Batid kong may nagbago ng magising kaming parehas. Pinilit ko siyang ikulong sa aking bisig pero nagpumiglas siya na para bang nagsisisi siya sa nangyari. Tinanong ko naman siya kung sigurado siya? Bakit parang ako pa ang nagpumilit na kunin sa kanya iyon? Wala na akong masabi pa kaya nagawa kong i-lift ang parusa niya. Ibalik siya sa pag-aaral at maging malaya sa bahay na ito. Sa tuwing pagmamasdan ko ang mukha niya ay parang litong-lito siya sa nangyari. Binayaan ko siyang magpahinga at makausap kahit saglit. Pero ayaw niyang madikit manlang ang katawan ko sa kanya.
Lalo akong nakaramdam ng pagkainis ng makita ko si Vernice sa harap ng bahay. Ngayon lang ako nagkaganito. Hindi na ako nakakaramdam ng pagkasabik na makita siya. Napakamot ulo ako at pinilit na ngumiti habang akay-akay siy
