊าดดด" หลายคัก

แจ๋วยื่นมือไปคว้าเงินแต่ชายยกมันขึ้นหนีเธอ

"ฉันพร้อมจ่ายเธอล่ะพร้อมไหม? " แจ๋วบิดตัวไปมาเธอพยายามหลบหน้าเขา ชายขมวดคิ้ว

"แจ๋วยังบ่ทันพร้อมค่ะคุณชาย" เธอยิ้มแห้งๆ

"งั้นฉันก็ยังไม่พร้อมจ่าย" ผมแกล้งเดินเอาเงินเข้าไปเก็บไว้เหมือนเดิม

"โอ๊ยยย...คุณชายให้เวลาแจ๋วอีกนิดด...หนึ่งได๋บ่ค่ะ" แจ๋วลากเสียงยาว อีกแล้วผมต้องฝ่ายรอแจ๋วอีกแล้วเหรอ

"ถ้าเธอเบี้ยวฉันล่ะ" เขากัดฟันกรอด

"แจ๋วบ่เบี้ยวคุณชายดอกค่ะ....เนอะค่ะคุณชายอดทนรออีกนิด" แจ๋วส่งยิ้มให้ผม

"ได้...ฉันจะรออีกสองสามวันก็ได้" คิดว่าฉันจะรอได้หรือไง

"ขอบคุณคุณชายหลายๆ เด้อค่ะ" แจ๋วรีบเอาเงินมาจากมือชายมาถือไว้

"มานั่งนี้ซิ"