เจ้าสาวมาเฟีย

บทนำ

"อื้อ~" เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาแผ่วเบาท่ามกลางไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศ ภายในห้องนอนหรูหราโทนสีดำ แพขนตางอนกะพือไปมาถี่ๆ ก่อนที่เปลือกตาจะเริ่มเปิดออกปรากฏนัยน์ตาสีน้ำตาลทรงเสน่ห์

เธอยกมือคลึงขมับที่หนักอึ้ง หลับตาครุ่นคิดเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งหมด ทว่ากลับจำได้เพียงเลือนรางเท่านั้น ก่อนเธอจะมาโผล่ห้องนี้ จำได้ว่าเมื่อคืนมาเที่ยวผับคนเดียวและนั่งดื่มตรงเคาน์เตอร์บาร์ มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งข้างกายแล้วเป็นเธอที่ชวนคุย

หลังจากนั้นเหมือนภาพถูกตัด อาจเป็นเพราะเมามากและไม่มีสติสตังเลยทำให้จำได้แค่นั้น

ร่างกายที่ซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาราวกับมีบางอย่างผิดปกติ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถอดเสื้อผ้านอน พอก้มมองและสำรวจร่างกายตัวเอง พบว่าเธอไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า ซ้ำร่างกายยังปวดร้าว ราวกับคนเพิ่งเริ่มออกกำลังกายครั้งแรก

ความสวยงามตรงกลางกายปวดระบมมากกว่าส่วนไหน ก้อนเนื้อข้างซ้ายเริ่มเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง คำถามมากมายประเดประดังเข้ามาในหัวจนรู้สึกปวดหนึบ

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น..." เธอพึมพำคนเดียว สีหน้ายังคงช็อคไม่หาย ใบหน้าส่ายไปมาอัตโนมัติ ภาวนาขอให้ไม่ใช่แบบที่ตัวเองคิด เธอใช้ผ้าห่มพันรอบร่างกายแล้วเหวี่ยงขาลงจากเตียง

เมื่อเท้าเปล่าสัมผัสพื้นเย็นเฉียบ ขาทั้งสองดันอ่อนแรงลงไปดื้อๆ โชคดีที่มือยันเตียงนอนไว้ได้ทัน เธอเดินกะเผลกไปยังห้องน้ำ เพียงแค่เริ่มเคลื่อนไหวร่างกาย ความเจ็บปวดก็ได้ถาโถมเข้าใส่คราวเดียวจนอยากร้องไห้ออกมา

"ฮึก...นะ...นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกับฉัน ระ...รอยพวกนี้มันมาจากไหนกัน"

แค่เห็นสภาพไม่น่ามองของตัวเอง ดวงตาทั้งสองเริ่มร้อนผ่าว ก่อนที่น้ำตาจะค่อยๆ รินไหลเป็นสาย แม้สรุปไม่ได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นทว่าหลักฐานบนร่างกายก็สรุปทุกอย่างให้แล้ว

ต้องเป็นฝีมือผู้ชายคนนั้นอย่างแน่นอน...

"รอยสักมาจากไหน" เธอมองรอยสักตัวอักษร 'M' บริเวณหัวไหล่ใกล้เนินอกตัวเองด้วยความแปลกใจ เพราะเธอไม่เคยสักและไม่คิดจะสักอะไรลงร่างกายตัวเอง คงไม่ใช่ฝีมือของผู้ชายคนนั้นหรอกใช่ไหม

เธอร้องบอกตัวเองในใจ ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องจริง มือเรียวเล็กเปิดฝักบัวปล่อยให้สายน้ำไหลอาบชโลมชะล้างคราบต่างๆ

ความเย็นของน้ำช่วยให้ร่างกายเย็นสดชื่นหลังตื่นนอน หากแต่ข้างในยังคงกระวนกระวายในเรื่องเมื่อคืน แม้พยายามปลอบใจตัวเองว่าเรื่องทั้งหมดคือความฝัน แต่ทุกครั้งที่ใช้มือสัมผัสร่างกายตัวเอง กลับฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า...มันไม่ใช่ฝัน

แม้จดจำใบหน้าไม่ได้ แต่น้ำเสียงของเขายังคงดังก้องในหูเธอ

'ฉะ...ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย'

'หึ ไม่จำเป็นต้องเห็นหน้าฉัน...เพราะเร็วๆ นี้เราได้เจอกันอย่างแน่นอน'

แกร๊ก~

เธอเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพไม่สู้ดี ใบหน้ายังคงเปื้อนเลอะไปด้วยคราบน้ำตา ความบริสุทธิ์ที่ตั้งใจเก็บไว้ให้คนที่ตัวเองรัก ตอนนี้ได้ถูกขโมยไปโดยชายแปลกหน้า ใบหน้าสวยหวานชะงัก มองชุดบนเตียงด้วยความประหลาดใจ ก่อนหน้านี้จำได้ว่าไม่มีชุดนี้วางไว้...แล้วมาจากไหน

'แทนชุดที่ฉันฉีกขาดเมื่อคืน'

ข้อความที่มาพร้อมเสื้อผ้าแสนสวยทำให้หัวใจเธอเต้นรัวอีกครั้ง มองหาเจ้าของข้อความนี้อัตโนมัติแต่กลับพบเพียงความว่างเปล่า

"เขายังอยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอ" เธอพึมพำคนเดียว รีบคว้าเสื้อผ้านั้นมาสวมใส่ทันที กลัวว่าหากช้าเพียงนิด เจ้าของข้อความอาจจะย้อนกลับมาทำเรื่องป่าเถื่อนอย่างเมื่อคืนกับเธออีก

"หึ..." รอยยิ้มบนมุมปากหยักระบายออกมา นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองภาพจากกล้องวงจรปิดภายในห้องที่ตนเคยละเลงเพลงรักกับผู้หญิงคนนั้น

ครืด ครืด~

(นายจะให้ผมตามเธอไหมครับ)

"ไม่ต้อง ปล่อยเธอไป"

(ครับนาย)

เขาวางโทรศัพท์เครื่องหรูลงที่เดิม ดึงสายตากลับมามองหน้าจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าต่อ ดูเหมือนผู้หญิงคนนั้นกำลังช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใบหน้าเธอซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด การมอบครั้งแรกให้ชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก คงทำให้เธอกระวนกระวายใจมากน่าดู

เขาหยิบขวดบางอย่างขึ้นมา มันคือยากล่อมประสาทผสมยาปลุกเซ็กซ์ที่เขาใส่ผสมเหล้าให้เธอดื่ม ก่อนถึงวันแต่งงาน แค่อยากพิสูจน์ว่าเจ้าสาวของเขาจะใช่หญิงสาวที่เขาขโมยความบริสุทธิ์มาหรือเป็นหญิงสาวที่มีข่าวลือว่าได้หนีงานแต่งงานไปกับผู้ชายคนอื่น

______________________

พาเฮียแม็กซ์เวลล์มารายงานตัวแล้วครับผม บทนำอาจจะเน้นบรรยายเป็นหลักนะคะ เลวตั้งแต่แรกเริ่มเลยพระเอกชั้น วางยาน้องในเหล้าแล้วขโมยครั้งแรกแถมยังทิ้งรอยสักให้ดูต่างหน้าอีก เพลาๆหน่อยนะเฮีย5555