Fortalejo Series 1: The Sadist Fortalejo

KABANATA 15

                             KABANATA 15

NAIHATID NI Lilliene si Ami ng walang kahit na sino ang nakaaalam maliban kay Mina at mga tauhan sa mansion.

"Mamay, nasaan si papay?"

Suminghot si Mina. Hanggang ngayon ay iniisip niya kung paano siya napagsalitaan ni Nigoel ng masasakit na katagang iyon. Umudyok tuloy ang mga iyon upang balikan ni Mina ang nakaraan.

"May inasikaso lang."

"Mamay, umiiyak ka ba!?"

"Hindi!" Sigaw ni Mina kaya'y natakot si Ami.

Hinila ni Lilliene ang bata at niyakap niya ito. "Mina, ano na naman ba nangyari?" Lilliene made a sigh. "You shouldn't shout at your child."

Wala silang naiintindihan. Wala silang alam kung bakit nagkakaganito si Mina. Pakiramdam ni Mina ay kinukulong siya ni Ami sa nakaraan.

Gusto na ni Mina tumakas mula sa masalimoot na nangyari noon. Pero paano? Palagi niyang nakikita at kasama ang bunga ng kamalian niya. Sa totoo nga'y nililinlang lamang ni Mina ang sarili na kaya niya isawalang-bahala ang buhay niya noon at magsimula muli. Pero paano? Sampal ng katotohanan ang kaniyang anak.

Huminga ng malalim si Mina bago ito umupo sa sofa. Hinila niya ang anak at niyakap ito. "Anak, patawarin mo ang mamay. Masyado lang akong maraming iniisip." Hindi nagsalita ang bata subalit yakap ang natanggap na tugon ni Mina mula sa anak.

"What was that, Mina!?"

Napatayo ng wala sa oras si Mina. Napaawang ang kaniyang bibig at nanlaki ang kaniyang mga mata. Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa Abuelo ni Nigoel. Paano niya ba ipaliliwanag ang mga pangyayari?

"A-Abue-Abuelo..."

"Gramps!" Napatingin si Mina kay Lilliene na inagaw ang atensiyon ng matanda. "Gramps! Finally, nagkita rin ulit tayo! Kumusta ang España?" tanong nito sa matanda.

"Oh, Lillieneth! The beautiful tomboy!" ani Abuelo bago niyakap si Lilliene.

"Gramps, naman! Mukha lang akong titibo-tibo ah! Pero lalaki parin ang gusto ko!"

Umiling-iling ang matanda habang halos sabay silang naupo ni Lilliene sa sofa. Samantalang nanatiling nakatayo ang mag-ina sa harap nila.

Napasulyap ang matanda kay Ami kaya naman isang matamis na ngiti lang ang binungad ng bata.

Senior Fortalejo loves children. Sumenyas siya kaya naman ay pumunta si Ami sa kaniyang tabi. Pinalaking maayos si Ami kaya naman ay nag-mano ito agad sa abuelo. Parehong hindi magkakilala ang dalawa kaya nama'y naguguluhan sila.

Nagkatinginan si Mina at Lilliene. Parehas silang kinakabahan at hindi alam kung ano ang gagawin. Hindi rin nila batid kung ano ang sasabihin sa matanda.

"Your daughter is as beautiful as you, Lilliene!" puri ng matanda sa bata.

"Gramps..."

Tumaas ang isang kilay ng matanda. Ang kaasiwaang namayani sa pagitan ni Lilliene at Mina ang umudyok sa matanda upang mapaisip ukol sa katotohanan.

"What is it, Mina? May dapat ba akong malaman?" usisa ng matanda habang nakatutok ang tingin nito kay Mina.

Nanginginig ang mga labi ni Mina. Ninanais na lamang nito na lamunin siya ng lupa dahil sa takot at kaba na nararamdaman niya. Hindi niya alam kung ano'ng kasinungalingan na ipapatong niya sa kasinungalingan na nasimulan ni Nigoel.

"Baby!"

Lahat ay napalingon sa lalaking nakatayo sa pintuan. May dala itong bouquet na puno ng tulips at may bitbit pa itong kulay itim na paper bag.

"Papay!?" Tumakbo papunta kay Nigoel si Ami. Yumuko si Nigoel upang mahalikan ang kuno'y anak niya.

"Kararating niyo lang?" tanong ng bata kaya tumango naman si Nigoel. "Papay, I have a gift for you!" masayang sabi ni Ami sabay bigay ng kaniyang card of greetings.

Ngumiti si Nigoel. Tumingin siya sa mga mata ni Ami. Tunay ang saya na nararamdaman ni Ami.

Hindi niya man anak si Ami at alam niya sa sarili niya na imposible ang bagay na iniisip niya ay gumaan ang pakiramdam niya. Natuwa ang puso ni Nigoel. Sa puntong ito ay napatunayan niya na may isang tao na nagbibigay importansiya sa kaniya. At ito ay si Ami. Si Ami na niloloko niya. Si Ami na umaasa't naniniwala na siya ay anak ni Nigoel.

"Thank you, baby!" Muling niyakap ni Nigoel ang bata. "Ya! Punta tayo kay Mamay mo," ani Nigoel habang naglalakad na kinakarga ang bata papunta sa kinatatayuan ni Mina.

Binaba ni Nigoel si Ami at agad itong tumingin kay Mina. Ngayon ay nagkatitigan si Mina at Nigoel.

WALANG MASABI si Mina. Nakatitig lang ito sa mapang-akit na mga mata ni Nigoel. Mahina ang puso ni Mina pagdating sa mga sulyap ni Nigoel. Hindi niya man aminin ay kahinaan niya ito.

Isang hakbang pa ang ginawa ni Nigoel upang mas mapalapit ito kay Mina na kanina pa hindi mapakali ang kalooban. Kinikilig si Mina. Isang Nigoel Fortalejo kasi ang nakatayo sa harap niya at halos kalahating dangkal lang ang layo nito sa kaniya. Her heart couldn't resist beating faster in its most perfect rhythm.

Napatingala si Mina upang maayos na salubungin ang labi ni Nigoel na humalik sa kaniyang noo habang nakahawak ang lalaki sa kaniyang baiwang.

"I'm so sorry, Mine." Ani Nigoel nang nahiwalay siya sa dalagang ina.

"U-Uhm..." Mina cleared her throat. Pakiramdam niya kasi ay natuyot na ang kaniyang lalamunan dahil sa kaba kanina nang nakita ni Senior Fortalejo ang anak niya at dahil na rin sa pagiging Don Romantico ni Nigoel sa mga oras na ito. "Patawarin mo rin sana ako kung nasampal kita. I didn't--" Hindi naituloy ni Mina ang kaniyang sasabihin nang biglang lumapat ang mga labi ni Nigoel sa kaniyang mga labi.

Napanganga si Mina. Nanlaki ang kaniyang mga mata at may kung anong kumiliti sa loob ng kaniyang tiyan. Pati yata mga bituka niya ay nagkatalian na dahil sa kakaibang sensasiyon na dinulot ng halik ni Nigoel. Hindi naman bagong taon pero nakaririnig ng mga fireworks na sumasabog si Mina.

"Mine, are you alright?" tanong ni Nigoel kay Mina na nangisay sa kilig.

Naalimpungatan si Mina at yumuko na lang sabay sabit ng ilang hibla ng buhok sa kaniyang tainga. Animo'y dalagita ito na ngayon lang pinansin ng hinahangaan. "I-I am," tugon nito.

"Wait!" Ngayon ay nadako naman ang mga sulyap nila sa matandang naguguluhan sa mga pangyayari. "Ipaliliwanag niyo sa akin ang lahat!" Senior Fortalejo sighed. "Umupo tayo." Kahit ano'ng pilit nitong hithitin ang mga ideya sa isipan ay hindi niya talaga mawari kung ano ang mga nagaganap. Kailangan niya ng paliwanag.

Napasimangot bigla si Mina dahil sa nangyari. Minsan na nga lang siya kiligin. Puputulin pa ng mga tao sa paligid niya ang moment. Minsan na nga lang din siya kiligin ay pinukaw na naman siya ng katotohanan na pagpapanggap lang ang lahat ng ito.

Ang tsokolate at bulaklak ay pawang props lang ni Nigoel upang mapaniwala ng husto ang kaniyang abuelo. Wala lamang ang mga bagay na ito para sa lalaki. Pagpapakitang tao lang. Ito ang mga pananaw ni Mina.

Nakakairita lang kasi nga'y pakiramdam ni Mina sa bawat segundo na lumilipas ay lumalalim ang pagtingin niya sa kaniyang amo.

Marahil si Mina ay wala sa kaniyang katinuan ay minabuting hinila siya ni Nigoel paupo sa sofa.

Kunwa'y niyakap ng lalaki si Mina. Subalit ang tunay ay may binulong ito sa kaniya. "Mina, come with your senses! Ano ba ang nangyayari sa'yo?"

Umiling si Mina bago siya huminga ng malalim.

Tumikhim si Senior Fortalejo kaya'y naagaw niya ang pansin ng lahat.

Tumingin si Nigoel sa matalik na kaibigan kaya naman ay tinaas ni Lilliene ang kaniyang kilay. Obviously, the Fortalejo was nervous now. Hindi niya alam kung ano ang kasinungalingan na kaniyang ipapatong sa mga nauna.

"Walang mangyayari kung magtitinginan lang tayong lahat dito. I won't be the one to explain these things, Nigoel." Senior Fortalejo sighed. "You cannot blame me if I am having doubts right now. You just announced last night that you are having an affair with Mina. Hindi naman siguro mahika ang lahat na bigla na lang kayong nagkaroon ng anak sa loob ng isang gabi, Hijo." the senior said.

"Mina was Nigoel's long lost girlfriend. Their relationship started..." Lilliene looked on Mina. "Sorry to mention this Mina..." She then cleared her throat. "Their relationship started after Gail abandoned Nigoel. Mina came to visit our university because she was invited to perform during our theatrical event. They fall in love in a blink. Nigoel was mesmerized by Mina's alluring gorgeousness. Then, the thing happened. They---ah-- you know, Gramps, they--they did that. And here is the fruit!" Hinila pa ni Lilliene ang kamay ng bata palapit sa kaniya at pinaupo niya ito sa kaniyang biyas. "A beautiful fruit," Lilliene said.

Alam ni Lilliene kung saan at kailan nagsimula ang lahat. Inside LILLIES. She just have to make the thing realistic to be appropriate on the lies that Nigoel started. Her heart was sure that Ami was Nigoel's daughter. Kailangan niyang suportahan ang kasinungalingan ng kaibigan upang malinis lamang ang konsensiya niya. She was sure about what she was doing. This was the remedy for her sick mind.

Senior Fortalejo made a loud laugh. Naalala kasi ng matanda paano siya nahulog sa abuela ni Nigoel noong mga araw. Tiyak siyang si Nigoel at Mina ang bersiyon ng pag-iibigan nila ng kaniyang yumaong asawa sa makabagong henerasyon base sa mga kuwento ni Lillieneth.

"Abuelo!?"

Umiling ang matanda habang nanatili ang kurba sa kaniyang mga labi. "I just remembered how I fall for your beautiful abuela, Nigoel. She was eighteen that time and I was with my twenty's. She danced gracefully. She was a good dancer. The moment she passed by, It gave me the chance to smell the aroma of her perfume, that was sweet and lovely. She was young and a heart thief. She stole my heart." Tumingin ang matanda kay Mina. "I know that was the same with what Mina did to you. Isn't it?" Ngayon ay kay Nigoel naman siya nakatingin.

The Nervous Fortalejo wet his lip before he cleared his throat. He suddenly closed his eyes and opened it after a few seconds. "I was mesmerized by her innocence. Her practicality and transparency made me fall for her that time. She wishes good for people. Mina doesn't easily lose hope to people. I am a mad and a lonely guy. Mina came to rescue me from madness and loneliness. Then she left. From that moment, I decided to be the mad and lonely guy I used to be before she came. Hanggang sa tumapak siya sa loob ng aking opisina to apply as a secretary. Muling nabuhay ang ang nasawi kong puso nang makita siyang muli. I was sure that love would be more sweetest on its second chance. She was wearing red and that red dress made me dive under the sea of love. Mina was once mine and she is mine again now." Gumapang ang mga kamay ni Nigoel at saka lamang ito tumigil nang matagpuan na niya ang kaniyang pakay, ang kamay ni Mina. "She's mine. Forever!" Napatingin si Mina kay Nigoel nang sinabi niya ito.

Hundreds of butterflies flocked their wings inside Mina's stomach. She even heard a beautiful melodious sounds inside her brain. Her heartbeats raced with each other. Talo na si Mina. Simula pa lang pero sigurado na siya na wala na siyang alma sa puso niya. She couldn't dare to control it. Hiling niya na sana panaginip ang lahat ng ito at hiling niya'y huwag na siyang magising pa.

"Mina!?"

Napasulyap si Mina sa matanda nang binanggit nito ang pangalan niya. "Po!?" sagot ni Mina. She was now really with her senses. Kanina kasi ay namanhid ang katawan niya at nabalot siya ng hiwaga ng pantasiya. The presence of the senior woke her up from dreaming. These are all pretending. These aren't real and won't be.

"Take care of my grandson, he's a devil but I know he loves you so much!" ani Senior Fortalejo.

Tumango si Mina at tumingin siyang muli kay Nigoel. "Hindi siya perpekto. Mahinang natawa si Mina sa gitna ng pagsasalita. "Malayong-malayo sa salitang perpekto si Mine. Suplado. Palaging nagc-cuss. Hindi puwede ang tanga sa kaniya. Dapat palaging on time. Dapat din sa kaniya ka lang naka-pokus. He's not my ideal man, to be honest. But the moment I saw him wanting me to stay, I chose to stay with him no matter what. Alam ko kailangan niya ng kalinga ko. Alam ko kailangan niya ng taong iintindihin siya kapag hindi na siya naiintindihan ng lahat. Kaya ako nandito..." Ngumiti si Mina kaya napangiti ang kaniyang supladong amo. "...kasi, handa akong samahan siya kahit na ano ang mangyari." Ang nakangiting mga labi ni Mina ay nasara at ang maningning niyang mga mata ay biglang nagseryuso. "Kahit ganito ang sitwasyon na kinalalagyan ko-namin, ay masaya ako. At kung panaginip lang ang paghawak niya ng mga kamay ko sa mga oras na ito'y sana hindi na ako magising." Ngumiti siya ulit. "Masayang-masaya ako!"

Wala sa kamalayan ni Mina na gumulong ang ilang butil ng mga luha mula sa kaniyang mga mata hanggang maratnan ng mga ito ang kaniyang baba.

Mina ang Nigoel stared on each other's eyes like they were really in love. If they were only strong to tell what they really feel toward each other, then it would be a good thing. But they were both so weak to admit the love they had for each other.

Dumako ang malalaking daliri ni Nigoel sa mga pisngi ni Mina upang alisin ang bahid ng luha sa pisngi nito. His fingers successfully wiped away Mina's tears. His lips met Mina's forehead. Mina felt respected and loved at the same time. Ikaw kaya halikan ng gagong lalaki sa noo. Tiyak naman na mararamdaman mo na mahal at nirerespeto ka.

"That's too much!" Tumikhim ang matanda kaya naman napasulyap sa kaniyang gawi ang dalawa. "Ayusin niyo na mga sarili niyo at magbihis kayo. Pagkatapos ay bumaba kayo rito, mga limang minuto na lang ay darating na ang inorder ko para sa dinner. Parang wala kasing plano magluto mga kasambahay sa bahay na ito. May mga sariling mundo yata!" ani Senior Fortalejo.

Minsan lang kumain sa mansion si Nigoel kaya hindi na nagluluto ang mga kasambahay niya. Magluluto lang din sila kung si Nigoel ang nag-utos sa kanila.

"I'm sorry for that, abuelo. Pagsasabihan ko na lang sila bukas. Lalo na't mananatili na rito ang mag-ina ko." Nigoel said with his manly voice.

Tumayo silang apat at naiwan naman sa sofa ang matanda. Tinungo nila ang hagdanan at sinimulan na nilang tahakin ang daan patungo sa kuwarto na pinahanda ni Nigoel sa mga katulong niya.

Nigoel heard Ami's sigh. Kanina pa kasi sila umaakyat pero hindi pa nila nalalagpasan ang kalagitnaan ng hagdan. "Pagod na ba ang baby ko?" tanong ni Nigoel sa bata.

"Kaya ko pa, papay!" Kumindat pa ang bata.

"Bubuhatin pa rin kita kahit kaya mo na!" ani Nigoel bago tuluyang kinarga ang batang puno ng ngiti ang mga labi.

Napatingin sa isa't isa si Mina at Lilliene. Lilliene smiled. So, Mina did but an awkward one.

Nang makaakyat na sila ng tuluyan ay hinatid nila si Ami sa kaniyang napakalaking kuwarto na halos lahat ng gamit sa loob ay kulay rosas at may temang Hello Kitty. Natuwa si Ami at namangha sa ganda ng kuwarto kaya naman napalingon siya sa mga nakatatandang kasama. "Ang ganda! Para akong isang prinsesa!" Umikot-ikot pa si Ami habang nakapikit.

Lihim na naluha si Mina nang makita gaano katuwa ang anak niya. Natatakot na naman siya. Naaawa siya sa anak niya na akala'y totoo ang lahat ng nangyayari.

"Lilliene, stay with Ami for awhile. Bibisitahin lang namin ang kuwarto namin ni Mina."

"Sure thing!" Ngumiti si Lilliene.

Unang lumabas si Mina. Dahil dito'y nabigyan siya ng pagkakataon na itila ang mga luha at kalmahin ang sarili.

"Come here!"

Napalingon si Mina sa lalaking hindi niya inaasahang iparanas sa kaniya ang marangyang buhay kahit na kasinungalingan lang ang lahat.

Walang salita'y sumunod si Mina sa kaniyang amo. Sa tabi lang ng kuwarto ni Ami ang kanilang kuwarto kaya naman ay mabilis silang nakapasok sa madilim na silid.

Takot sa dilim si Mina kaya nama'y bigla siyang napahawak ng mahigpit sa braso ni Nigoel.

It's just a simple touch from Mina but it turned Nigoel on. Hindi alam ni Nigoel ang dahilan bakit tumayo na naman ang kaniyang alaga. He's not drunk anymore. He even cummed so much earlier.

"Mina, wala ng tao. We don't need to pretend anymore," kalmadong ani Nigoel.

"Diyos ko!" sigaw ni Mina at bigla na lamang napayakap ng tuluyan sa kaniyang amo nang may kung anong bumagsak sa sahig.

Nigoel needs to calm his manhood that was labeled on Mina's body. Out of control his manhood made a beat. Nahimasmasan si Mina nang maramdaman paano pumintig ang dambuhalang alaga ng kaniyang amo. Umatras si Mina kaya'y halos matumba siya subalit nasalo ni Nigoel ang kaniyang baiwang. Sandaling naligtas ni Nigoel si Mina subalit kapalit nito ang pareho nilang pagbagsak sa malambot na kama.

Nabaon ang likod ni Mina sa kama habang nasa ibabaw niya ang kaniyang amo na tinitigasan.

"I-Ilaw..." Nanginginig na sabi ni Mina nang maalala ang pangyayari noong siyam na taon ang nakararaan. "A-Andiyan na siya..." Nagkarera ang mga t***k ng kaniyang puso. "...i-ilaw." Naiiyak na siya dahil sa takot.

Nigoel fought against his manhood. He won. Pinili niyang umahon at pinuntirya ang switch ng ilaw.

Nang lumiwanag na ang buong paligid ay bumalik si Nigoel sa kama. Nakita niya ang bahid ng luha sa pisngi ni Mina.

Mina was so frightened.

"Are you alright?"

"Natatakot ako, sir!" Mina's eyes burst into tears. "Natatakot ako. Baka mangyari ulit sa akin 'yon!" iyak nito.

Nigoel helped her up. Pinasandal siya ni Nigoel sa kaniyang dibdib at dahan-dahan niyang tinapik-tapik ang braso ng umiiyak na si Mina.

"That won't gonna happen, Mina. Habang nasa puder kita, hindi ko hahayaan ang kahit na sino na sasaktan ka. Poprotektahan kita," he said.

Humiwalay si Mina sa lalaking nakayakap sa kaniya. Mina lifted her face and made an awful smile. "You don't need to pretend. Wala ng tao. Wala na sila. Tayo na lang dito. You can now raise your voice to me. Say your words with its mark f**k. Alam ko naman na marami akong palpak," ani'to bago tumayo at pinunasan ang sariling mukha.

Iniwan ni Mina si Nigoel sa loob ng kuwarto. Mina was sure that everything was a spice to their pretentious recipe. But she was wrong. Mina mistook it. Nigoel wasn't pretending. Totoo ang lahat ng sinabi niya kay Mina.

Everyone ate. There was a cliche awkwardness between the fake couple. Yet, they cope up to pretend they were in good term. The both of them weren't sure what will happen after this night. They sank to their minds that they have to go with the flow of all these lies.

Natulog si Mina sa kama habang si Nigoel naman ay natulog sa kama.

They both didn't notice it. Pareho silang nakatitig sa kisame at humihiling na sana totoo ang lahat ng ito.

No sound but both their lips muttered, "sana."