Lumabas ako ng kwarto ng sigurado na akong umalis na si Calev. Aamin kong hindi ko kayang kontrolin ang nararamdaman ko para sa kanya. Nang yakapin niya ako ay parang kaya ko na namang ibigay ang sarili ko. Tanging humahadlang na lamang ay ang nararamdaman kong sakit na may nobya siya at isang babaeng kayang tawagin kahit anong oras at ako saan ako nakalagay. Isang cheap na babae sa paningin niya dahil kaunting lambing ay bibigay ako.
Itinuloy ko ang aking pagluluto dahil mamayang hapon ito narin ang ulam kung sakaling umuwi siya dito pero ma chance din na sa condo ni Vernice siya matutulog. Muntik na niyang mahulog ang gulay ng biglang magvibrate ang kanyang telepono. Akala niya ay si Rocco lamang ito ngunit nagulat siya ng maulinigan ang kanyang ama.
"Dad"
"Anak..How are you? Miss na
