"โง่..แล้วยังอ่อนแอ" ดวงตากลมโตเบิกโพลงหันขวับไปมองน้ำตาคลอหน่วย ริมฝีปากบางเม้มเเน่นอย่างคนอดกลั้น เสียงหวานที่แหบพร่าจากการร้องให้เอ่ยผะแผ่ว
"ค่ะ...เหนือโง่ โง่แล้วยังอ่อนแอ" ดวงตาคมกระตุก เหลือบมองคนตัวเล็กก่อนที่เสียงเย็นเยียบจะเอ่ยขึ้น
"ยอกย้อน"
"ที่ไม่ลุก ...คงไม่ได้คาดหวังให้ฉันอุ้มเธอใช่ไหม?"
น้ำเสียงเย็นชา กับหน้าตาที่เรียบนิ่ง ทำเอาอีกคนใจเต้นไม่เป็นระส่ำ
'ใครจะกล้าคิดแบบนั้นกัน'
Intro A episode ที่ 0 ราชาหวงรัก"ถ้าวันนึงหมาที่เธอเลี้ยงใว้ มันวิ่งตามคนอื่นไปเธอจะทำยังไง"ใบหน้านิ่งถามเสียงขรึม"ไม่มีหลอกค่ะ เหนือไม่เคยเห็น คุณราชา หมามันซื่อสัตย์มากนะคะ มันไม่รักคนอื่นนอกเจ้าของแน่ ""เธอแน่ใจ?" ใบหน้านิ่งย้อนถามขณะที่มือนิ้วมือเรียวเคาะโต้ะเป็นจังหว่ะใบหน้าหวานยิ้มละมุนก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่ม"ถ้าคุณราชากลัวคนอื่นจะมาขโมยหมา ทำไมไม่ใส่ปลอกคอใว้ คนที่มาแอบเล่น จะได้รู้ว่ามีเจ้าของ" ใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะขยับเข้าประชิดกระซิบข้างหูเบาๆ"ถ้าโดน..ใส่...หมามันจะแย่เอาหน่ะสิ...ตัวนิดเดียวเอง" "อ้ะ!"ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกรีบหันกลับไปมอง ทำให้ปลายจมูกเล็กชนกับแก้มขาวทันทีใบหน้าหวานแดงซ่านก้มหน้างุดอย่างคนกลัวความผิด